Razlika između verzija stranice "Bitka kod Akcija"

Drugi trijumvirat se raspao zbog ozbiljne prijetnje koju je Oktavijan osjećao zbog [[Cezarion]]a, sina Kleopatre i [[Julije Cezar|Julija Cezara]]. Osnova Oktavijanove moći bila je njegova veza sa Cezarom preko adopcijeusvajanja, koja mu je garantovalagarantirala neophodnu popularnost i vjernost [[legija]]. Vidjevši da mu je položaj ugrožen nakon Antonijevog proglašavanja Cezariona zakonitim nasljednikom Julija Cezara, izbio je propagandni rat između saveznika koji započeo kraj Drugog trijumvirata zadnjeg dana [[33. p. n. e.]] Na kraju je Senat lišio Marka Antonija njegovih trijumvirskih ovlašćenjaovlaštenja i objavio rat Kleopatri. Trećina Senata i dvojica konzula su se pridružila Antoniju i 31. p. n. e. je započeo rat kada je Oktavijanov daroviti vojskovođa Agripa zauzeo grčki grad i morsku luku Metonu koja je bila vjerna Antoniju. Marko Antonije je bio odličan vojnik, ali ga je nedostatak iskustva ratovanja na moru odveo kau krahupropast.

Dvije flote su se srele izvan Akcijskog zaliva, ujutro 2. septembra 31. p. n. e., dok je Marko Antonije predvodio 220 ratnih brodova kroz moreuz prema otvorenom moru. Tamo je sreo Oktavijanovu flotu pod komandom admirala Agripe, koja bila zadužena da blokira njegov izlaz na jug. Brodovi Marka Antonija su bili uglavnom masivne [[Kvinkverema|kvinkereme]], velike galije sa masivnim ovnovima koji su mogli da teže i do tri tone. Bokovi galija su bili ojačani [[Bronza|bronzanim]] pločama i kvadratnim gredama koji su otežavali uspešanuspješan proboj sličnom opremom. Na Antonijevu nesreću, mnogi njegovi brodovi su bili bez dovoljno posade zbog epidemije [[Malarija|malarije]] koja je zadesila njegove vojnike dok su čekali da stigne Oktavijanova flota. Mnogi veslači su pomrli čak i prije nego što je bitka počela čineći flotu nesposobnom da primjeni taktiku za koju je bila određena -: velike pramčane sudare. Također je i moral njegovih vojnika je bio oslabljen zbog prekidanja linija snabdjevanjasnabdijevanja. Antonije je spalio brodove na koje nije mogao više da računaračunati i sakupio ostatak flote.

Oktavijanova flota se sastojala od uglavnom liburnijskih brodova sa bolje treniranom i svježijom posadom. Njegovi brodovi su također bili lakši i mogli su da se branebraniti izbegavavšiizbjegavavši kvinkereme, u pomorskoj bici u kojoj je jedan od ciljeva bio da se ustremi na neprijateljski brod i da se u isto vremevrijeme ubije posada na palubi kišom strijela i kamenjem odapetim sa katapulta dovoljno velikim da obezglavi čovekačovjeka. Prije pomorske bitke Antonijev vojskovođa Delije je prebjegao na Oktavijanovu stranu i sa sobom je donio ratne planove Marka Antonija. Antonije se nadao da će njegovi najveći brodovi potisnuti Agripino krilo na sjeveru njegove linije, ali je Oktavijanova flota pažljivo ostala van dometa. Nedugo poslije podneva, Antonije je bio primoran da raširiraširiti svoju bojnu liniju i tako liši flotu zaštite obale i da se konačno sukobi sa neprijateljem.

VidevšiVidjevši da bitka ide na Antonijevu štetu, Kleopatrina flota sa 60 brodova se povukla na otvoreno more bez borbe. Marko Antonije se povukao na manji brod i uspeouspio da izbegneizbjeći bitku, vodeći sa sobom par brodova kao pratnju da pomognu proboj Oktavijanovih linija. Ljubavnici, Marko Antonije i Kleopatra su pobjegli prema Egiptu. Oni koji su ostali nisu bili te sreće: Oktavijanova flota ih je sve zarobila ili potopila. Napuštena Antonijeva flota se borila do predvečer, kad se ostatak povukao nazad u [[Ambracijski zaljev]]zaliv i tamo se poslije sedam dana predao.

Političke posljedice od ove naizgled jednostavne pomorske bitke su bile ogromne. Svi izgledi su, da je vojska Marka Antonija bila velika kao i Oktavijanova, i Marko Antonije je mogao ozbiljno da ugroziugroziti Oktavijana. Kao rezultat izgubljene pomorske bitke, veliki dio Antonijeve vojske je dezertirao bez borbe sa Oktavijanovom vojskom. Antonije je izgubio 19 legija i 12.000 konjanika, koji su pobeglipobjegli pod okriljem noći, smanjivši sposobnost Marka Antonija da se suprotstavi Oktavijanu. Uprkos brzoj pobedipobjedi kod Aleksandrije 31. jula 30. p. n. e., vojska Marka Antonija je odlučila da dezertiradezertirati, ostavljajući ga bez sposobne vojske da se bori sa Oktavijanom.

Nakon dezertiranja svoje vojske, Marko Antonije je izvršio samoubistvo, a Kleopatra je pokušala da pregovorapregovorati o uslovima predaje sa Oktavijanom. Nakon neuspehaneuspjeha da izbori prihvatljive uslove predaje, Kleopatra je izvršila samoubistvo 12. avgustaaugusta 30. p. n. e., dozvolivši da je ujede zmija otrovnica koja je navodno bila sakrivena u korpi urmidatula. Na kraju, bitka kod Akcija je rezultovalarezultirala gubitkom vojske Marka Antonija, a onda i njegovim porazom i rimskim osvajanjem Egipta. Također je bitka je označila kraj Rimske republike i početak carstva. Opis bitke se pojavljuje u [[Vergilije]]voj [[Eneida|"Eneidi"]].