Krajem [[16. vijek]]a je moć Osmanlijskog carstva počela polahko slabiti, [[ekonomija|ekonomski]] i [[tehnologija|tehnološki]] napredak [[Evropa|Evrope]] je bio sve veći, a turska država je sve više zaostajala. Nakon [[Rusko-turski rat (1768-1774)|rusko-turskog rata]] (1768-74)]] i mirovnim sporazumom sklopljenim u Kučuk Kainardžiju, [[Rusija]] je dobila [[Krim]], pokroviteljstvo nad [[Moldavija|Moldavijom]] i [[Vlaška|Vlaškom]], pa je tako postala zaštitnica skoro svih [[pravoslavlje|pravoslavnih]] turskih teritorija. Evropljanima je postalo jasno da Osmanlijsko carstvo polahko ali sigurno propada. Za njegovo nasljedstvo su bile zainteresirane sve evropske velesile, pa je tako postalo stalno žarište nestabilnosti na području [[Jugoistočna Evropa|jugoistočne Evrope]] i uzroku ratovima. S propadanjem Osmanlijskog carstva su pokrenuti narodnooslobodilački pokreti, pa je došlo do oslobađanja mnogih [[Balkan|balkanskih]] naroda, koji su od [[19. vijek]]a jedan za drugim ustanovljavali svoje države. Od kraja [[18. vijek]]a su počele pobune ne samo na Balkanskom poluotoku, nego i u [[Kurdistan]]u, [[Gruzija|Gruziji]], [[Armenija|Armeniji]] i na Arapskom poluotoku. Došlo je do raspadanja [[čitlučki sistem|čitlučkog sistema]], razpadala se polahko [[vojska]], [[Spahija|spahije]] nisu bile podvrgnute [[vojna obaveza|vojnoj obavezi]]; a i [[janjičari]] su gubili pripadnike, zbog stalnih ratnih poraza i nedostatka ratnog plijena, od kojeg su većinom živjeli. Tehnički gledajući, osmanlijska vojska je ostala na razini 16. vijeka, i to je bio glavni razlog stalnim porazima.
Od vremena [[sultan]]a [[Selim III.|Selima III.]] država je pokušala napraviti različite reforme vojske, uprave, financija i školstva. Sultan Selim je pokušao uvesti stalnu vojsku, ali su ga ubili janjičari, koji su bili najveći protivnici njegovog plana. Na ljeto [[1826]]. sultanu [[Mahmut II.|Mahmutu II.]] je konačno uspio savladati janjičare, pa je tako najelitniji dio turske vojske prestao postojati. Separatističke težnje u raznim krajevima carstva, od [[Iran]]a do [[Egipt]]a su rasle, baš kao i ovlasti [[paša|pašâ]] čiji [[pašaluk|pašaluci]] su praktično postali samostalni, npr. Ali paša iz Janjine u [[Epir]]u je imao svoju vojsku.
