Ovo doba je zapamćeno po mnogo negativnih i pozitivnih događaja. Naziva se i krvavim dobom muslimana jer se na nepošten način dolazilo na vlast. Većina tih halifa je živjela rasipnički, što se također kosi sa principima islama i praksom dotadašnjih halifa.
Teritorijalno, islamskoIslamsko carstvo se značajno proširilo. Osvojeni su i dijelovi [[Evropa|Evrope]]: [[Španija]] te dio [[Francuska|Francuske]] ([[Lion]] i [[Bordo]]). Središte hilafeta je premješteno iz [[Medina|Medine]] u [[Damask]]. Širili su arapsku kulturu na svim područjima novog islamskog carstva. Uveli su arapski novac i arapski jezik u svim novoosvojenim državama, te gradili [[džamija|džamije]].
Primjetan je i uticaj [[Bizantija|Bizantije]] na vladare ovog doba. Ono što su preuzeli iz njihove kulture se prvenstveno ogleda u uvođenju lične garde, obavječtajne službe i stroge vojne države Izgradili su [[flota|flotu]]. Organizaciju države su zasnovali na bizantskim principima. Osnovali su prvu [[pošta|poštu]] na ovim područjima. Uveli su i [[sud]]stvo ali jedino njihova presuda je bila važeća i konačna.
Red 19:
=== Historijat vladavine ===
Vladavina Emevijja je završila dolaskom Abbasijja na vlast koji su tada odlučili smaknuti sve iz dinastije Emevijja. Preživio je samo Abdurahman I sa svojim trinaestogodišnjim bratom. Njih dvojica i njihov oslobođeni rob Bedr su pet godina lutali po islamskom carstvu, dok nisu završili na isturenom Španskomšpanskom kraju ove imperije. Ni muslimani ovog podneblja nisu bili zainteresovani za Abbasijjsku vlast, niti su ih Abbasijje na to primoravali, što je Abdurahman I iskoristio. Poslao je Bedra da govori o uspostavljanju emevijjske vlasti što su Španci i pihvatili. Pod upravom Abbasijja ostalo je Arabijski poluotok, Perzija, Irak, Sirija, Džezira, Egipat i Sjeverna Afrika, a pod vlašću Emevijja bilo je Pirinejsko poluosrvo kojim su vladali od [[756]]. do [[1031]]. godine, a vlast nad i jednim dijelom muslimani su potpuno izgubili tek [[1492]].
Prijestolnica emevijjskogEmevijjskog carstva u Španiji bila je [[Kordoba]]. U ovo vrijeme Kordoba je značajno uznapredovala, ali ubrzo je došlo do nemira. Kršćani koji su imali pravo udruživanja i života u vlastitim zajednicama počeli su zahtjevati odvajanje od muslimanskog carstva. S druge strane Španija dolazi na udar [[Križarski ratovi|krstaških ratova]] i biva poražena u jednom od njih ([[1198]]. - [[1216]].) Kordoba je osvojena [[1232]]. Dio Španije oko Granade je ostao u muslimanskoj vlasti do [[1492]]. Međutim, prvenstveno zbog borbe za vlast, [[1486]]. počinje graađanski rat. Kralj Ferdinand i kraljica Izabela su opkolili Granadu i tražili od muslimana da se predaju zaklevši se pri tome da neće rušiti džamije, vakufsku imovinu i poštovati običaje muslimana. Međutim ovo se nije ostvarilo, i Španija je ubrzo postala dijelom [[Inkvizicija|inkvizicije]].
