Marija Henrika od Engleske

Marija Henrika Stuart (4. novembar 1631 - 24. decembar 1660) je bila supruga Vilima II Oranskog i kao takva princeza Oranje i grofica Nassaua.

Marija Henrika Stuart
Marija Henrika kao desetogodišnja mladenka
Supružnik	Vilim II Oranski
Djeca	Vilim III Engleski
Dinastija	Stuart
Otac	Karlo I Engleski
Majka	Henrika Marija Francuska
Rođenje	4. novembar 1631 London
Smrt	24. decembar 1660 London
Mjesto sahrane	Westminsterska opatija

Bila je najstarija kćerka Karla I Engleskog i Škotskog i Henrike Marije Francuske. Njen otac joj je dao titulu kraljevske princeze 1642. godine, te je Marija Henrika tako postala prva nositeljica ove titule koja se otada tradicionalno dodjeljuje najstarijoj kćerki britanskog monarha. Titulu je osmislila njena majka, kćerka Henrika IV Francuskog i Marije de' Medici, koja je željela da njena najstarija kćerka nosi odgovarajuću službenu titulu baš kao što je i najstarija kćerka francuskog kralja nosila titulu Madame Royale. Dotada najstarija kćerka engleskog i škotskog monarha nije imala stalnu titulu, već je nosila ili titulu princeze ili jednostavniju titulu ledi. Mlađe kćerke britanskog monarha dobile su stalnu titulu tek 1714. godine, po dolasku Georga Hanoverskog na britanski tron.

Njen otac ju je želio udati za sina Filipa IV Španskog, a prosio ju je i njen prvi rođak, Karlo I Ludovik Palatinski. Obje prosidbe su propale i na kraju je bila zaručena za Vilima Oranskog, sina i prijestolonasljednika Fridrika Henrika, princa Oranje i holandskog stadholdera. Brak je sklopljen 2. maja 1461. godine u Londonu; Marija Henrika je imala deset, a Vilim petnaest godina, te brak stoga nije konzumiran nekoliko godina. Godine 1642. Marija Henrika je doplovila do Holandije sa majkom, a dvije godine kasnije počela je učestvovati u javnom životu kao snaha stadholdera.

Dana 14. marta 1647. njen suprug je naslijedio svog oca kao Vilim II i Marija Henrika je tako postala princeza Oranje i grofica Nassaua. Međutim, Vilim je umro 6. novembra 1650. godine od boginja. U trenutku muževe smrti Marija Henrika je bila u visokoj trudnoći i nekoliko dana kasnije rodila je svoje jedino dijete, Vilima III Oranskog, i nazvala ga po njegovom ocu. Skrbništvo nad sinom djelila sa svojom svekrvom, sinovom nanom, princezom udovicom Amalijom, i sa Fridrikom Vilimom I Bradenburškim.

Marija Henrika je bila nepopularna u Holandiji jer je ostala u boljim odnosima sa svojom porodicom u Engleskoj nego sa holandskom kneževskom porodicom u koju se udala. Nakon što je primila na svoj dvor svoju protjeranu braću, Karla II i Jakova od Yorka, bilo joj je zabranjeno na dvor dovoditi svoju rodbinu. Od 1654. do 1657. princeza Marija je većinu vremena provodila van Holandije. Godine 1657. morala se vratiti u Holandiju da bi izvršvala dužnosti regenta u ime svoga maloljetnog sina, ali situacija je bila veoma teška i Marija Henrika se susretala sa poteškoćama na svakom koraku zbog nespremnosti Holanđana da poštuju njene odluke. Obratila se za pomoć svom rođaku, Luju XIV Francuskom, koji je na njen poziv odgovorio otimanjem Oranje za sebe.

Restauracija monarhije u njenoj domovini popravila je stanje Marije Henrike i njenog sina u Holandiji. U septembru 1660. godine rado se vratila u Englesku i tu provela ostatak života. Umrla je od boginja u rodnom Londonu sa 29 godina. Sahranjena je u Westminsterskoj opatiji.