'''Antimaterija''' je [[materija]] sačinjena od [[elementarne čestice|elementarnih čestica]] koje su po svojim osobinama suprotne "klasičnim" česticama (možemo ih nazvati elementarne antičestice). Suprotno [[elektron]]u stoji [[pozitron]] - pozitivno naelektrisana čestica koja se okreće u suprotnom smjeru u odnosu na [[elektron]] i ima obrnuto [[magnetno polje]], a neke osobine, poput [[masa|mase]] ili spina[[spin]]a, su im jednake. Nasuprot [[proton]]u i [[neutron]]u stoje [[antiproton]] i [[antineutron]].
[[Materija]] i antimaterija ne mogu postojati jedna pored druge. Kada se nađu zajedno međusobno se poništavaju (anihilicija) uz oslobađanje velike količine [[energija|energije]] u obliku gama zračenja ili drugih čestica.
Postojanje antičestica i antimaterije prvi je postulirao [[UK|engleski]] naučnik Pol Dirak (aul Adrien Maurice Dirac), [[1902]]-[[1984]]), uvodeći [[1928]]. godine koncept pozitivno naelektrisanog elektrona, tj. pozitrona, čije je postojanje eksperimentalno potvrđeno [[1932]]. Od [[1955]]. godine, kada su pomoću akceleratora čestica uočeni antiproton i antineutron, eksperimentalno je detektovan i čitav niz antičestica.
Krajem devedesetih godina prošlog vekavijeka u CERNu i Fermilabu sintetizovan je antihidrogen - prvi antiatom. Kod običnog hidrogena oko protona koji predstavlja atomsko jegro kruži jedan elektron. Kod antihidrogena oko antiprotona kruži antielektron (pozitron).
Kao što kombinacijom čestica nastaje materija tako i kombinacijom odgovarajućih antičestica nastaje antimaterija. Na primerprimjer, stabilan atom antihidrogena može da nastane vezivanjem pozitrona za antiproton. Njegove osobine bi trebalo da budu identične osobinama običnog hidrogena. Zaista, [[atom]] antihidrogena je proizveden u sudarima antiprotona sa mlazom atoma ksenona. U sudaru antiprotona sa atomskim jezgrom ksenona ponekad dođe do stvaranja para elektron-pozitron. Pri tome, može da se dogodi (mada vrlo rijetko) da [[brzina]] i pravac [[kretanje|kretanja]] novonastalog pozitrona budu bliski brzini i putanji antiprotona. Tada pod uticajem privlačne sile između pozitrona (pozitivne čestice) i antiprotona (negativne čestice) nastaje atom antihidrogena. Izolovan atom antihidrogena stabilan je koliko i izolovan atom hidrogena.
Međutim, u sudaru sa običnom materijom dolazi do njegove anihilacije. Pošto se čestice kreću brzinom bliskom [[brzina svjetlosti|brzini svetlostisvjetlosti]], vreme[[vrijeme]] života antihidrogena u aparaturi reda je veličine 4 × 10-8 s koliko antiatomu treba da prevali desetak metara[[metar]]a i anihilira se u sudaru sa zidom aparature. Zbog toga se antimaterija ne može naći na [[Zemlja|Zemlji]] u prirodnom stanju, osim u malim količinama kao rezultat radioaktivnosti ili kosmičkog zračenja. Danas se ulažu veliki napori da se proizvedeni atomi antihidrogena zarobe u električnom i magnetnom polju, dakle, da se izoluju od obične materije i tako im se produži vijek u merimjeri koja će dozvoliti detaljnije ispitivanje atomskih osobina. Proizvodnjom prvih atoma antihidrogena odškrinuta su vrata sistematskom ispitivanju antisvijeta.
