Razlika između verzija stranice "Tokata"

'''Tokata''' ([[italijanski jezik|it.]] toccata – „biti dirnut“) je oblik [[klasikaklasična muzika|klasične muzike]] za instrumente sa tipkama koja naglašava vještinu svirača. Manji broj tokata je za više instrumenata, kao otvaranje opere [[Orfeo]] od [[Claudio Monteverdi|Claudia Monteverdia]].

Ovaj oblik se najprije pojavio u [[renesansa|renesansi]]. Nastao je u sjevernoj [[Italija|Italiji]]. Brojna izdanja muzike kasnog 16. stolječastoljeća sadrže tokate kompozitora kao što su [[Girolamo Frescobaldi]], [[Adriano Banchieri]], [[Claudio Merulo]], [[Andrea Gabrieli]], [[Giovanni Gabrieli]], [[Luzzasco Luzzaschi]] i drugi. Ovo su kompozicije u kojima jedna ruka svira virtuozno sa brilijantim prelazima protiv druge ruke koja svira akordsku pratnju. Među kompozitorima koji su radili u [[Venecija|Veneciji]] za vrijeme nastanka tokate je bio mladi [[Hans Leo Hassler]] koji je donio taj oblik u Njemačku. Tokata je u [[Njemačka|Njemačkoj]] doživjela svoj najveći razvoj.

Tokata u baroku[[barok]]u je počela sa ''Girolamo Frescobaldi''. Postaje virtuoznija, intenzivnija i produžava se u odnosu na renesansnu verziju. Dostiže svoj vrhunac ekstravagance slično aritekturi[[arhitektura|arhitekturi]] tog vremena. Često sadrži jako brze dijelove i [[arpegiji|''arpegije'']] koji se izmjenjuju sa akordima i dijelovima slični [[fuga|''fugama'']]. Često nema regularni tempo, a skoro uvijek ima improvizacijski osječajosjećaj.

[[Johann Sebastian Bach|Bahove]] Tokatetokate su među najpoznatijima ovog oblika. Njegove tokate za [[orgulje]] su brilijantna improvizacijska dijeladjela i često slijede nezavisne fuge. U ovakvim slučajevima tokata služi kao [[preludiji]]. Njegove tokate za [[čembalo]] su multi-sekcijonalne i sadrže fugalne strukture.

Nakon baroka tokate su manje česte, ali ima nekoliko dobrih primjer: [[Robert Browning]], [[Robert Schumann]], [[Kaikhosru Shapurji Sorabiji]] i [[Prokofiev]] su napisali tokate za solo piano, to su također uradili i [[Maurice Ravel]] kao dio ''Le Tombeau de Couperin'' i [[Claude Debussy]] u svojoj [[suita|suiti]] ''Pour le Piano''. Tokata je bila od velikog značaja u [[francuska|francuskim]] školama orgulje tokom perioda [[romantika|romantike]].