Alexander Löhr
Alexander Löhr (Drobeta-Turnu Severin, 20. marta 1885. – Beograd, 26. februara 1947.) bio je njemački vojnik, oficir u vojskama Austro-Ugarske, Republike Austrije, te nakon nacističke okupacije Austrije i oficir nacističkih zračnih snaga Trećeg Rajha, Luftwaffea.
Biografija uredi
Mladost uredi
Alexander Löhr rođen je u Kraljevini Rumuniji 20. maja 1885. godine. Bio je najmlađe dijete u svojoj porodici. Zbog vjere majke, pripadao je Istočnoj pravoslavnoj crkvi. Löhr je, poput svoje braće, pohađao carsku njemačku osnovnu školu. 1903. godine postavljen je u Beč, gdje je do 1906. pohađao Terezijsku vojnu akademiju u Burg Wiener Neustadt, a zajedno je sa svoja dva brata tokom ljetnih praznika proputovao Ruskim i Osmanlijskim carstvo, kao i Grčkom i Egiptom. Diplomirao je na vojnoj akademiji 18. augusta 1906.
Međuratno Razdoblje uredi
Löhr, koji je unapređen u čin majora 1. jula 1920, primljen je u novoformirane austrijske oružane snage 1. septembra 1920.[1] 15. marta 1938. godine prebačen je u Luftwaffe, gdje je postao komandant Luftwaffeovih snaga u Austriji. Do tada je unaprijeđen u general-poručnika. Bio je zapovjednik Luftflottea (Zračne flote 4) na Istoku, od maja 1939. do juna 1942. godine.
Drugi svjetski rat uredi
Na početku Drugog svjetskog rata Löhr je postao komadant 4. zračne flote. Bio je učesnik napada na Jugoslaviju, Sovjetski Savez i Poljsku. Zračne snage kojim je komandovao bombardovale su Beograd. Zapovjedao je prvim većim antipartizanskim operacijama u NDH. Veći dio rata, kao nadležni general, bio je u stalnoj vezi s njemačkim predstavnicima u NDH, te je bio upoznat sa stanjem i problemima u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj. Prilikom propasti NDH, zapovjedao je povlačenjem njemačke vojske na sjever. Potpisao je kapitulaciju 9. maja 1945. i predao se partizanima u Sloveniji, ali je tri dana poslije pobjegao i uspio se probiti do Britanaca kojima se predao. Britanci su ga izručili jugoslavenskim komunističkim vlastima.
Presuda i smrt uredi
Sudilo mu se za ratne zločine počinjene za vrijeme antipartizanskih operacija vođenih tokom 1943, uključujući ubijanje talaca i paljenje sela, kao i nepoštovanje bezuslovne kapitulacije Njemačke.[2] Nakon što je osuđen za počinjene zločine pogubljen je strijeljanjem 26. februara 1947. u Beogradu. Također osuđeni na smrt i pogubljeni vješanjem bili su zapovjednik SS-a August Schmidhuber i visoki oficiri Wehrmachta Johann Fortner, Fritz Neidholdt, Günther Tribukait i drugi.[3]
Reference uredi
- ^ Pitsch 2004, str. 112.
- ^ Tomasevich 2001, str. 756–757.
- ^ Pitsch 2009, str. 277.