Pipin Mali

Pipin Mali (francuski: Pépin le Bref; njemački: Pippin der Kleine; 714. - 24. septembar 768.) je bio franački kralj od 751. do svoje smrti 768. godine. On je bio prvi franački kralj iz Karolinške dinastije. Kao mlađi sin franačkog majordoma Karla Martela, Pipin je obrazovan kod monaha u bazilici Saint-Denis. Naslijedivši svog oca kao majordom 741. godine, Pipin je kraljevao Franačkom državom zajedno sa svojim starijim bratom Karlomanom. Pipin je kraljevao Neustrijom, Burgundijom i Provansom, dok je njegov brat Karloman kraljevao Austrazijom, Alemanijom i Tiringijom. Braća su bila uspješna u porobljavanju pobuna koje su predvodili Bavarci, Akvitanci, Sasi i Alemani na početku njihove vladavine. Franački interegnum se završio 743. godine izborom Hilderika III, koji je bio posljednji Merovinški kralj Franaka.

Pipin Mali
Franački kralj
Vladavina	10. novembar 751. - 24. septembar 768.
Prethodnik	Hilderik III
Nasljednik	Karlo Veliki Karloman
Supružnik	Bertrada Laon
Djeca	Karlo Veliki Karloman Gisela, igumanija Chellesa
Dinastija	Karolinzi
Otac	Karlo Martel
Majka	Rotrude Trier
Rođenje	714.
Smrt	24. septembar 768.

Pošto su bili skloni crkvi i papi zbog svog crkvenog obrazovanja, Pipin i Karloman su nastavili pružati podršku sv. Bonifaciju u reformisanju franačke crkve. Nakon što se Karloman, koji je bio intenzivno pobožan čovjek, povukao u vjerski život 747. godine, Pipin je postao jedini vladar Franačke države. On je potisnuo pobunu koju je predvodio njegov polubrat Grifon i postao neprikosnoveni gospodar svih franaka. Odustajanjem od pretenzije, Pipin je prisilio Hilderika da ode u manastir te je sebe proglasio kraljem Franaka uz podršku pape Zaharija 751. godine. Ova odluka nije podržana od strane svih članova Karolinške dinastije i Pipin je morao da uništi pobunu koju su predvodili Karlomanov sin Drogo i Grifon.

Kao kralj, Pipin je započeo ambiciozan plan proširenja svoje moći. On je reformisao franačko zakonodavstvo i nastavio crkvenu reformu. Pipin je također intervenisao u korist pape Stjepana II protiv Langobarda u Italiji. On je sačuvao nekoliko gradova koje je zatim dao papi u dokumentu poznatom kao "Pipinova darovnica". Time je formiran pravni osnov za formiranje Papinske države u srednjem vijeku. Bizantijsko carstvo je željelo dobre odnose sa porastom moći Franačkog carstva pa su Pipinu dali titulu "Patricius". Kako bi proširio svoje carstvo, Pipin je zauzeo Septimaniju od Omejadskog halifata te porazio Waifera, vojvodu Akvitanije i njegove baskijske trupe, nakon čega su baskijci i akvitanci morali da obećaju lojalnost Franačkom carstvu. Pipin je bio zabrinut nemilosrdnim pobunama Saksonaca i Bavaraca te je spremao kampanju protiv njih, ali je konačno pokoravanje tih plemena ostavio svojim nasljednicima. Pipin je umro 768. godine i naslijedili su ga njegovi sinovi Karlo Veliki i Karloman. Iako je nesumnjivo bio jedan od najmoćnijih i najuspješnijih vladara svog vremena, Pipinova vladavina je bila u sjeni njegovog poznatog sina.

Dolazak na prijestolje

Nakon smrti Karla Martela 741. godine, Franačko kraljevstvo je podijeljeno između Pipina i njegovog starijeg brata Karlomana. Karloman je postao majordom Austrazije, a Pipin majordom Neustrije. Grifon, sin Karla Martela i njegove druge supruge, je zatražio udio u nasljedstvu, ali je ubrzo uhvaćen i zatvoren u manastir od strane njegove polubraće. Nakon nekog vremena, Grifon je pobjegao iz zatvora i otišao kod Odila, vojvode Bavarske koji je bio u braku sa njegovom sestrom Hiltrude. Pipin je uspio da uništi pobunu koju je predvodio njegov polubrat i u potpunosti obnovi granice kraljevstva.

Prethodi:	Kralj Franačke	Slijedi:
Hilderik III		Karlo Veliki