Wikipedia

Svjetska liga u odbojci

Međunarodno muško odbojkaško takmičenje

Svjetska liga u odbojci bila je međunarodno takmičenje muških odbojkaških reprezentacija. Osnovana 1990, bila je najstarije i najbogatije od svih međunarodnih takmičenja koja organizira Svjetska odbojkaška federacija (FIVB). Održavala se jednom godišnje. Ženska verzija zvala se FIVB Svjetski Grand Prix. Godine 2006. 20 miliona dolara nagradnog fonda podijeljeno je između 16 reprezentacija učesnica s pet kontinenata. Ovo takmičenje ne treba pomiješati s ostalim međunarodnim odbojkaškim takmičenjima, poput Svjetskog prvenstva ili Svjetskog kupa.

Svjetska liga u odbojci
Zamijenjen saLiga nacija
Challenger Cup
SportOdbojka
Broj ekipa12 u Grupi 1
12 u Grupi 2
12 u Grupi 3
KontinentMeđunarodna
Ukinut2017.
Posljednji šampion(i)Francuska Francuska
Najviše titulaBrazil Brazil (9)
Službeni veb-sajtSvjetska liga

Od 2018. Svjetska liga i Svjetski Grand Prix zamijenjeni su novim takmičenjima: Ligom nacija i Challenger Cupom.[1][2]

Sistem takmičenja uredi

FIVB stalno je prilagođavao sistem takmičenja u Svjetskoj ligi kako bi se povećala konkurentnost i kako bi utakmice bile privlačnije publici. Ipak, nekoliko osnovnih pravila i ograničenja bilo je stalno.

  • Reprezentacije učesnice morale su osigurati televizijsko pokrivanje takmičenja na lokalnim medijima i direktan prijenos utakmica.
  • Takmičenje je bilo podijeljeno u najmanje dvije faze: preliminarnu (koja se obično zove "Interkontinentalna"), u kojoj se domaćinstvo rotiralo između više gradova, te jednu ili više finalnih faza s jednom ili više država u ulozi domaćina.
  • U preliminarnoj fazi ekipe su bile organizirane u grupe. Svaka ekipa igrala je ukupno četiri utakmice protiv svih ostalih ekipa u toj grupi, dvije kod kuće i dvije u gostima. Svaki par utakmica igrao se tokom vikenda.
  • Kad su bile odigrane sve utakmice u preliminarnoj fazi, najboljih n ekipa iz svake grupe kvalificiralo se za finalnu fazu (ili faze), a preostale su napuštale takmičenje. Vrijednost n zavisila je od broja ekipa koje su učestvovale i formata primijenjenog na finalnom turniru.
  • Zemlja domaćin automatski je bila kvalificirana za finalnu fazu ili faze.
  • FIVB je isprobao više formata za završnu fazu / faze: Top 6, Top 4, četvrtfinale–polufinale (olimpijski format). Od 2004. najčešće je korišten mješoviti format: četvrtfinalisti su bili organizirani u dvije grupe i najbolje dvije ekipe iz svake grupe igrale su polufinale, po olimpijskom formatu.
  • U preliminarnoj fazi ekipe su obično imale pravo raditi sa spiskom od 19 igrača, od kojih selektor izdvoji 14, uključujući dva libera (ako je neka ekipa imala samo jednog libera u sastavu, njen maksimalni broj igrača bio je ograničen na 12), koji su nastupali za određeni vikend. Za finalnu fazu / faze bilo je dozvoljeno samo 14 igrača, uključujući dva libera.

Broj nastupa uredi

Brazil i Italija jedini su nastupili u svim izdanjima Svjetske lige.

  Posljednji put bili u Grupi 1
  Posljednji put bili u Grupi 2
  Posljednji put bili u Grupi 3
  Neaktivni u posljednjoj Svjetskoj ligi
Tim Nastupi
Broj Prvi Posljednji
  Brazil 28 1990. 2017.
  Italija 28 1990. 2017.
  Kuba 26 1991. 2016.
  Rusija1 26 1990. 2017.
  Japan 24 1990. 2017.
  Francuska 22 1990. 2017.
  Holandija 21 1990. 2017.
  Bugarska 20 1994. 2017
  Poljska 20 1998. 2017.
  SAD 20 1990. 2017.
  Srbija2 20 1997. 2017.
  Argentina 19 1996. 2017.
  Južna Koreja 19 1991. 2017.
  Kina 18 1990. 2017.
  Španija 15 1995. 2017.
  Portugal 14 1999. 2017.
  Finska 13 1992. 2017.
  Grčka 13 1993. 2017.
  Njemačka 13 1993. 2017.
  Kanada 11 1991. 2017.
  Venecuela 9 2001. 2017.
  Egipat 7 2006. 2017.
  Australija 5 1999. 2017.
  Češka 5 2003. 2017.
  Iran 5 2013. 2017.
  Belgija 4 2014. 2017.
  Meksiko 4 2014. 2017.
  Portoriko 4 2011. 2016.
  Slovačka 4 2014. 2017.
  Tunis 4 2014. 2017.
  Turska 4 2014. 2017.
  Crna Gora 3 2015. 2017.
  Kazahstan 3 2015. 2017.
  Katar 2 2016. 2017.
  Kineski Taipei 2 2016. 2017.
  Slovenija 2 2016. 2017.
  Austrija 1 2017. 2017.
  Estonija 1 2017. 2017.

1 U ukupni broj nastupa Rusije uračunati su nastupi kao   SSSR i   ZND.
 2 U ukupni broj nastupa Srbije uračunati su nastupi kao   SRJ i   SCG.

