Ivan Volarič

Ivan Volarič Feo, slovenski pjesnik i kulturni radnik, * 4. septembar 1948, Sužid, † 9. avgust 2010, Ljubljana .

Biografija

Ivan Volarič rođen je 4. septembra 1948. godine u Sužidu u seljačkoj porodici kao najmlađe dijete. Osnovnu školu pohađao je u Kobaridu, a po završetku osnovne škole otišao je u Gimnaziju u Novoj Gorici, gdje je započeo svoju književnu karijeru. Zajedno sa Pavlom Zgagom kreirao je školsko glasilo pod nazivom “Poglej popotnik skozi današnji vek - kaj človek dela sam s sabo”. (Pogledaj putnika kroz današnji vijek – šta čovjek radi sa sobom).

Nakon srednje škole upisao je studij arheologije na Filozofskom fakultetu u Ljubljani, a potom i studij komparativne književnosti . Napustio je oba studija.

Ostao je živjeti u Ljubljani i nastavio pisati poeziju, te se pridružio Hanžeku i Blažu Ogorevcu, takođe pesnicima. Bio je aktivan u avangardnim umjetničkim grupama OHO i WestEast. Prvi javni nastup imao je 1971. godine, kada je nastupio na književnoj večeri u studentskoj menzi.

Od 1971. do 1974. bio je urednik i pisac studentskog glasila Tribuna i časopisa Problemi. Bio je urednik kulture u časopisu Mladina i stalni saradnik Radija Študent . Za to vrijeme živio je u hipi komuni G7 u Tacenu kod Ljubljane .

Sarađivao je i sa rok grupom Buldožer, za koju je pisao tekstove, a kokreirao je i omot njihove prve ploče 1975. godine.

Tokom služenja vojnog roka u Čačku od 1975. do 1976. godine, bio je jedan od urednika Disovog Glasnika, te je pisao za razne publikacije, uključujući novosadski časopis Polja i splitski časopis Vidici. Kada se vratio kući, preživljavao je radeći razne poslove. Bio je agent osiguranja, učitelj plivanja, poštar, vaspitač, zidar, krovopokrivač, pastir, tkač korpa, prodavač lutrije, kuhar i voćar.

Sa Markom Breceljem počeo je da radi 1977. godine, nakon što je prestao da radi sa Buldožerima. Osnovali su duo Zlati zubi (Zlatni zubi) i s njim su nastupali širom Jugoslaviji.

Ivan Volarič pripadao je grupi neoavangardnih pjesnika. Godine 1974. objavio je pjesnički prvijenac Desperado Tonic Water, a kasnije još šest zbirki poezije ( Oj božime tele dolince, Četverovprega za njene sanje, Despotov Volarič, Met kopja, Kratkice, Žalostna sova ).

Objavljivao je poeziju u časopisima i antologijama, a organizovao je i niz izložbi. Volarićeve pjesme izražavaju oštar i duhovit karakter i istančan osjećaj za jezik. Učestvovao je i u šesnaest filmskih projekata, među kojima je i "Hleb i mleko" Jana Cvitkoviča . Franci Slak je o njemu snimio dokumentarac "Najlepša jutra so zjutraj". (Najljepša jutra su ujutro).

Bibliografija

Poezija

• Desperado Tonic Water (1975)
• Oj božime tele dolince (1986)
• Četverovprega za njene sanje (1990)
• Despotov - Volarič (1992)
• Met kopja (1999)
• Kratkice (2000)
• Never Green Enough (2005)
• Žalostna sova (2006)
• T’guwrs od t’grš: Déjamais Vu (2008)

Kratka proza

• Antofagasti (1998)

Izvori

• P. Kolšek: Samo jedna je ljubav, Delo, (2010), str. 15
• P. Pavletič: Umjetnički rad Ivana Volariča - Fea, diplomski rad, Tolmin 2003.
• P. Pavletič: Jugoslavija je samo jedna. . ., T'guwrš od t'grš, Ljubljana 2008
• Primorski slovenski biografski leksikon, Snopič 17, Gorica 1991
• D. Teodorović: Krave su noću najlepše, Epicentar br. 9 (2008), str. 24-26