Robert Schumann

Robert Schumann
Robert Schumann
Rođenje	8. juni 1810.; Zwickau, Njemačka
Smrt	29. juli 1856.; Endenich, Njemačka
Era	Romantizam
Značajna djela	Divlji jahač; Italijanski mornari;

Robert Alexander Schumann (8. juni 1810 – 29. juli 1856) bio je njemački kompozitor^[2] koji je napisao preko 600 muzičkih djela.

Djetinjstvo i obrazovanje uredi

Rođen kao jedno od šestoro djece izdavača knjiga Augusta Schumanna i njegove supruge Johanna Christiane (Kristiane). Već u sedmoj godini imao je klavirsku nastavu. Poslije osnovne škole upisuje pravo na univerzitetu u Leipzigu (Lajpcig), tu upoznaje pedagoga Friedricha Wiecka (Fridrih Vik) koji ga usavršava na klaviru. Nakon ozljede jednog prsta gubi mogućnost da radi kao pijanista.^[3]

Muzički rad uredi

Nakon što nije mogao više da svira počinje da piše muzičke kritike. Od 1834. godine izdaje vlastiti muzički časopis "Neue Zeitschrift für Musik". Bavi se i komponovanjem, kompozicije "Papillons" (1829-1832) ili "Simfonijske etide" (njem. Symphonische Etuden) su bile isključivo pisane za klavir. 1840. godine ženi Claru (Klara) Wieck kćerku svog mentora Friedricha. Od 1841. godine stvara nova djela za orkestre kao "Proljećna simfonija" (1841, njem. Frühlingssinfonie) ili "Rajnska simfonija" (1850, njem. Rheinische Sinfonie).

Jedan je od glavnih predstavnika muzičkog romantizma. Po svom umjetničkom stajalištu, naravi i umjetničkim stremljenjima je izraziti romantičar. Središnja su mu djela klavirske kompozicije i solo pjesme, a majstor je produhovljene romantičke pjesme ugođaja, čiji je prototip "Mjesečina" iz 1843. godine. Kao oslonac su mu služili radovi Ludwiga van Beethovena (Ludvig van Betoven) i Franza Schuberta (Franc Šubert). Felix Mendelssohn ga angažira za nastavnika klavira i kompozicije na novoosnovanom konzervatoriju u Leipzigu. Od 1850. godine do 1853. Schumann djeluje kao gradski muzički direktor u Düsseldorfu. Od velikih ličnosti, posebno je utjecao na Brahmsa. Često je bio izložen napadima javnosti koja se nije slagala s njegovim radom kao direktor. Od 1854. godine pada u depresiju, što ga dovodi na ivicu samoubistva. Zadnje godine života provodi u sanatorijumu u gradu Bonn-Endenich.^[3]