Razlika između verzija stranice "Boja kože"

Ljudska bića nisu ni približno tako živopisno i varijabilno pigmentirana kao individue većine životinjskih vrsta, a i priroda i procesi pigmentacije mnogo su jednostavniji. Individualna varijacija boje kože, očiju i kose počiva na gotovo istovjetnim kvalitativnim i količinskim razlikama u prisustvo nekoliko istovrsnih pigmenata. Glavni determinator svih oblika i pozicija pigmentacije je mrko-smeđa supstanca melanin, koji je najčešće tamnosmeđ, ali se javlja i u žućkasto-smeđim i crvenkastim nijansama. Stvara se u citoplazmi specijalnih ćelija – hromatofora i to oksidacijom aminokiseline tirozina, a preko međuprodukta dioksifenilalanina. Ove karike u lancu sinteze tjelesnog pigmenta samo su jedan od pravaca transformacije aminokiseline fenilalanina u ljudskom organizmu:

 

 

Najviše pigmenta je skoncentrirano u germinativnom sloju, a prema površini [[koža|kože]] njegova količina postepeno opada; kod negroida ga obilno ima sve do rožnog sloja. Na boju kože također utiču i [[krv]]ni [[pigment]]i njenog [[krvotok]]a, njena struktura i debljina, količina potkožnog masnog tkiva, površinska hrapavost, vlažnost i druga svojstva i činioci. Uopćeno gledajući, najmanje pigmenta je u [[dlan]]ovima i [[stopalo|stopalima]], a [[grudi]] i [[trbuh]] su svjetliji od leđne strane [[tijelo|tijela]]. U svjetloputim [[populacija]]ma [[sluznica]] nije pigmentirana pa zid [[usta|usne]] duplje ima crvenkastu boju ([[meso|mesa]]). Kod pripadnika [[negroid]]nih skupina, pigment je prisutan i u usnoj sluznici, što joj daje plavkastu boju.<ref>Cavalli-Sforza L. L., Bodmer W. F. (1999): The genetics of human populations. Dover Publications, Mineola, New York.</ref><ref>Hiernaux J. (1969): Égalité ou inégalité des races. Edition Hachete, Paris.</ref>