Razlika između verzija stranice "Bosna i Hercegovina u Osmanskom Carstvu"

[[1813]]. godine sultan pokušava da umanji ovu nezavisnost, te šalje u Bosnu Siliktar Ali-pašu, koji je imao zadatak da započne proces ukidanja kapetanija u Bosni. Sultan uskoro šalje veliku vojsku, sačinjenu od turskih i albanskih vojnika da pokore [[Sarajevo]], a također [[1820]]. godine izvršeni su napadi na [[Mostar]] i [[Srebrenica|Srebrenicu]], te su ubijena dva kapetana: iz Banja Luke i [[Derventa|Dervente]]. Novi sultan [[Mahmut II]].,[[1826]]. godine vrši veliku reformu vojske, što nailazi na veliki otpor u Bosni, te sultan šalje Abdurahman-pašu iz [[Beograd]]a da izvrši ove reforme u Bosni, ali on postiže veoma malo uspjeha u tome. Godine [[1831]]. diže se velika pobuna Bošnjaka na čelu sa [[Husein-kapetan Gradaščević|Husein-kapetanom Gradaščevićem]] za autonomiju Bosne. Te iste godine bosanska vojska, sa Husein-kapetanom Gradaščevićem na čelu, osvaja Travnik i zarobljava vezira, te ga javno ponižava, tjerajući ga da skine novu "reformsku" odjeću i obuče tradicionalnu nošnju. Zatim, bosanska vojska od preko 25.000 vojnika nanosi veliki poraz Velikom veziru na Kosovu, a 12. septembra [[1831]]. godine, u Sarajevu, i zvanično proglašava autonomiju Bosne, što je praktično značilo puna nezavisnost Bosne, iako je diplomatski poručeno sultanu da će se i dalje on smatrati vrhovnim vladarom Bosne. Sultan, potom, uspijeva da unese neslogu među Bošnjake, i pridobija na svoju stranu Ali-agu Rizvanbegovića i Smail-agu čengića, te šalje veliki vojni kontigent od preko 30.000 vojnika na [[Sarajevo]], te bosanska vojska doživljava veliki poraz u maju 1832. godine. Husein-kapetan Gradaščević se povlači u Austriju i pokret za autonomiju Bosne, odnosno za punu nezavisnost Bosne, biva ugušen tek 1850. godine. Godine [[1836]]. nekoliko kapetana iz okoline Bihaća diže pobunu, koja je bila krvavo ugušena od strane vojnih trupa iz Anatolije. Sljedeća velika pobuna se desila [[1840]]. godine, kada je ponovo Vezir bio istjeran iz [[Travnik]]a, ali i ta pobuna biva uskoro ugašena od strane regularnih osmanlijskih trupa. 1850. godine sultan salje u Bosnu Omer-pašu Latasa, koji do kraja 1850. godine uspostavlja potpunu kontrolu nad Bosnom i ukida kapetanije, te uvodi novi sistem vlasti, koji je dijelio zemlju u 9 oblasti, od kojih je svaka bila pod vlašću kajmakama. Godine 1875 izbija Hercegovačka buna i veoma brzo se razvija u pravi ustanak, koji ima zapažene rezultate. Godine [[1877]]. Rusija, zajedno s Austrijom, proglašava rat Osmanlijskom carstvu i već početkom [[1878]]. godine Rusi dolaze skoro do [[Istanbul]]a, poslije čega dolazi do primirja, gdje su [[Rusi]] bili ti koji su diktirali uvjete, koji su,naravno, išli puno više njima u prilog, nego njihovim saveznicima Austrijancima. Po ovome sporazumu [[Rusija]] osigurava Bugarskoj da se znatno proširi i dobije gotovo punu autonomiju od Osmanlijskog carstva. Bosna, pak, je po tome dogovoru ostala dijelom Osmanlijskog carstva, uz velike reforme, i po članku 14. toga sporazuma bosanski prihodi se od tada, pa u naredne tri godine, moraju trošiti isključivo u bosanske svrhe. Ova situacija je bila prilika za Bošnjake da ponovo pokrenu pitanje autonomije Bosne, što je u međunarodnim krugovima shvaćeno kao opasnost od novih sukoba, tako da ovaj mirovni sporazum biva korigiranu julu [[1878]]. godine u Berlinu, na čuvenom "Berlinskom kongresu", gdje je odlučeno da Bosna, iako teoretski i dalje pod osmanlijskoj vlasti, bude okupirana i administrirana od strane [[Austro-Ugarska|Austro-Ugarske]].

 

*[[Paša Jigit-beg]] [[1392]]–[[1414]]

*[[Ishak-beg]] [[1414]]–[[1439]]

*[[Isa-beg Ishaković]] [[1454]]–[[1463]]

 

*[[Minnetoglu Mehmed-beg]] [[1463]]–[[1464]]

*[[Isa-beg Ishaković]] [[1464]]–[[1470]]