'''Giordano Bruno''' je živio od [[1548]]. do [[17. februar]]a [[1600]]. godine. Bio je jedan od filozofa i naučnika iz [[Renesansa|renesanse]]. [[Skolastika|Skolastički]] je obrazovan ali zbog sumnje u tradicionalno učenje bježi iz samostana u [[Ženeva|Ženevu]], pa u [[Pariz]]. On prihvata Kopernikov heliocentrični sistem. Za Đordana Bruna [[svemir]] je beskonačan a priroda je [[Bog]] u stvarima.
Prevarom je došao u [[Venecija|Veneciju]] gdje ga hapsi [[inkvizicija]] i živog spaljuje na lomači.
Čitava renesansa odvjala se u napetosti između okultizma i nauke, mističnog i iskustvenog. Razlog je u tome što ljudi renesanse nikako nisu bili bezbožnici, a još manje borci protiv hrišćanske vere. Oni nisu hteli da odbace, već naprotiv, nastojali su da duboko promisle nasleđeni hrišćanski svet. Nasuprot savremenim interpretacijskim predrasudama po kojima je renasansa izraz grozničave čežnje za novim svetom izvan stega vere, poučeni istorijskim iskustvom, pre bismo mogli reći da je renesansa nastala kao izraz krize hrišćanskhi vrednosti, i to prvenstveno kao napor i potreba da se obnovi izvorna snaga Hristove poruke. Otuda i sva ona snaga i polet potonje reformacije. Kritika srednjovekovnog zatvorenog sveta i njegove metafizike unutar renesanse izazivala je nedoumicu oko toga šta je zaista moguće, a šta ne, gde su i postoje li uopšte granice ljudskih moći. Pitanja koja su se postavljala nisu imala unapred zadate okvire, jer jednostavno nisu postojali jasni kriterijum istine, i zato je bilo moguće da se verovanje u magiju i vradžbinu prošire čak i u većoj meri nego što je to bilo u srednjem veku.
