Wikipedia

Razlika između verzija stranice "Imunologija"

Pregled historije
[pregledana izmjena][pregledana izmjena]
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
Red 18:
Nakon prodora pomenutih agensa u organizam, poslije perioda latencije, pokreće se [[imuni proces]] – stvaraju se specifična antitijela kompetentna za svaku reakciju antigen – antitijelo (''[[stečeni imunitet]]''). Makrofagi zahvataju i liziraju prispjeli antigen. Ove ćelije upućuju signal određenom tipu limfocita ([[''B''–limfociti]]ma). Pod uticajem antigenske senzibilizacije, B limfociti se, preko prijelaznih formi, preobražavaju u [[plazmociti|plazmocite]] – ćelije koje produciraju antitijela i ubacuju ih u cirkulaciju. Neki od njih se ne razvijaju do plazmocita, već se njihova diferencijacija zaustavlja na odgovarajućem stupnju tog procesa. Ove ćelije stiču sposobnost memoriranja unesenog antigena, tj sposobnost [[imunološka memorija|imunološke memorije]] za odgovarajući antigen.<ref>Roitt I. M., Brostoff J., Male D. K. (1987): Kurtzes Lehrbuch der Immunologie. Georg Thieme Verlag, Stuttgart – New York.</ref>
===Ćelijski imunitet===
'''Ćelijski imunitet''' ili tkivni imunitet ne počiva na sintezi antitijela, nego se uspostavlja zahvaljujući aktivnosti specijaliziranih [[leukocitileukocit|leukocita]], tzv. [[''T''–limfociti|''T''–limfocita]], [[geanulciti|granulocita]] i [[monocitimonocit|monocita]] (tkivni [[makrofagimakrofag]]i). Može se pasivno prenijeti i neimuniziranim primateljima isključivo putem [[limfociti|limfocita]] imuniziranog davatelja, a ne i [[serum]]om. Ovaj imunitet se, dakle, ne uspostavlja djelovanjem cirkulirajućih antitijela, koja (uostalom) i ne sadrži. Razvija se obrazovanjem senzibiliziranih limfocita. Nakon stimulacije antigenim podražajima, počinje diferencijacija limfocita koji potiču iz [[timus]]a (zbog čega su i dobili oznaku ''T'' limfociti). Mnoge komponente ovog imuniteta, nažalost, još uvijek nisu dovoljno poznate (kao kod [[alergija|alergijskih]] reakcija i sl.).
 
Uz limfocite ''T'', u mehanizmima ćelijske imunosti sudjeluju i [[makrofagimakrofag]]i, [[NK ćelije]], kao i ostale ćelije čija [[citotoksičnost]] ovisi o antitijelima. U specifičnoj imunoreakciji na antigen nastaju efektorski ''T '' limfociti. Limfociti prepoznaju strani antigen u sklopu svojih molekula MHC, prenoseći aktivacijski signal, koji inducira proliferaciju i diferencijaciju u efektorske stanice.<ref>Fudenberg H. H. (1984): Basic Immunogenetics. Oxford University Press, New York.</ref>
Citotoksični ćelije (limfociti – ''TC'') prepoznaju peptide iz citosola u sklopu molekula MCH, a pomagačke (helper) ćelije (''T'' ćelije–pomoćnice – ''TH'') su potrebne za nastanak efektorskih ćelija. Poslije prepoznavanja antigena one izravno stimuliraju proliferaciju citotoksičnih limfocita izlučivajuči citokine i aktiviraju [[fagociti|fagocitnefagocit]]ne i citotoksične mehanizme makrofaga. To su veoma bitne ćelije imunosistema, jer usmjeravaju imuni odgovor prema humoralnom i ćelijskom tipu. Pomažu ''B'' limfocitima u proizvodnji antitijela i, kako je već naglašeno, pomažu u sazrijevanju citotoksičnih limfocita.<ref>Andreis I., Batinić D., Čulo F., Grčević D., Marušić M., Taradi M., Višnjić D. (2004): Imunologija. Medicinska naklada, Zagreb.</ref><ref>Lewin B. (2014): Genes XI. Oxford University Press, New York.</ref>
Antitijelo ćelijsko–zavisne citotoksičnosti (''ADCC'') posreduju [[eukarioti|efektorske]] ćelije koje su, bez prethodne senzibilaizacije na antigen, u stanju razoriti ciljane ćelije, obložene antitijelima. U navedenom procesu ćelijske citotosičnosti djeluju ćelije koje imaju ''Fc'' antitijela, kao što su ''NK'' ćelije, makrofagi, eozinofili i neutofili. ''NK'' ćelije koje sudjeluju u ćelijskoj citotoksičnosti zavisnoj od antitijela nazivaju se ubilačkim (''killer'') ćelijama i imaju sposobnost da direktnim dodirom ubijaju ciljane stanice. One mogu biti (npr.) zaražene [[virus]]om, [[tumor]]ske ćelije itd.
Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/wiki/Imunologija"