Dvodomni sistem

U državama koje imaju dvodomni sistem, također bikameralni sistem ili bikameralizam (lat. bi — dva + lat. camera — komora, dom), zakonodavnu vlast drže dva doma, donji i gornji dom. Ovaj sistem se primjenjuje većinom u velikim državama.

  Zemlje sa dvodomnim sistemom
  Zemlje sa jednodomnim sistemom
  Zemlje sa jednodomnim sistemom i konsultativnim tijelom
  Zemlje bez zakonodavstva
  Nema podataka

Historija

Britanski parlament se često naziva Majka parlamenta (to je zapravo pogrešno citiranje John Braita, koji je 1865. godine primjetio da je „Engleska majka parlamenata“), jer je Britanski parlament bio uzor većini drugih parlamentarnih sistema, i njegova načela su stvorila mnoge druge parlamente. Porijeklo britanske dvodomnosti može se pratiti do 1341. godine, kada su se zajednice prvi put sastale odvojeno od plemstva i sveštenstva, stvarajući ono što je zapravo bilo gornja i donja komora, sa vitezovima i mještanima koji su sjedili u ovoj drugoj. Gornje vijeće je postalo poznato kao Dom lordova od 1544. godine nadalje, a Donje vijeće je postalo poznato kao Donji dom, zajednički poznato pod nazivom parlament.

Mnoge nacije sa parlamentima su u izvjesnoj mjeri oponašale britanski „troslojni“ model. Većina zemalja u Evropi i Commonwealthu imaju na sličan način organizovane parlamente sa, uglavnom, ceremonijalnim šefom države koji formalno otvara i zatvara parlament, velikim izabranim donjim domom i (za razliku od Britanije) manjim gornjim domom.

Očevi osnivači Sjedinjenih Američkih Država također su favorizovali dvodomno zakonodavno tijelo. Ideja je bila da Senat bude bogatiji i mudriji. Benjamin Rush primjetio je da „ova vrsta dominacije skoro uvijek povezana sa bogatstvom“. Senat je stvoren da stabilizuje snage, koje nisu birali masovni birači, već su ih birali državni zakonodavci. Senatori bi bili obrazovaniji i promišljeniji - neka vrsta republičkog plemstva - i suprotstavljeni onome što je James Madison smatrao „nestalnošću i strašću“ koja bi mogla da obuzme Dom.

On je dalje primjetio da se „upotreba Senata sastoji u tome da on djeluje sa više hladnokrvnosti, sa više sistematičnosti i sa više mudrosti, nego popularna grana”. Madisonov argument naveo je Framersa da odobri Senatu prerogative u spoljnoj politici, oblasti u kojoj su se postojanost, diskrecija i oprez smatrali posebno važnim. Državni zakonodavci birali su Senat, i senatori su morali da posjeduju značajnu imovinu da bi se smatrali vrijednim i dovoljno razumnim za tu poziciju. Godine 1913, usvojen je 17. amandman koji je nalagao izbor senatora narodnim glasanjem, a ne državnim zakonodavnim tijelom.

Kao dio velikog kompromisa, osnivači su izumili novo obrazloženje za dvodomnost u kome je Senat imao jednak broj delegata po državi, a Dom je imao predstavnike prema relativnoj veličini populacije.

Koncept

Dvodomni sistemi postoje tamo gdje ima federalnih jedinica ili privilegovanih slojeva društva. Domovi su obično nastajali da bi se dala jednaka prava narodu kao i aristokratama. Jedna od razlika u odnosu na jednodomni sistem su u glavnoj prednosti jednodomnog sistema — čim zakon prođe, odmah stupa na snagu, dok u dvodomnom sistemu jedan dom može prihvatiti zakon a drugi ga odbiti. Takođe, u nekim slučajevima, dvodomni sistemi mogu dovesti do političkih blokada. Mnoge komunističke zemlje kao Narodna Republika Kina i Republika Kuba imaju jednodomnu skupštinu, zato što komunističke vlade tih zemalja smatraju da drugi dom daje veća prava aristokratiji. Glavna prednost u odnosu na jednodomni sistem je što u jednodomnom sistemu onaj ko kontroliše skupštinu, kontroliše i izvršnu vlast.

Komunikacija između domova

Formalna komunikacija između domova odvija se na različite načine, uključujući:

Slanje poruka

Formalna obavještenja, kao što su rezolucije ili donošenje zakona, obično se formulišu u pisanom obliku, posredstvom službenika i govornika svake kuće.

Prenošenje

zakona ili izmjena zakona za koje je potrebna saglasnost drugog doma.

Zajednička sjednica

plenarna sjednica oba doma u isto vreme i na istom mjestu.

Zajednički odbori

koje mogu formirati odbori svakog doma koji pristanu da se pridruže, ili zajedničkom rezolucijom svakog doma. Kongres Sjedinjenih Država ima konferencijske odbore za rješavanje neslaganja između verzija zakona Predstavničkog doma i Senata, sličnih „Konferencijama“ u Vestministerskim parlamentima.

Konferencije

Konferencije domova engleskog (kasnije britanskog) parlamenta sastaju se u obojenoj komori Vestministerske palate. Historijski gledano, postojala su dva različita tipa: „obični“ i „slobodni“. Britanski parlament je posljednji put održao redovnu konferenciju 1860. godine - čija je razrađena procedura rezultirala jednostavnijim slanjem poruka. Slobodna konferencija rješava spor putem „menadžera“ koji se sastaju manje formalno nasamo. Posljednja besplatna konferencija u Vestminsteru bila je 1836. godine o izmjeni Zakona o općinskim korporacijama iz 1835. godine, prethodna je bila 1740. godine - sa ne mnogo većim uspjehom od običnih konferencija, slobodni tip je ustupio veću transparentnost poruka.

U Parlamentu Australije održane su dvije formalne konferencije, 1930. i 1931, kao i mnoge neformalne konferencije. Prema podacima iz 2007, „konferencija menadžera” ostaje uobičajena procedura za rješavanje sporova u Parlamentu Južne Australije. U Parlamentu Novog Južnog Velsa 2011. godine, Zakonodavna skupština je zatražila slobodnu konferenciju sa Zakonodavnim većem o zakonu o grafitima; nakon godinu dana Vijeće je to odbio, opisavši mehanizam kao arhaičan i neprikladan. Dva doma Parlamenta Kanade također su koristila konferencije, ali ne od 1947. godine (iako zadržavaju mogućnost).

Zemlje sa dvodomnim sistemom

Širom svijeta, oko 41% vlada je dvodomno, a oko 59% je jednodomno, što znači da od 193 zemlje u svijetu, 79 je dvodomnih, a 113 jednodomnih, što ukupno čini 272 doma parlamenta sa preko 46.000 članova parlamenta. Poznate zemlje koje imaju dvodomni sistem čine: Australija, Brazil, Kanada, Njemačka, Indiju, Ujedinjeno Kraljevstvo, Irska, Nizozemska, Rusija, Španija i Češka.

Bivša Kraljevina Jugoslavija je također imala dvodomni sistem, dok SFR Jugoslavija je imala heksodomni sistem od 1967. do 1974., gdje od 1974. imala ponovo dvodomni sistem. Od država Bivše Jugoslavije samo Bosna i Hercegovina i Slovenija idalje imaju dvodomni parlament.

Također pogledajte

• Legislatura
• Jednodomni sistem