IstorijaHistorija Novog Zelanda relativno je kratka: on je zadnje naseljeno kopno na Zemlji. Prvi ljudi koji su se doselili na Novi Zeland bili su s prostora istočne [[Polinezija|Polinezije]] u 13. stoljeću. Polinežani su zemlju otkrili na svojim istraživačkim plovidbama, a kasnije su u malim grupama počeli naseljavati ostrva. Danas poznati kao [[Maori]], u početku su bili podeljenipodijeljeni u brojna plemena, sve do dolaska evropljana kada su im dali ime Maori što znači "obični".
[[Holandija|Holandski]] istraživač [[Abel Tasman]] otkrio je Novi Zeland [[1642]]. godine. Tek posle,poslije 127 godina, tačnije [[1769]]., [[James Cook]] je, stigavši do Novog Zelanda na svom prvom putovanju, napravio mapu oba ostrva i vratio se u Veliku Britaniju s izveštajimaizvješćima o stanovnicima i o bogatstvima Novog Zelanda. Prve evropske baze na Novom Zelandu bili su ogranci kitolovnih kompanija. Od 1839. do 1841. godine Novi Zeland bio je deodio australiske[[Australija|australske]] kolonije Novi Južni Wales. [[1840]]. godine Maori su ustupili suverenitet Novog Zelanda [[Ujedinjeno Kraljevstvo|Britancima]] u zamenuzamjenu za zaštitu njihove zemlje od Francuske koja ih je želelaželjela kolonizirati. Povremene borbe između plemena Maora i doselenikadoseljenika oko prava na zemlju i trgovinu trajale su gotovo 20 godina, sve do 1860. kada su britanske snage uspeleuspjele suzbiti sav otpor Maora kolonijalnoj administraciji. [[Zlato]] je otkriveno sredinom 19. vekavijeka na Južnom ostrvu i privuklo velik broj evropskih doseljenika.
Novi Zeland je prva parlamentarna demokratija koja je omogućila glasanje ženama i to [[1893]]. godine. Punu nezavisnost dobio je Westminsterskim statutom koji je donesen [[1931]]., a službeno prihvaćen [[1947]].
