Ibrahim ibn Edhem
Ibrahim ibn Edhem (718–782[1]) bio je jedan od najistaknutijih ranih sufijskih učenjaka. Priča o njemu je jedna od najslavnijih sufijskih legendi. On je kao i Buda Gautama napustio dvorski život u namjeri da se posveti postizanju Božanske spoznaje.[2]
Ibrahim ibn Edhem | |
|---|---|
إبراهيم بن أدهم | |
| Rođenje | 718. Belh (današnji Afganistan) |
| Smrt | 782. |
Sufijska tradicija pripisuje Ibrahimu bezbroj djela pravednosti i skroman način života. Prema pripovjedanju Abu Nu'ayma, Ibrahim je naglasio važnost tišine i meditacija asketizma. Dželaludin Rumi je opširno opisao legendu o Ibrahimu u svojoj Mesneviji. O njemu je pisao i Feriduddin Attar u djelu Spomenica dobrih. Njegov najpoznatiji učenik je bio Šekik el-Belhi.
Reference
uredi- ^ * Richard Nelson Frye, The Cambridge History of Iran: The Period from the Arab Invasion to the Saljuqs, CUP, 1975, str. 450.
- ^ * http://bastinaobjave.com/bastinici/ibn-arebi-i-sufizam[mrtav link]