Rezultati uredi

Godina Domaćin finala Finale Za 3. mjesto Ekipe
IR/FR
Prvak Rezultat Finalist 3. mjesto Rezultat 4. mjesto
1990.
(detalji) 		 
Osaka 		  Italija 3–0   Holandija   Brazil 3–1   SSSR 8/4
1991.
(detalji) 		 
Milano 		  Italija 3–0   Kuba   SSSR 3–1   Holandija 10/4
1992.
(detalji) 		 
Genova 		  Italija 3–1   Kuba   SAD 3–1   Holandija 12/4
1993.
(detalji) 		 
São Paulo 		  Brazil 3–0   Rusija   Italija 3–0   Kuba 12/4
1994.
(detalji) 		 
Milano 		  Italija 3–0   Kuba   Brazil 3–2   Bugarska 12/6
1995.
(detalji) 		 
Rio de Janeiro 		  Italija 3–1   Brazil   Kuba 3–2   Rusija 12/6
1996.
(detalji) 		 
Rotterdam 		  Holandija 3–2   Italija   Rusija 3–2   Kuba 11/6
1997.
(detalji) 		 
Moskva 		  Italija 3–0   Kuba   Rusija 3–0   Holandija 12/6
1998.
(detalji) 		 
Milano 		  Kuba Grupni sistem   Rusija   Holandija Grupni sistem   Italija 12/4
1999.
(detalji) 		 
Mar del Plata 		  Italija 3–1   Kuba   Brazil 3–1   Rusija 12/6
2000.
(detalji) 		 
Rotterdam 		  Italija 3–2   Rusija   Brazil 3–0   SRJ 12/6
2001.
(detalji) 		 
Katowice 		  Brazil 3–0   Italija   Rusija 3–0   SRJ 16/8
2002.
(detalji) 		 
Belo Horizonte 		  Rusija 3–1   Brazil   SRJ 3–1   Italija 16/8
2003.
(detalji) 		 
Madrid 		  Brazil 3–2   SCG   Italija 3–1   Češka 16/8
2004.
(detalji) 		 
Rim 		  Brazil 3–1   Italija   SCG 3–0   Bugarska 12/4
2005.
(detalji) 		 
Beograd 		  Brazil 3–1   SCG   Kuba 3–2   Poljska 12/4
2006.
(detalji) 		 
Moskva 		  Brazil 3–2   Francuska   Rusija 3–0   Bugarska 16/6
2007.
(detalji) 		 
Katowice 		  Brazil 3–1   Rusija   SAD 3–1   Poljska 16/6
2008.
(detalji) 		 
Rio de Janeiro 		  SAD 3–1   Srbija   Rusija 3–1   Brazil 16/6
2009.
(detalji) 		 
Beograd 		  Brazil 3–2   Srbija   Rusija 3–0   Kuba 16/6
2010.
(detalji) 		 
Córdoba 		  Brazil 3–1   Rusija   Srbija 3–2   Kuba 16/6
2011.
(detalji) 		 
Gdańsk 		  Rusija 3–2   Brazil   Poljska 3–0   Argentina 16/8
2012.
(detalji) 		 
Sofija 		  Poljska 3–0   SAD   Kuba 3–2   Bugarska 16/6
2013.
(detalji) 		 
Mar del Plata 		  Rusija 3–0   Brazil   Italija 3–2   Bugarska 18/6
2014.
(detalji) 		 
Firenca 		  SAD 3–1   Brazil   Italija 3–0   Iran 28/6
2015.
(detalji) 		 
Rio de Janeiro 		  Francuska 3–0   Srbija   SAD 3–0   Poljska 32/6
2016.
(detalji) 		 
Kraków 		  Srbija 3–0   Brazil   Francuska 3–0   Italija 36/6
2017.
(detalji) 		 
Curitiba 		  Francuska 3–2   Brazil   Kanada 3–1   SAD 36/6

Tabela medalja uredi

 #  Država Zlato Srebro Bronza Ukupno
1.   Brazil 9 7 4 20
2.   Italija 8 3 4 15
3.   Rusija* 3 5 7 15
4.   SAD 2 1 3 6
5.   Francuska 2 1 1 4
6.   Kuba 1 5 3 9
  Srbija** 1 5 3 9
8.   Holandija 1 1 1 3
9.   Poljska 1 0 1 2
10.   Kanada 0 0 1 1
Ukupno 28 28 28 84
* = FIVB smatra Rusiju (od 1993) nasljednicom rezultata Sovjetskog Saveza (1948–1991) i ZND-a (1992).
** = FIVB smatra Srbiju (od 2007) nasljednicom rezultata SFR Jugoslavije (1948–1991), SR Jugoslavije (1992–2002) i Srbije i Crne Gore (2003–2006).

Najkorisniji igrači uredi

Galerija uredi

  •  
    Finale: Brazil – SCG, 10. 7. 2005.
  •  
    Ceremonija dodjele medalja 2011 (pobjednik: Rusija)
  •  
    Poljski navijači 2013.
  •  
    Napad Gibe
  •  
    Pobjednik 2009: Brazil
  •  
    Bacanje Bartosza Kureka
  •  
    Reprezentacije Irana i SAD-a 2015.
  •  
    Poljska u finalu 2011.
  •  
    Italijanski odbojkaši 2012.
  •  
    Napad bugarskog odbojkaša

Reference uredi

  1. ^ "FIVB drastically changes format for 2018 World League and Grand Prix". World of Volley. 19. 6. 2017.
  2. ^ "FIVB announces the Volleyball Nations League". Arhivirano s originala, 20. 1. 2019. Pristupljeno 22. 3. 2019.

Vanjski linkovi uredi

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Svjetska_liga_u_odbojci&oldid=3433968"