Rezolucija Vijeća sigurnosti broj 1244

Rezolucija Vijeća sigurnosti broj 1244 (UNSCR 1244) je donesena 10. juna 1999. godine, na osnovu VII poglavlja Povelje Ujedinjenih nacija u Vijeću sigurnosti Ujedinjenih nacija na 4011. sjednici sa četrnaest glasova za i jednog suzdržanog člana (Kina) od 15 članica Vijeća. Donošenje Rezolucije uslijedilo je nakon potpisivanja sporazuma 8. juna 1999. godine od predsjednika SR Jugoslavije Slobodana Miloševića, sa uslovima povlačenja Vojske Jugoslavije sa Kosova, koji su predložili finski predsjednik Martti Ahtisaari i ruski predsjednik Vlade Viktor Černomirdin. Dogovoru je uslijedio i Kumanovski sporazum 9. juna, kojim je ujedno i završena vojna operacija NATO-a Operacija "Saveznička sila".

Vijeće sigurnosti Ujedinjenih nacija
Rezolucija broj 1244
Kosovo (žuto obojeno) na karti Srbije
Datum10. juni 1999.
Sjednica4011
OznakaS/RES/1244 (Dokument)
Glasanje
Za: 14Suzd.: 1Protiv: 0
TemaSukobi na Kosovu
Rezultatusvojeno
Sastav Vijeća sigurnosti 1999. godine
Stalne članice
Nestalne članice
← 1243
1245 →

Spisak rezolucija iz 1999.

Sadržaj

uredi

Rezolucija 1244. poznata kao i Kosovska rezolucija određuje međunarodno-pravne osnove za osnivanje prelazne upravljačke misije Ujedinjenih nacija na Kosovu (UNMIK), kroz koju će se organizirati civilna uprava na području Kosova, kao i stacioniranje međunarodnih vojnih trupa nazvanih KFOR. Suverenitet i teritorijalnu cjelovitost Savezne Republike Jugoslavije, rezolucija spominje samo u njenom deklarativnom dijelu, ali ne u pravno-obavezujućem dijelu. Takođe se u rezuluciji ne definiše budući status Kosova. Donošenjem Rezolucije, obilježen je kraj oružanih sukoba i rata na Kosovu, Prijelaznom upravom UNMIK dobijeno je vrijeme, za omogućavanje odmjerenog riješenja budućeg statusa Kosova. Rezolucija se povezuje sa donesenim rezolucijama 1160, 1199, 1203 iz 1998. godine i 1239. iz 1999. godine.[1]

Osnove

uredi

U preambuli Rezolucije 1244, Vijeće sigurnosti je izrazilo žaljenje zbog neusaglašenosti sa prethodnim rezolucijama. Odlučeno je da se riješi ozbiljna humanitarna situacije i želja da se sve izbjeglice i protjerane osobe bezbjedno vrate. Osuđuje se nasilje nad civilnim stanovništvom, kao i teroristički akti, i podsjeća se na nadležnost i mandat Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (MKSJ). Takođe se podsjeća na suverenitet i teritorijalni integritet SRJ i drugih država u regionu i potvrđuje poziv za široku autonomiju i suštinsku samoupravu za Kosovo.

UNMIK

uredi

U tački 10. (t.10) Rezolucije Vijeća sigurnosti generalnog sekretara UN ovlašćuje za osnivanje privremene civilne uprave, koja će na Kosovu omogućiti stvaranje substancionalne autonomije, te UNMIK treba da teži na stvaranju u jačanju samostalnih demokratskih institucija, koje se naznačavaju u t.11.

Suverenitet i teritorijalni integritet SR Jugoslavije

uredi

U preambuli Rezolucije, obavezuju se sve članice Ujedinjenih nacija za poštovanje suvereniteta i teritorijalnog integriteta SR Jugoslavije, kao i drugih država iz regije. Priznanje integriteta i pravnog sistema Jugoslavije, čiji je pravni nasljednik 2003. godine postala novoproglašena država Srbija i Crna Gora, a 2006. godine Srbija, po Georgu Noltu, njemačkom ekspertu za ustavno pravo, prestaje na osnovu Aneksa I rezolucije.[2] Po Noltu, priznavanje jedne političke strukture ili zajednice kao države, je po općem međunarodnom pravu je dozvoljeno, ukoliko ta zajednica, neovisno od dotadašnje državne uprave, sprovodi efektivnu upravu i kontrolu na tom području. Ovo mišljenje ne zastupaju zvanične političke institucije Srbije i Rusije.

Pravni status Kosova

uredi

Pravni status Kosova u Rezoluciji nije određen, jer Vijeće sigurnosti generalno nema ovlasti po tom pitanju. Međunarodnim pravom nije jasno definisano da li Vijeće sigurnosti može uticati na teritorijalni integritet neke zemlje i time poticati otcjepljenje jednog dijela. Ovakve odluke su u suprotnosti sa člankom 2 (čl.2), tačkom 4 (t.4) i tačkom 7 (t.7) Povelja Ujedinjenih nacija, poglavlje I. Opseg djelovanja UNMIK-a je definisan kao olakšavanje političkog procesa za dugoročno konačno oderđivanje međunarodno-pravnog statusnog pitanja Kosova, bez određivanja perioda u kom se proces treba završiti. Po međunarodnom pravu je nejasno, da li su ovi ciljevi prinuđeno usaglašavanje konfliktnih strana ili samo poziv na pregovaranje.

Vremenski rok

uredi

Vremenski rok i trajanje civilnog i vojno-sigurnosnog mandata po t.19 je određen na dvanaest mjeseci, sa automatskim produžavanjem od strane Vijeća sigurnosti, sve do donošenja odluke o završetku misije.

Posljedice

uredi

Donošenjem Deklaracije o nezavisnosti Kosova u Skupštini Kosova 17. februara 2008. godine, Kosovo je proglasilo nezavisnost. Nakon donošenja Deklaracije, Srbija je na osnovu Rezolucije 1244. objavila da ne priznaje nezavisnost Kosova, te da Kosovo smatra dijelom Srbije.

Reference

uredi
  1. ^ Tekst Rezolucije (de)
  2. ^ Georg Nolte: Kein Recht auf Abspaltung, FAZ od 13. februara 2008. (de)

Vanjski linkovi

uredi