Enrico Ferri (kriminolog)
Enrico Ferri ( 25. februar 1856. – 12. april 1929.) je bio italijanski kriminolog, socijalista i učenik Cesarea Lombrosa, osnivača italijanske škole kriminologije. Dok je Lombroso istraživao navodne fiziološke faktore koji su motivisali kriminalce, Ferri se više fokusirao na istraživanje društvenih i ekonomskih aspekte. Bio je urednik socijalističkog dnevnika Avanti! a 1884. godine je objavio svoju knjigu Kriminalistička sociologija. Kasnije je njegov rad poslužio kao osnova za argentinski krivični zakon iz 1921. godine. Iako je u početku odbacivao italijanskog diktatora Benita Mussolinija, Ferri je kasnije postao jedan od Musolinijevih glavnih vanjskih pristalica, kao i veliki pristalica njegove Nacionalne fašističke partije.
| Enrico Ferri (kriminolog) | |
|---|---|
| Rođenje | 25. februar 1856. |
| Smrt | 12. april 1929 (73 godine) |
| Akademski savjetnici | Cesare Lombroso |
Biografija
urediFerri je rođen u Lombardiji, provinciji koja se tada nalazila u sastavu Austrijskog carstva 1856. godine.[1] Radio je prvo kao predavač, a kasnije i kao profesor krivičnog prava, a također je proveo neko vrijeme kao učenik Cesarea Lombrosa. Dok je Lombrosovo polje istraživanja bila antropološka kriminologija, Ferri se više fokusirao na društvene i ekonomske uticaje na stopu kriminala i samih kriminalaca.
Ferrijevo istraživanje je dovelo do toga da je postavio teorije koje pozivaju da metode prevencije kriminala budu glavni temelj provođenja zakona, suprotno kažnjavanju kriminalaca tek nakon što su krivična djela učinjena. Postao je osnivač pozitivističke škole, a istraživao je psihološki i socijalni pozitivizam za razliku od biološkog pozitivizma za koji se zalagao Lombroso. [1]
Ferri, koji je u to vrijeme bio radikal, izabran je kao član italijanskog parlamenta 1886. godine. Naime, godine 1893. pridružio se Italijanskoj socijalističkoj partiji [1] i uređivao njihove dnevne novine Avanti. Godine 1900. i 1904. govorio je u Kongresu protiv uloge i djelovanja socijalističkih ministara unutar buržoaskih vlada.
Feri je zagovarao italijansku neutralnost u toku Prvog svjetskog rata, a ponovo je izabran za poslanika Socijalističke partije 1921. godine. U poslijeratnoj Italiji, postao je pristalica Musolinijevog fašističkog režima. Feri umire 1929.[1]
Scipion Sighele više puta spominje Ferrija kao svog savremenika i prijatelja u jednom od svojiih ranih djela: “Zločinačka gomila” koja govori o masovnoj psihologiji. Oba sociologa su dijelila manje-više isto mišljenje o uticaju gomile na svakoga ko je dio te gomile. Ovu fundamentalnu ideju opisali su i Gabriel Tarde i Gustave le Bon.
Književna djela
uredi- Studi dalla kriminalità u Francuskoj od 1826. do 1878., 1881.
- Socialismo e Criminalità, 1883.
- Sociologia kriminale, 1884.
- Socialismo e scienza positiva, 1894.
- I socialisti nazionali e il governo fašista, 1923.
- Fašizam u Italiji i opera Benita Musolinija, 1928.
-
Studi dalla kriminalità u Francuskoj od 1826. do 1878., 1881. -
Socialismo e scienza positiva, 1894 -
Relazione sui discorsi inaugurali dei rappresentanti il pubblico ministero negli anni 1884 e 1885, 1886 -
Sociologia kriminale, 4. izdanje, 1906
Kriminološke teorije
urediFerri je osporavao Lombrozoov naglasak na biološkim karakteristikama kriminalaca; umjesto toga, fokusirao se na proučavanje psiholoških karakteristika za koje je vjerovao da su odgovorne za razvoj kriminala i zloh ideja u pojedincu. Ove karakteristike su uključivale sleng, rukopis, tajne simbole, literaturu i umjetnost, moralnu bezosjećajnost", kao i nedostatak odbojnosti prema ideji i izvršenju samog djela, prije njegovog izvršenja, te odsustvo kajanja nakon učinjenog djela". [2]
Ferri je tvrdio da osjećaji kao što su religija, ljubav, čast i lojalnost ne doprinosi tendencijama za kriminalno i devijantno ponašanje, budući da su ove ideje bile previše kompleksne da bi imale definitivan utjecaj na osnovni moralni osjećaj osobe, iz kojeg je Ferri vjerovao da u osnovi potiče ovaj tip ponašanja. Ferri je tvrdio da drugi osjećaji, poput mržnje, pohlepe i sujete, opet imaju veći utjecaj jer posjeduju veću kontrolu nad moralnim kompasom.
Ferri je rezimirao svoju teoriju definišući krivičnu psihologiju kao "defektan otpor kriminalnim tendencijama i iskušenjima, zbog nekontrolisane impulsivnosti koja karakteriše djecu i divljake". [3]
Politička uvjerenja
urediFerri je često povlačio paralele između socijalizma i darvinizma, i osporavao određena djela Ernsta Haeckela, a koja su naglašavala kontradikcije između dvije škole. Ferri je umjesto toga tvrdio da je darvinizam dao socijalizmu njegove krucijalne naučne principe.
Ferri je smatrao da su religija i nauka obrnuto proporcionalne; kako jedan raste u snazi, drugi opada. Također je primijetio to da kako je darvinizam zadao štetan udarac religiji i porijeklu svemira prema crkvi, tako se socijalizam uzdigao. Prema tome je Ferri zagovarao da je socijalizam nastavak darvinizmu i Darvinovoj teoriji evolucije.[4]
Izvori
uredi- ^ a b c d Biography from Marxist.org, retrieved on March 10, 2007
- ^ Criminal Sociology. Enrico Ferri (1905)
- ^ Criminal Sociology. Enrico Ferri (1905)
- ^ "All that is history marching towards socialism, whilst individuals are unable to hinder or retard the succession of the phases of the moral, political and social evolution." -Chapter 5 of Socialism and Positive Science
Vanjski linkovi
uredi- Enrico Ferri Archive na marxists.org
- Djela čiji je autor Enrico Ferri (kriminolog) na Projektu Gutenberg
- Works by or about Enrico Ferri
- Newspaper clippings about Enrico Ferri