Hidrokela
Hidrokela je termin kojim se označava jednostrano ili obostrano nakupljanje tečnosti u ovojnicama testisa ili u sjemenovodu. U 10% slučajeva hidrokela je obostrana. Kliničkom slikom hidrokele dominira otok i osjećaj težine u mošnicama i preponama.[1]
| Hidrokela | |
|---|---|
 Ultrazvučni snimak hidrokele | |
| Identifikatori | |
| MeSH | D006848 |
| Anatomska terminologija | |
Etiologija
urediUzroci hidrokele su veoma brojni. Kod djece, jedan od čestih uzroka je neobliterirana komunikacija između trbušne duplje i skrotuma. Ovaj tip hidrokele zove se „komunicirajući tip hidrokele“. Kod drugog tipa ili nekomunicirajućeg oblika hidrokele, nastaje kao posljedica neravnoteže između stvaranja, apsorpcije i nakupljanja tečnosti u ovojnicama testisa. Neki od uzroka ovog tipa hidrokele su upalni procesi u području skrotuma i testisa (epidimitis, orhitis), kao i traume testisa, tumori i sl.
Klinička slika
urediKod većine bolesnika hidrokela ne izaziva nikakve simptome. U ostalim slučajevim ispoljava se:
- punoćom skrotumske kese i otežanim napipavanje testisa;
- promjene se mogu naći sa jedne strane ili sa obostrano;
- najčešće nema bolova;
- slobodna tečnost se najčešće nalazi ispred testisa i može biti udružena sa skrotumskom kilom
- neplodnost, ako je hidrokela udružena sa sterilitetom koji je nastao kao posledica upalnih procesa u skrotumu
Dijagnoza
uredi- Anamneza, klinička slika objektivni pregled
Dijagnoza se postavlja na osnovu anamneze, kliničke slike i objektivnog pregleda sa prosvjetljavanjem mošnica, što je obično dovoljno da se postavi dijagnoza hidrokele.
- Ultrasonografija
Ultrazvučni pregled skrotum obično potvrđuje dijagnozu hidrokele kod nejsanih slučajeva.
- Dopunska ispitivanja
Dopunska ispitivanja su potrebne u slučaju sumnje na udržene bolesti koje izazivaju hidrokelu (prisustvo infestacija, žarišna tuberkuloza, prisustvo tumorskog procesa na testisima itd).
Diferencijalna dijagnoza
urediDiferencijalna dijagnoza zasniva se na :
Terapija
urediLakši oblici komunicirajućih hidrokela ne zahtevaju liječenje, već samo redovno praćenje. Jedan od metoda liječenja je i skrotumska aspiracija sa skleroterapijom hemiskrotuma, korišćenjem rastvora tetraciklina ili doksiciklina. Sklerozni agensi se ne smiju upotrebljavati u liječenju djece zbog rizika od hemijskog peritonitisa.[2] Hirurško liječenje se uzima u obzir samo prilikom nakupljanja slobodnih tečnosti u hidrokeli u većim količinama, a podrazumijeva ligaturu vaginske tunike testisa i izvlačenje (drenažu) akumulirane tečnosti.
U slučajevima kada je hidrokela povezana sa drugim bolestima, također je neophodno tretirati osnovnu bolest koja je uzrokovala nekomunicirajuću hidrokelu.
Reference
uredi- ^ W. Pschyrembel: Klinisches Wörterbuch. 265. Auflage. Verlag Walter de Gruyter, Berlin. Hidrokela
- ^ Guidelines on Paediatric Urology Arhivirano 27. 9. 2020. na Wayback Machine; European Association of Urology (2015)
