Luis Amado-Blanco

Luis Amado Blanco bio je kubanski intelektualac, književnik, pjesnik, političar, kritičar i novinar rođen 4. aprila 1903. godine u španskom gradu Praviji (današnja Asturija).

Biografija

Porodica Blanco se preselila iz Luisovog rodnog grada u Aviles kada je on imao 2 mjeseca. U Avilesu je proveo djetinjstvo i mladost, završio osnovnu i srednju školu. Tamo je započeo svoj književni put u lokalnim publikacijama. Svoj novinarski poziv je takođe započeo u asturijskim novinama i časopisima poput La Voz de Avilés i El Progreso de Asturias.

U Madridu je započeo suradnju sa časopisima La Gaceta Literaria, Diario de Madrid i Revista de Occidente.

Oženio je Isabel Fernández 1930. godine s kojom 1936. dobija sina Raúla, te godinu kasnije drugog sina Germána. Stvorio je porodicu s intenzivnim i višestrukim kulturnim, društvenim i političkim interesima.

Godine 1934. je poslan na Kubu kao dopisnik El Heraldo de Madrid da izvještava o situaciji u državi nakon pada Machadove diktature.

Godine 1935. u Madridu je diplomirao stomatologiju. Sljedeće godine se zbog početka Španskog građanskog rata sa porodicom seli na Kubu gdje dobija kubansko državljanstvo.

Od svog dolaska je bio povezan sa španskim institucijama i odbranom Republike. Između ostalog, postao je predsjednik Sektora za kulturu španske republikanske ljevice Havane.

Godine 1938. odbranio je svoju titulu stomatologa na Univerzitetu u Havani.

S druge strane, aktivno se uključio u kulturni život na višestruk način. Na polju književnosti se isticao kao pripovjedač, pjesnik i esejist. U pozorištu je bio autor, režiser i kritičar. U novinarstvu je obrađivao hroniku i kritiku. Održao je brojne konferencije.

Godine 1950. je izabran za predsjednika Udruženja pozorišnih i kinematografskih urednika. Za svoj novinarski rad nagrađen je važnim nagradama tadašnje kubanske štampe.

Povezao se s kubanskim pozorištem. Svojim aktivnostima na Akademiji dramskih umjetnosti doprinio je njegovom razvoju.

Kao pisac objavio je mnoge pripovjetke i poeme.

Nakon kubanske revolucije bio je šef odjeljenja za pozorište, muziku i balet, Generalne direkcije za kulturu Ministarstva obrazovanja i paralelno je predavao kao profesor španskog jezika i španske i hispanoameričke literature na Profesionalnoj školi novinarstva Manuel Marquez Sterling.

Godine 1961. je kao ambasador proveo 6 mjeseci u Portugalu, a godinu kasnije je imenovan i za UNESCO-ovog ambasadora. Ubrzo nakon toga je radio i kao ambasador Kube u Vatikanu.

Umro je 9. marta 1975. u Rimu, a njegovi posmrtni ostaci su prebačeni na Kubu.

Objavljeni radovi d0 1975.

• Sjever (1928), zbirka pjesama
• Osam dana u Lenjingradu (1932), putopis
• Očajna pjesma (1937)
• Klaristička pjesma (1942)
• Narativna knjiga (1955)
• Buntovni grad (1967), njegov najpoznatiji roman.

Nagrade

• Nagrada Talia za režiju predstave "La dama de Alba"
• Nagrada Hernandez Cata
• Novinarska nagrada Juan Gualberto Gomez (2 puta)