Razlika između verzija stranice "Georg Philipp Telemann"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
No edit summary |
No edit summary |
||
Red 20:
}}
'''Georg Philipp Telemann''' ([[Magdeburg]], [[14. mart]] [[1681]]. - [[Hamburg]], [[25. juni]] [[1767]].), njemački [[kompozitor]] iz vremena kasnog [[Barok|baroka]], bio je jedan od vođa tzv. hamburške škole tokom njegove nadmoći u [[Njemačka|Njemačkoj]].
Bio je najslavniji kompozitor svog doba, uz [[Georg Friedrich Händel|Georga Friedricha Händela]] i [[Johann Sebastian Bach|Johanna Sebastiana Bacha]] koje je i nadživio. Telemannovo muzičko stvaralaštvo sadrži više od 3000 postojećih radova uključujući i 31 [[Kantata|kantatu]] iz ciklusa za [[Luteranizam|luteranski]] crkveni kalendar i najveće je od svih većih kompozitora u tzv. zapadnoj muzici. Bio je jedan od prvih izdavača svoje muzike, a njegove zbirke ''Der Getreue Music-Meister'' ([[Bosanski jezik|bos]]. "Vjerni muzički majstor") iz [[1723]]. godine i ''Musique de Table'' iz [[1728]]. godine bili su bestseleri.
Bio je multi-instrumentalista i gotovo u potpunosti samouk u muzici.
Telemannova muzika sadrži nekoliko nacionalnih stilova ([[Francuska|francuski]], [[Italijanski|italijanski]]), a čak je povremeno bila pod uticajem [[Poljska|poljske]] popularne muzike. Ostao je na čelu svih novih muzičkih tendencija, a njegova muzika je važna veza između kasnog baroka i početka [[Klasična muzika|klasičnog stila]]. <ref> http://www.answers.com/topic/georg-philipp-telemann </ref>
Red 42:
Tokom njegove posjete Eisenachu [[1716]]. godine bio je počašćen mjestom gostujućeg kapelnika (nastavio je da šalje nove radove do [[1729]]. godine). Također je bio na dvoru kao [[Diplomatija|diplomatski]] dopisnik. Daljnje priznanje njegovog sve većeg ugleda došlo je sljedeće godine, kada ga je Vojvoda Ernst Gotha pozvao da postane kapelnik na svim njegovim različitim dvorovima. To je zauzvrat pomoglo poboljšanju njegove situacije u Frankfurtu. A putovanje u [[Dresden]] [[1719]]. godine na svečanosti u čast nedavno vjenčanih princa izbornika [[Friedrich August II|Friedricha Augusta II]] i nadvojvotkinje Marije Josephije austrijske omogućilo je novo okupljanje sa Georgom Friedrichom Händelom. Također to je bila prilika da čuje opere Antonija Lottija i zbirku violinskih koncerata posvećenih koncertmajstoru i virtuozu violinisti Johannu Georgu Pisendelu.
Zatim je [[1721]]. godine preuzeo prestižno mjesto kantora Hamburg Johanneuma na kojem se tradicionalno odvijala nastava odgovornosti i direktora u organizaciji pet glavnih crkava u Hamburgu, a Telemann je na tom mjestu naslijedio Joachima Gerstenbüttela. Tu je napokon dobio prestižno mjesto koje će mu pružiti naizgled neograničene mogućnosti za komponovanje i izvođenje njegove muzike. Kao kantor bio je zauzet kao nikada prije: morao je sastaviti dvije kantate sedmično, godišnje proizvesti novu pasiju, i da obezbijedi povremena muzička djela za crkvene i gradske ceremonije. Tolika je bila njegova vitalnost i kreativni poticaj da je i pored ogromne odgovornosti on očito željno tražio i ispunjavao dodatne muzičke zahtjeve iz zemlje i inostranstva.
[[Datoteka:Hamburg Staatsoper.jpg|thumb|250px|left|Moderna operska kuća u Hamburgu danas.]]
Tokom svog boravka u Hamburgu Telemann je udvostručio svoje muzičke aktivnosti, sa povećanim brojem javnih koncerata izvođenih u crkvama, najpoznatijim restoranima u gradu gdje su bila izvedena mnogobrojna sakralna i sekularna muzička djela. Ovi nastupi su bili pod pokroviteljstvom uglednih građana Hamburga i podržani od strane posjetilaca koji su plaćali ulaznice. Što je još važnije on je komponovao muziku kao direktor "Hamburga O", gdje je ostao u tom svojstvu do njegovog zatvaranja [[1738]]. godine. Tu je komponovao ozbiljne i komične radove, od kojih su mnogi izgubljeni ili su opstali samo kao odlomci objavljeni u muzičkom časopisu "Vjerni muzički majstor" (''Der getreue Musikmeister'').
