Razlika između verzija stranice "Antimaterija"

[[Datoteka:PositronDiscovery.jpg|mini|desno|200px|Otkriće pozitrona. (''Physical Review'', Vol.43, pstr. 491; ''American Physical Society'', March 5,. mart 2008.)]]

Postojanje antičestica i antimaterije prvi je postulirao [[UKUjedinjeno Kraljevstvo|engleski]] naučnik [[Paul Dirac]] ([[1902]]-[[1984]]), uvodeći [[1928]]. godine koncept pozitivno naelektrisanog elektrona, tj. pozitrona, čije je postojanje eksperimentalno potvrđeno [[1932]]. Od [[1955]]. godine, kada su pomoću akceleratora čestica uočeni antiproton i antineutron, eksperimentalno je detektovan i čitav niz antičestica.

Krajem devedesetih godina prošlog vijeka u [[CERN]]u i [[Fermilab]]u sintetizovan je antivodonikantivodik - prvi antiatom. Kod običnog vodonikavodika oko protona koji predstavlja atomsko jegro kruži jedan elektron. Kod antivodonikaantivodika oko antiprotona kruži antielektron (pozitron).

Kao što kombinacijom čestica nastaje materija, tako i kombinacijom odgovarajućih antičestica nastaje antimaterija. Na primjerNaprimjer, stabilan atom antivodonikaantivodika može da nastane vezivanjem pozitrona za antiproton. Njegove osobine bi trebale biti identične osobinama običnog hidrogena. Zaista, [[atom]] antivodonikaantivodika je proizveden u sudarima antiprotona sa mlazom atoma [[Ksenon|ksenona]]. U sudaru antiprotona sa atomskim jezgrom ksenona ponekad dođe do stvaranja para elektron-pozitron. Pri tome, može da se dogodi (mada vrlo rijetko) da [[brzina]] i pravac [[Kretanje|kretanja]] novonastalog pozitrona budu bliski brzini i putanji antiprotona. Tada pod uticajem privlačne sile između pozitrona (pozitivne čestice) i antiprotona (negativne čestice) nastaje atom antihidrogena. Izolovan atom antihidrogena stabilan je koliko i izolovan atom hidrogena.

Međutim, u sudaru sa običnom materijom dolazi do njegovog poništavanja. Pošto se čestice kreću brzinom bliskom [[brzina svjetlosti|brzini svjetlosti]], [[Vrijeme (fizika)|vrijeme]] života antivodonikaantivodika u aparaturi reda je veličine 4 × 10^-8 s, koliko antiatomu treba da prevali desetak [[metar]]a i poništi se u sudaru sa zidom aparature. Zbog toga se antimaterija ne može naći na [[Zemlja (planeta)|Zemlji]] u prirodnom stanju, osim u malim količinama kao rezultat radioaktivnosti ili kosmičkog zračenja. Danas se ulažu veliki napori da se proizvedeni atomi antivodonikaantivodika zarobe u električnom i magnetnom polju, dakle, da se izoluju od obične materije i tako im se produži vijek u mjeri koja će dozvoliti detaljnije ispitivanje atomskih osobina. Proizvodnjom prvih atoma antivodonikaantivodika odškrinuta su vrata sistematskom ispitivanju antisvijeta.