Giuseppe Gasparo Mezzofanti
Giuseppe Gasparo Mezzofanti bio je italijanski kardinal, lingvist i hiperpoliglot. Rođen i školovan u Bologni, završio je teološke studije prije no što je došao do minimalne dobi potrebne za zaređenje svećenika; zaređen je 1797. Iste godine postao je profesor arapskog jezika na Univerzitetu u Bologni. Kasnije je izgubio položaj jer je odbio položiti zakletvu na vjernost koju je zahtijevala Cisalpinska Republika, koja je tada upravljala Bolognom.
Njegova eminencija Giuseppe Gasparo Mezzofanti | |
|---|---|
| Prefekt Kongregacije za nauk vjere | |
 Kardinal Mezzofanti | |
| Crkva | Rimokatolička |
| Prethodnik | Luigi Lambruschini |
| Nasljednik | Carlo Vizzardelli |
| Druge službe | Kardinal-prezbiter u crkvi sv. Onofrija u Rimu (1839–1840) |
| Redovi | |
| Ređenje | 23. septembar 1797. |
| Kreiran kardinalom | 12. februar 1838. papa Grgur XVI |
| Rang | Kardinal-prezbiter |
| Lični podaci | |
| Rođen | 17. septembar 1774. |
| Umro | 15. mart 1849 (74 godine) Rim, Papinska Država |
| Pokopan | Crkva sv. Onofrija (Rim) |
| Roditelji | Francesco Mezzofanti Gesualda Dall'Olmo |
Karijera uredi
Godine 1803. dobio je mjesto pomoćnog bibliotekara u Institutu Bologne, a uskoro je ponovo postavljen za profesora, i to orijentalnih jezika i grčkog. Potkralj je ukinuo katedru 1808, ali ju je 1814. vratio papa Pio VII. Mezzofanti je ostao na tom položaju do 1831. kad odlazi u Rim kao član Kongregacije za propagandu vjere, koja je bila glavno Crkvino tijelo za misionarske aktivnosti. Godine 1833. naslijedio je Angela Maija na poziciji nadstojnika Vatikanske biblioteke, a 1838. postao je kardinal i direktor studija u okviru Kongregacije.
Popis jezika koje je govorio uredi
Mezzofanti je bio čuven po tome što je bio hiperpoliglot koji je tečno govorio 38 jezika.[1] Također, studija irskog rimokatoličkog svećenika i učenjaka Charlesa Williama Russela pokazuje da su mnogi dijalekti bili toliko različiti da su se mogli smatrati odvojenim jezicima. Klasificiranje jezika i dijalekata prema današnjem jezičkom sistemu, nakon više od 150 godina, bilo bi posebna studija. Na kraju Russelove studije nalazi se sljedeća lista jezika koje je govorio Mezzofanti:
"Često testirani jezici, govoreni s rijetkom izvanrednošću:
- biblijski hebrejski
- rabinski hebrejski
- arapski
- haldejski
- koptski
- staroarmenski
- novoarmenski
- perzijski
- turski
- albanski
- malteški
- starogrčki
- novogrčki
- latinski
- italijanski
- španski
- portugalski
- francuski
- njemački
- švedski
- danski
- holandski
- engleski
- ilirski
- ruski
- poljski
- češki
- mađarski
- kineski."
"Navedeno da ih je tečno govorio, ali nije dovoljno testirano:
30. sirjački (dijalekt srednjoaramejskog)
31. ge'ez (danas se koristi samo u nekim crkvama u Etiopiji i Eritreji)
32. amharski
33. hindustanski
34. gudžaratski (vjerovatno dijalekt u toj indijskoj regiji)
35. baskijski
36. vlaški (smatra se dijalektom rumunskog)
37. kalifornijski (nije jezik, već porodica od 52 jezika)[2]
38. algonkvinski."
(Napomena: Neki od jezika s navedene liste danas su ili izumrli ili se drugačije zovu. Stoga su nazivi nekih jezika prilagođeni današnjem stanju. Što se tiče italijanskog, kao Mezzofantijevog maternjeg jezika, vjerovatno se podrazumijeva da je znao sve njegove dijalekte; tada italijanski jezik još nije bio jezik u današnjem smislu te riječi, iako se odavno govorilo i pisalo na njemu.)
Reference uredi
- Charles William Russell, Život kardinala Mezzofantija, faksimil 1. izdanja, Longman & Co, London, 1858, str. 467.
- Alphons Bellesheim, Giuseppe kardinal Mezzofanti, Würzburg, 1880.
- http://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Mezzofanti,_Giuseppe_Caspar