Osim opera samog Telemanna tu su izvođena i djela Reinharda Keisera, te tzv. [[London|londonske]] opere Georga Friedricha Händela tokom telemannovog mandata.
Ovaj časopis je osnovan [[1728]]. godine od strane Telemanna i J.V. Görnera, a planiran je kao "kućne muzičke lekcije" za muzičke zaljubljenike i bio je prvi takve vrste.
Objavljivao se svake dvije sedmice i imao je po četiri stranice sa tekstom za čitanje ili muzičku lekciju.
Sastojao se od novokomponovane muzike i po prvi put je bio u prodaji u ovom nesvakidašnjem obliku. Veći dio muzike je bio od strane samog Telemanna, ali i drugih kompozitora iz tog vremena koji su također predstavljeni. Nažalost, pojedina izdanja nisu imala datuma tako da nije poznato koliko dugo se časopis pojavljivao, a 25 ih je sačuvano zajedno sa njihovim sadržajem.
Telemann je ostao u Hamburgu do svoje smrti 1767. godine gdje ga je na njegovom poslu naslijedio njegovo kumče [[Carl Philipp Emanuel Bach]], sin Johanna Sebastiana Bacha. Iako se njegovo ime obično povezuje sa Hamburgom, Telemann je mnogo putovao. Išao je na mnogobrojne izlete u Berlin gdje je dosta bio izložen muzici iz Poljske uvezene sa istoka, te u [[Pariz]] 1737. godine gdje je bio pod velikim uticajem trenutnih muzičkih kretanja u Francuskoj. <ref name="bach-cantatas"> http://www.bach-cantatas.com/Lib/Telemann-Georg-Philipp.htm </ref>
== J.S.Bach veza ==
== Stil i muzička baština ==
[[Datoteka:DBP 1981 1085 Georg Philipp Telemann.jpg|thumb|right|Poštanska marka iz 1981. godine povodom 300 godina od rođenja Georga Philippa Telemanna]]
Kao kompozitor Georg Philip Telemann je zaista bio plodan kompozitor ostvarujući ogroman opus, kako sakralne tako i svjetovne muzike. To je uključivalo 1.043 crkvene kantate i postavke iz pasija za svaku godinu dok je bio u Hamburgu, ukupno njih 46.
U Leipzigu je napisao opere, a nastavio je da bude aktivan u javnim nastupima u Hamburgu gdje kasnije preuzima dodatnu odgovornost muzičkog direktora opere u Hamburgu. Bio je i komercijalno aktivan u objavljivanju i prodaji mnogo muzike koju je napisao.
A muzički oblici koje je Telemann uz izvanrednu marljivost koristio su bile orkestralne svite. Tu su uvertira i niz narednih plesnih stavaka, koje je prvi uveo [[Jean Baptist Lully]] u Francuskoj, ali koje su kasnije gotovo isključivo bile korištene od strane njemačkih kompozitora. Njemački kritičar iz tog vremena Johann Adolf Scheibe čak je i izjavio [[1745]]. godine da je Telemann bio uglavnom odgovoran za ogromnu popularnost orkestralne svite u Njemačkoj, nakon što je počeo oponašati francuski stil, da bi ubrzo postao bolji stručnjak u tome nego sami Francuzi. U autobiografskom tekstu napisanom [[1740]]. godine Telemann procjenjuje da je već napisao 600 svita, od kojih je četvrtina sačuvana, gotovo sve u rukopisu.
Ključni faktori u meteorskom usponu na vlast i bogatstvo Telemanna kao najpoznatijeg muzičara u Njemačkoj bili su njegov smisao za [[humor]] i dopadljiva ličnost.
Imao je sreću da mu se dive i zavide u njegovoj nemilosrdnoj potrazi za stjecanjem većih pozicija na dvoru i u crkvi. Samopouzdanje Telemanna i marljivost od malih nogu su izuzetni po svim standardima. Ne samo da je imao hrabrosti da ospori svoje nadređene kad su se uplitali u njegove planove da dobije česte nastupe i kod objavljivanja njegovih djela, nego se i činilo da nema ograničenja na broj muzičkih zahtjeva koje je on bio spreman i sposoban ispuniti kao kompozitor. Njegov prihod u Hamburgu bio je oko tri puta veći nego što je Johann Sebastian Bach zaradio u Leipzigu, ostvarivši značajnu zaradu na svojim mnogobrojnim radovima objavljenim za prodaju muzičkim entuzijastima. <ref name="bach-cantatas"> http://www.bach-cantatas.com/Lib/Telemann-Georg-Philipp.htm </ref>
{{Slušajte|datoteka=Telemann - 2violin Sonata 1-1.ogg|naslov=Two Violin Sonata 1, movement 1|opis=|format=[[Ogg]]}}
{{Slušajte|datoteka=Telemann - 2violin Sonata 1-2.ogg|naslov=Two Violin Sonata 1, movement 2|opis=|format=[[Ogg]]}}
| |||