Londonova disperzijska sila
Londonove disperzijske sile (LDF: disperzijske sile, Londonove sile, trenutne dipolno inducirane dipolne sile, van der Vaalsove sile) su one koje deluju između atoma i molekula.One su dio van der Valsovih sila. LDF su imenovane po njemačko-američkom fizičaru Fricu Londonu.[1][2][3]
Dalekometni dio je posljedica Londonovih disperzijskih sila
Londonova disperzijska sila je slaba međumolekulska sila, koja proizilazi iz kvantno inducirane trenutne polarizacije multipola u molekulama. Zato mogu djelovati između molekula bez neprekidnih multiponih momenata.
Ovakve sile ispoljavaju nepolarne molekule kao posljedicu koreliranog kretanja elektrona u interagujućim molekulama. Budući da elektroni susjednih molekula "bježe" zbog međusobnog odbijanja, elektronska gustina u molekuli se raspodjeljuje u blizini druge molekule. Ovo se obično opisuje kao formiranje trenutnih dipola koji se međusobno privlače. Londonove sile su prisutne između svih hemijskih grupa, a obično predstavljaju glavni dio ukupne interakcijske sile u kondenziranoj materiji, iako su obično slabije od ionskih veza i vodikovih veza.[4][5][6]
Ova veza je jedina privlačna intermolekulska sila između neutralnih atoma (tj. plemeniti gasova). Bez Londonovih sila ne bi bilo međuatomske sile privlačenja gasova, bez čega ne bi mogli postojati u tečnom obliku.
Povećanje veličine atoma ili molekula pojačava Londonove sile, što je posljedica povećane mogućnosti polarizacije molekula sa većim, dispergiranijim elektronskim oblacima. Taj trend se može ilustrirati na halogenima (od najmanjeg do najvećeg: F2, Cl2, Br2, I2). Fluor i hlor su gasovi na sobnoj temperaturi, brom je tečnost, a jod je u čvrstom stanju.
Londonove sile također jačaju i sa povećanjem površinskog kontakta. Što je površina veća – to su bliže interakciji između različitih molekula.
Također pogledajte
urediReference
uredi- ^ Lindhorst T. (2007): Essentials of carbohydrate chemistry and biochemistry. Wiley-VCH, 3527315284}}
- ^ Robyt F. (1997): Essentials of carbohydrate chemistry. Springer, ISBN 0387949518.
- ^ Voet D., Voet J. (1995): Biochemistry, 2nd Ed. Wiley, http://www.wiley.com/college/math/chem/cg/sales/voet.html.
- ^ Laidler K. J. (1978): Physical chemistry with biological applications. Benjamin/Cummings, Menlo Park, ISBN 0-8053-5680-0.
- ^ Hunter G. K. (2000): Vital Forces. The discovery of the molecular basis of life. Academic Press, London 2000, ISBN 0-12-361811-8.
- ^ Nelson D. L., Cox M. M. (2013): Lehninger principles of biochemistry. W. H. Freeman and Co., ISBN 978-1-4641-0962-1.