Razlika između verzija stranice "Domenico Scarlatti"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
No edit summary |
No edit summary |
||
Red 11:
Do [[1713]]. Scarlatti je uspostavio odnose s Vatikanom, a od 1714. do [[1719]] vršio je dužnost muzičkog direktora Julian kapele u katedrali Svetog Petra. Od sačuvane duhovne muzike iz tog vremena, samo STABAT MATER za deset pjevača daje naznake genija koji će pronaći svoj dugo odgađani procvat u harpsikord sonatama.
Tokom ovih godina Scarlatti je doveo do kraja njegovu očito nikad previše uspješnu karijeru opernog kompozitora s "Ambleto" [[1715]], imao je [[intermezzo]] "La Dirindina", koja je zbog slobode njegovog teksta povučena iz koncertnog programa u Rimu. Njegova muzička nastojanja
U septembru 1719. Scarlatti je napustio posao u Vatikanu, a do kraja [[1720]]. je bio u [[Lisabon|Lisabonu]], gdje je njegova [[serenata]] "Contesa delle Stagioni" je izvedena u kraljevskoj palati 6. septembra. Postao je muzički direktor kod portugalskog kralja Ivana V. kao i muzički maestro kod kraljevog mlađeg brata Don Antonija i princeze Marije Barbara de Bragança, koja će ostati njegova zaštitnica, a za koju će kasnije napisati većinu svojih harpsikord sonata .Nastavio je i dalje da komponira serenade i duhovnu muziku. Međutim, velika promjena se dešava u Scarlattijevom životu. Godine [[1725]]. umire njegov otac, a [[1728]]. posljednji put posjećuje Italiju gdje ženi rimljanku, Mariju Caterinu Genti, koja će mu roditi šestero djece (četiri više nego u njegovom drugom braku sa španjolkom Anastasijom Maxarti Ximenes). 1728. njegova učenica Maria Bárbara udaje se za španskog prestolonasljednika, budućeg [[Ferdinand VI, kralj Španije|Ferdinanda VI]], a Scarlatti slijedi kraljevski par u Španiju.▼
▲U septembru 1719. Scarlatti je napustio posao u Vatikanu, a do kraja [[1720]]. je bio u [[Lisabon|Lisabonu]], gdje je njegova [[serenata]] "Contesa delle Stagioni" je izvedena u kraljevskoj palati 6. septembra. Postao je muzički direktor kod portugalskog kralja Ivana V. kao i muzički maestro kod kraljevog mlađeg brata Don Antonija i princeze Marije Barbara de Bragança, koja će ostati njegova zaštitnica, a za koju će kasnije napisati većinu svojih harpsikord sonata
== Kasniji život i djela za klavijaturu:Španija ==
Tu će provesti svoje preostale godine, prvo u [[Sevilla|Sevilli]], vjerovatno već slušajući špansku popularnu muziku i oponašajući, kako nam Burney govori, "melodije pjesama koje su pjevali prevoznici, i običan narod." Nakon [[1733]]. boravio je u kraljevskoj rezidenciji u Madridu i u obližnjim palatama [[La Granja]], [[El Escorial]], i [[Aranjuez]]. Mnoge veze s prošlošću čini se da su presječene uz emancipaciju koja će dovesti do izvanrednog stilskog razvoja harpsikord sonata.
== Utjecaj na druge kompozitore ==
Osim engleskih izdanja njegovih ranijih sonata iz 18. vijeka i nekoliko kontinentalnih reizdanja, većina Scarlattijeve muzike za klavijaturu bila je gotovo nepoznata izvan njegovog najužeg kruga. Imala je malo direktnog utjecaja na njegove italijanske sljedbenike ili na [[Njemačka|njemačke]] i [[Austrija|austrijske]] kompozitore poput [[Carl Phillip Emanuel Bach|Carla Phillipa Emanuela Bacha]], [[Joseph Haydn|Josepha Haydna]], [[Wolfgang Amadeus Mozart|Wolfganga Amadeusa Mozarta]], i [[Ludwig van Beethoven|Ludwiga van Beethovena]], za čije brojne stilske karakteristike je bilo očekivano da ima.
Tako je bilo sve do izdanja kojeg je pripremio italijanski pijanista Alessandro Longo, a tek tada su gotovo sve harpsikord sonate postale dostupne. [[1906]]. Longo je objavio gotovo kompletno izdanje aranžmana za klavir od 545 sonata, grupišući ih prema ključu, ali razdvajajući Scarlattijeve sonate u parove i obraćajući malo pažnje na hronologiju i stil.
Propusti u ovom i drugim izdanjima otežalo je bilo kakvo ozbiljnije razumijevanje stilskog razvoja i dosljednosti sonata.
U svojoj monografiji Domenica Scarlattija [[1953]]. Ralph Kirkpatrick je napravio cjelokupan popis radova i promijenio brojeve 555 sonata po hronološkom redoslijedu štampanih i rukopisnih zbirki. Kirkpatrickov sistem brojeva Scarlattijevih sonata će naknadno zamijeniti onaj koji je napravio Longo. Uz odgovarajuća kompletna izdanja Kirkpatricka i Kennetha Gilberta ([[1971]]-[[1984]]), u kojima je očuvan hronološki red i parno uređenje izvora, omogućava nesmetan pogled na Scarlattijeva djela za klavijaturu koja se sada mogu dobiti, otkrivajući jedan od najvažnijih i izrazito originalnih muzičkih stilova iz 18. vijeka.
== Zanimljivosti ==
Udruženje Domenico Scarlatti je [[1982]]. osnovao Enzo Amato, čija namjera je bila širenje velikog kulturnog i muzičkog nasljeđa napuljske muzičke škole iz [[18. vijek|18.vijeka]]. Tokom svojih dugih karijera, poznati umjetnici i naučnici su aktivno i plodonosno sarađivali na brojnim projektima promovišući udruženje poput: Maria Luisa Anido, Maxence Larrieu, Sandro Cappelletto, Marcello Abbado.
{| class="wikitable" align=right
| |||