Razlika između verzija stranice "Margareta Napuljska"

{{Infokutija Veličanstvo

| Ime =Margareta Anžujska

| Titula =Kraljica Engleske

| Slika =[[Slika:Margaret of Anjou.jpg|250px]]

| Krunidba =[[30. maj]] [[1445]]

| Supružnik =[[Henrik VI Engleski|Henrik VI]]

 

Međutim, problemi koji su uzrokovali sukob uskoro su se ponovno pojavili, a posebno se isticalo narazjašnjeno pitanje o nasljedniku Henrika VI. Margareta je odbijala prihvatiti bilo koje rješenje koje bi njenom sinu oduzelo pravo na tron. Samo vojna premoć kuće York održavala je ''status quo'' na dvoru. Ekonomske poteškoće i loša pozicija na vanjskopolitičkom planu na kraju su učinili svoje. Henrik VI i kraljica Margareta, da bi zaštitili svoju poziciju, prvi put su u engleskoj historiji uveli novačenje u vojsku.

Neprijateljstva su se nastavila [[23. septembar|23. septembra]] [[1459]]. godine, u bici kod Blore Heatha u Staffordshireu, kada velika Margaretina vojska nije uspjela spriječiti Yorkiste predvođene lordom Salisburyem da se spoje sa drugim snagama Yorka u dvorcu Ludlow (Ladlou).

 

 

Rikard od Yorka zajedno sa lordom Salisburyjem napustio je London [[1460]]. godine, kako bi utvrdio svoje položaje prema lancasterskim snagama na sjeveru, koncentrirajući se blizu grada Yorka. Rikard od Yorka je predvodio odbrambene položaje pored dvorca Sandal, u blizini Wakefielda, na [[Božić]] [[1460]]. Iako je lankasterska vojska, predvođena Margaretom, brojem dvostruko nadmašivala Rikardove snage, on je ipak [[30. decembar|30. decembra]] [[1460]]. zapovijedio napuštanje dvorca i napad svim snagama. Margaretina vojska je nanijela veliki poraz Rikardovoj. Rikard od Yorka, Salisbury i Rikardov 17-godišnji sin poginuli su u bici. Margareta je zapovijedila da se glave sve trojice istaknu na ulazu u York.

Margareta je nakon tih događaja otputovala u [[Škotska|Škotsku]] pregovarati o mogućoj škotskoj pomoći. [[Marija od Gelderna]], majka i regent maloljetnog škotskog kralja, je pristala vojno pomoći Margareti, pod uslovom određenih teritorijalnih koncesija i pod uslovom da se njena kćer uda za Margaretinog sina Edvarda. Margareta je pristala na te uslove.

 

 

U međuvremenu Edvard od Yorka je napredovao prema Londonu sa zapada, gdje je udružio snage s poraženim grofom od Warwicka, što je koincidiralo sa Margaretinim povlačenjem prema [[Dunstable]]u. To je omogućilo Edvardu od Yorka i grofu od Warwicka da uđu s vojskom u London, gdje su bili oduševljeno dočekani i opremljeni.

 

Edvard i grof od Warwicka su krenuli na sjever, predvodeći vojsku i kod Towtona se susreli sa jednako velikom lancasterskom vojskom sa kraljicom Margaretom na čelu. Bitka kod Towtona bila je do tada najveća bitka Ratova dviju ruža. Procjenjuje se da je u bici sudjelovalo između 40,000 i 80,000 ljudi, te da je u jednom danu, koliko je bitka trajala, poginulo preko 20,000 ljudi. U bici kod Towtona pobjedu su jedva izvojevali Edvard i njegova vojska. Vojska Lancastera bila je desetkovana, a većina njihovih vojskovođa je poginula. Henrik VI i njegova žena Margareta, koji su za vrijeme bitke bili u Yorku, sakrili su se na sjever, a zatim pobjegli prema Škotskoj, gdje su ih primili na dvoru [[Jakov III Škotski|Jakova III]], odakle su neuspješno pokušali napad na Carlislea kasnije iste godine.

Godine [[1470]]. Margareta je izvršila pritisak na francuskog kralja [[Luj XI Francuski|Luja XI]] da joj pomogne izvršiti invaziju na Englesku i vratiti svog supruga na tron. Po povratku u Englesku odigrala se bitka u kojoj je grof od Warwicka, sada na Margaretinoj strani, poginuo. Margareta je bila prisiljena voditi vojsku [[4. maj]]a [[1471]]. godine, ali je bila nespremna, što je rezultiralo njenim porazom. Njen sedamnaestogodišnji sin je poginuo u bici. Tokom prethodnih deset godina zadobila je reputaciju agresivne i nemilosrdne kraljice, ali ovaj poraz i sinova smrt su je slomili. Bila je zatvorena u zamku Wallingford i Toweru sve dok francuski kralj nije platio otkupninu [[1475]]. godine. Sljedećih sedam godina živjela je u Francuskoj, u relativnom siromaštvu. Umrla je [[25. august]]a [[1482]]. godine. Bila je sahranjena u Anžujskoj katedrali, ali njeni posmrtni ostaci su razbacani za vrijeme [[Francuska revolucija|Francuske revolucije]].

 

 

 

[[de:Margarete von Anjou]]