Difuzna radijacija Zemlje

Difuzna radijacija Zemlje ili nebesko zračenje. Difuzna radijacija predstavlja raspršivanje (difuziju) sunčevih zraka u oblake, vodene kapljice i kristaliće leda u raznim pravcima, pri čemu sunčevi zraci sadržavaju svoju talasnu dužinu. Taj proces u atmosferi naziva se difuzna refleksija kojom se 16 puta više rasturaju kratkotalasni ultraljubičasti zraci u odnosu na infracrvene. Njena najveća uloga je svjetlost, odnosno izmijenjena zračna sunčeva energija koja se difuznom refleksijom pretvara u svjetlosnu energiju. U svom dnevnom hodu maksimumi difuzne refleksije su u prva tri sata nakon izlaska Sunca i pred zalazak Sunca kada je difuzna radijacija veća od direktnog sunčevog zračenja. Tokom dana kada je Sunce visoko nad horizontom nebo je plavo usljed difuznog rasturanja kratkotalasnih ultraljubičastih zraka od čestice prašine. Difuzna refleksija raste sa povećanom količinom vodene pare u zraku i porastom geografske širine. Na primjer, oko 50 do 80 % od ukupne radijacije tokom godine u Štokholmu otpada na difuznu radijaciju ili zračenje. Navedeno zračenje je posebno značajno kao izvor svjetlosti u višim geografskim širinama tokom zimskih mjeseci.

Vedro plavo nebo.

Također pogledajte

• Tyndallov efekt
• Rayleighovo raspršenje

Vanjski linkovi

• Dr. C. V. Raman lecture: Why is the sky blue?
• Why is the sky blue?
• Blue Sky and Rayleigh Scattering
• Atmospheric Optics (.pdf), Dr. Craig Bohren Arhivirano 6. 12. 2013. na Wayback Machine