Tanjug
Tanjug (Telegrafska agencija nove Jugoslavije) jest novinska agencija Srbije. Tanjug je tokom Drugog svjetskog rata bila partizanska novinska agencija. Poslije rata, Tanjug je bio novinska agencija Demokratske Federativne Jugoslavije, Federativne Narodne Republike Jugoslavije i Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije. Poslije raspada SFRJ, od 1992. godine Tanjug je bio novinska agencija Savezne Republike Jugoslavije, od 2003. novinska agencija Državne zajednice Srbija i Crna Gora, a od 2006. godine nacionalna novinska agencija Republike Srbije. 31. oktobra 2015. godine prestao je da važi Zakon o javnom preduzeću Novinska agencija Tanjug, a Vlada Republike Srbije je 3. novembra 2015. godine[3] donijela Odluku o pravnim posledicama prestanka rada Novinske agencije Tanjug, kojom se konstatuje prestanak rada agencije. Ipak ova odluka nije do kraja implementirana, tako da agencija i danas posluje kao aktivno javno preduzeće.
| Tanjug | |
|---|---|
 Zgrada sjedišta Tanjug-a u Beogradu | |
| Vrsta | javno preduzeće |
| Osnovano | 5. novembar 1943 31. oktobra 2015. |
| Sjedište | Obilićev venac 2, Beograd, Srbija |
| Ključne osobe | Branka Đukić |
| Operativni prihod |  €1,10 milion (2018)[1] |
| Neto dobit |  (€0,27 million) (2018)[1] |
| Ukupne aktive | €1,12 milion (2018)[2] |
| Kapital | €0,54 million (2018)[2] |
| Vlasnik | Vlada Srbije |
| Slogan | Tanjug. Tačno. |
| Veb-sajt | www.tanjug.rs |
Osnivanje uredi
Osnovan je od strane Komunistička partije Jugoslavije 5. novembra 1943. godine u Jajcu u Bosni i Hercegovini sa namjerom da propagandno informiše o borbi partizana u Drugom svjetskom ratu koju su vodili komunisti pod vođstvom Josipa Broza. Osnivač i kum Tanjuga je Moše Pijade, a prvi direktor je bio Vladislav Ribnikar. Imenu Tanjug, prethodilo je nekoliko prijedloga skraćenica, među kojima:
- Tasjug (Telegrafska agencija slobodna Jugoslavija),
- Notasjug ili Notanjug (Novinska telegrafska agencija slobodne Jugoslavije), pa i
- Tenanoj (Telegrafska novinska agencija nova Jugoslavija).
Tanjug je počeo svoj rad sa zaplijenjenim predajnikom, rasklimatanom mašinom za umnožavanje (geštetnerom) i jednom pisaćom mašinom. U prvim godinama uzor im je bio sovjetski TASS, da bi, kasnije, po objavljivanju rezolucije Inforbiroa 1948. godine, oslobodili uticaja SSSR-a i oslonili samo na sopstvene snage.
Novinska agencija uredi
U Tanjugu su uvedeni teleprinteri 1947. godine, koji su zamijenili telegraf, a prvi moderan radio-printer uveden je 1957. godine. Tanjug je pored centrale u Beogradu, imao i prijemni centar najprije u Batajnici, a potom u Ovči i otpremni centar u Makišu, oba sa moćnim antenskim poljima. Oba centra su napuštena, zbog pojave novih tehnologija. Krajem 1985. godine Tanjug je kompjuterizovan nabavkom velikog centralnog računara Honeywell i terminala Megadata. Danas novinari i čitava agencija rade na savremenim kompjuterima. Najznačajniji novinarski proizvod Tanjuga je Generalni servis, koji obavještava domaću javnost o najznačajnijim zbivanjima u zemlji i svetu, a svjetsku javnost o događajima u Srbiji. Tanjug je nacionalna, ali i komercijalna agencija, jer veći dio prihoda ostvaruje na tržištu, od novinskih i RTV kuća. Ranije je Savezno izvršno vijeće SFRJ, Savezna vlada SRJ, Savjet ministara SCG, a sada Vlada Srbije, subvencionira Emisiju za inostranstvo i emitovanje raznih saopštenja, što čini nešto manje od trećine Tanjugovih prihoda. Klijenti Tanjuga su, pored medija i državnih ustanova, privredne i bankarske institucije.
Zgrada Tanjuga uredi
Reference uredi
- ^ a b "Bilans uspeha (2018) - Tanjug" (PDF). apr.gov.rs (jezik: Serbian). Pristupljeno 2. 11. 2019.CS1 održavanje: nepoznati jezik (link)[mrtav link]
- ^ a b "Bilans stanja (2018) - Tanjug" (PDF). apr.gov.rs (jezik: Serbian). Pristupljeno 2. 11. 2019.CS1 održavanje: nepoznati jezik (link)[mrtav link]
- ^ Paragraf Lex Demo