Razlika između verzija stranice "Bizantijska umjetnost za vrijeme vladavine dinastije Paleolog"

Ovaj stil je izvanredan po svojoj tendenciji da prikaže ljudsku dramu i da je naglasi svim sredstvima koja ima na raspolaganju: uznemireni pokreti, dinamični stavovi, živahne geste, kontrasti u boji, uvećani prostori. Ljudske figure, često izvanredni [[portret]]i dobijaju težinu i volumen, pri čemu su široke draperije prožete posebnim izražajnim značajem, [[Kompozicija (likovna)|kompozicija]] postaje šira i postiže epsku veličinu. Čini se da ova tendencija ka revolucionarnijem izrazu svijeta nije trajala više od dvije ili tri decenije počevši od kraja 13. pa sve do početka 14. vijeka. Ovom pokretu pripadali su umjetnici poput [[Eutihije i Mihael Astrapa|Eutihija i Mihaela Astrape]] i [[Manuel Panselin]] iz Soluna, koje mnogi historičari umjetnosti smatraju najznačajnijim pripadnicima Solunske slikarske škole.<ref name="BAEA"/> Eutihije i Mihael Astrapa radili su freske visokog kvaliteta u manstirimamanastirima u [[Ohrid]]u, aSkoplju (crkva Bogorodice Peribleptos, crkva svetog Nikite i crkva svetog Georgija u Staro Nagoričane 40 km sjeverozapadno od Skoplja), kao i crkva Bogorodice Ljeviške u [[Prizren]]u, dok je Manuel Pselos slikao freske na [[Sveta gora|Svetoj gori]].<ref>Early Christian and Byzantine Art, John Lowden, prvo izdanje od strane Phaidon Press Limited, London, 1997. godine, {{ISBN|0-7148-3168-9}}, str. 404-407</ref> Bizantijski umjetnici za vrijeme vladavine dinastije Paleolog razvili su novo zanimanje za pejzaž i pastoralnu scenu, postepeno otvarajući put detaljnim narativnim freskama. O tome najbolje svjedoči velika grupa umjetničkih djela pronađenih u manastirima u Mistrasu na Peloponezu. Najveći dio ovog razdoblja protekao je u znaku zidnog slikarstva, koje se očituje dinamičnošću i narativnošću, gdje slike stvaraju složene tapiserije. Boje i veličina detalja se također mijenjaju i smanjuju. Pažnja se posvećuje arhitektonskim detaljima građevina i prirodi koji se nalaze u pozadini slike, pri čemu se napušta hijerarhijska frontalna krutost. Figuralna umjetnost, a posebno religiozno slikarstvo, doživjeli su dugotrajni posljednji prosperitetni period. Uprkos političkim poteškoćama koje su najavljivale predstojeći kraj Bizantijskog Carstva, rad grčkih mozaičara, slikara i vajara i dalje je bio veoma tražen, uglavnom od članova značajnih plemićkih porodica iz Konstantinopolja i provincija, kao i od bugarskih i srpskih knezova koji su slijedili umjetničke primjere Bizantinaca. Nekoliko drugih dovoljno prosperitetnih središta bili su u stanju održavati lokalnu tradiciju u arhitekturi i ukrašavanju sakralnih objekata tokom dužeg vremenskog perioda. Većina umjetničkih djela iz paleološkog razdoblja nalazi se u drugom najvažnijem gradu carstva u to vrijeme - Mistrasu. Korak unazad bila je umjetnost hesihizma iz druge polovine 14. vijeka, u čijim je djelima izostala elegancija iz prethodnog vremena.<ref name="BAEA"/>

Najbolji primjeri "makedonskog" stila fresko slikarstva tokom paleološke renesanse nalaze se u paraklezijumu crkve Hora u Istanbulu, čije freske predstavljaju dokaz o zidnom slikarstvu u glavnom gradu Bizantijskog Carstva s početka 14. vijeka. Slikarski stil koji je tu bio razvijen ima svu živost i epsku raskoš iz vremena prve bizantijske slikarske škole bez naglaska na dramskom elementu, kao i svu gracioznost Hora mozaika i fresaka. bezPosebno njihovogje naučnogu akademizmacrkvi Hora uočljivo da je ikonografski i vjerski program bio mnogo širi u odnosu na raniji period i odgovarao je opštim ukrasnim kretanjima u slikarstvu. Očigledna je i tendencija da se kroz mozaike i freske crkva pretvori u ilustriranu knjigu koja će vjernike podučavati o svemu što ima veze sa njihovom vjerom. Pri tome se naglašava liturgija, ali dekoracija u cjelini ide mnogo dalje. Između 1290-ih i 1420-ih grad Mistras na jugu [[Grčka|Grčke]] bio je takmac Konstantinopolju na kulturnom polju, a ujedno i glavno administrativno središte na [[Peloponez]]u kada je izgrađen i ukrašen veliki broj crkava i manastira. Još značajnije od bilo kojeg grčkog kopnenog umjetničkog središta iz ovog perioda bilo je ostrvo [[Kreta]], gdje je saćuvano više od 600 crkava ukrašenih vrijednim freskama. Iako male velicinom, ogromna vecina crkava na ostrvu Kreta ukrašene su u 14. i 15. vijeku, što potvrđuje procvat slikarstva. Uz pomoć natpisa moguće je, naprimjer, pratiti dugu karijeru slikara po imenu [[Joannis Pagomenos]].