Razlika između verzija stranice "Gregor Mendel"

Eksperimente na baštenskom grašku započinje 1856. godine da bi 1865. rezultate tih eksperimenata saopćio na zasjedanju Prirodno-historijskog naučnog društva u Brnu, a iduće , 1866., objavio svoj rad Eksperimenti sa biljnim hibridima (''Experiments withVersuche Plantüber HybridsPflanzen–Hybriden'') u zborniku istog društva. Kopiju svog rada šalje tadašnjem poznatom austrijskom botaničaru [[Karl Wilhelm von Nägeli]]. Nägeli ne prepoznaje genijalnost i značaj ovog rada, pa Mendel, što iz razočarenja, a što i pritisnut obavezama samostanskog starješine, prestaje sa svojim eksperimentima.

Mendel je na izučavanju zakonitosti nasljeđivanja čitavog niza osobina radio punih osam godina. Da bi izabrao osobine koje se alternativno ispoljavaju, proučavao je 34 različiterazličita osobinedistinktna obilježja i od njih odabrao 22 odabrao za dalje eksperimentisanje. Rezultate je saopćio za 7 osobina čiji je pregled prikazan u narednoj tabeli:

!Rezultat uPotomstvo F₂ generacijigeneracije

!BrojčaniBrojni odnos

|'''oblikOblik sjemena'''

|'''bojaBoja kotiledona'''

|'''bojaBoja sjemenjače'''

|'''oblikOblik mahune'''

|'''bojaBoja mahune'''

|'''položajPoložaj cvijeta'''

|'''visinaVisina stabljike'''

|'''ukupnoUkupno'''

Vrhunac u karijeri postiže 1868. godine izborom za starješinu samostana i na tom mjestu ostaje do smrti, nepriznat od strane naučnika toga doba i potpuno nepoznat za javnost. Njegovi radovi i genijalno izvedeni zaključci bili su daleko ispred nivoa nauke tog vremena da bi tek početkom 20. vijeka bili ponovo otkriveni i postali osnova savremene genetike. Tri naučnika 1900. godine, [[Hugo de Vries]] (Holandija), [[Carl Correns]] (Njemačka) i [[Erich Tschermak]] (Austrija), 1900. godine, nezavisno jedan od drugog, slučajno pronalaze Mendelov rad i uviđaju da je on već formulisao osnovne zakone nasljeđivanja.