Razlika između verzija stranice "Mauro Giuliani"

| mjesto_smrti = [[Napulj]]

| žanr = [[klasična muzika]]

| karijera =

| izdavač =

}}

 

Možda više nego bilo koji drugi muzičar, bio je zaslužan za prihvatanje [[Gitara|gitare]] kao solo instrumenta. Prije nego što se Giuliani pojavio, gitara je smatrana prikladnom samo kao prateći muzički instrument pjevaču ili solisti na drugom instrumentu, kao što je [[violina]]. Tokom njegove [[kompozitor]]ske karijere, Giuliani je napisao više od 200 muzičkih djela za gitaru. On je također izmislio način obilježavanja muzike za gitaru koji se i danas koristi. Toliko uticajan je Giuliani bio za naredne generacije gitarskih entuzijasta da je jedan od najstarijih časopisa posvećen gitarskoj muzici dobio ime po njemu.<ref name="encyclopedia.com">{{Cite web|url= http://www.encyclopedia.com/topic/Mauro_Giuliani.aspx|title= Mauro Giuliani|website= encyclopedia.com|access-date= 27. 3. 2021}}</ref>

 

Broj kulturnih događaja u Beču je bio značajno smanjen zbog opsade i nakon okupacije grada od strane [[Napoleon I, car Francuske|Napoleonove]] vojske [[1809]]., ali je Giuliani nastavio uspješno komponovati i objavljivati svoju muziku. Vratio se privremeno u Italiju [[1811]]. godine da bude sa ženom, čiji identitet kao i datum njihovog braka ostaje nepoznat naučnicima. Par se vratio u Beč sljedeće godine, a 1813. je rođena njihova kći Emilia.

Godine [[1814]]. Giuliani je imenovan za dvorskog muzičara kod carice Marie Louise, Napoleonove druge žene. Uz njegov rad kao izvođač i kompozitor, Giuliani je u to vrijeme bio uspješan u obuci novih generacija gitarista, učvršćujući ugled Beča kao ključnog centra gitarske kulture.<ref name="encyclopedia.com"/>

Bio je upoznat s najvišim ličnostima austrijskog društva i sa značajnim kompozitorima poput [[Gioachino Rossini]]ja i Beethovena, a sarađivao je i sa najboljim aktivnim koncertnim muzičarima u Beču. Godine [[1815]]. pojavljuje se sa pijanistom [[Johann Nepomuk Hummel|Johannom Nepomukom Hummelom]] (nakon kojeg slijedi [[Ignaz Moscheles]]), te violinist [[Joseph Mayseder]] i violončelist [[Joseph Merk]], u nizu koncerata [[Kamerna muzika|kamerne muzike]] u botaničkim vrtovima [[Schönbrunn]] palate. Ovi koncerti su dobili naziv "Dukaten Koncerte", nakon što je cijena jedne ulaznice bila [[dukat]]. Ovo izlaganje donosi Giulianiiju veliki ugled u muzičkom okruženju grada. Također, godine 1815. bio je službeni koncertni umjetnik prilikom proslave kongresa u Beču. Dvije godine ranije, 8. decembra [[1813]]. svirao je (vjerovatno violončelo) u [[Orkestar|orkestru]] prilikom prvog izvođenja "'''[[Sedma simfonija (Beethoven)|Sedme simfonije]]'''" [[Ludwig van Beethoven|Ludwiga van Beethovena]].

 

 

== Muzička baština i uticaj na druge muzičare ==

Giulianijeva dostignuća kao kompozitor su brojna. Njegovih 150 kompozicija za gitaru sa brojevima opusa čine jezgro gitarskog repertoara iz 19. vijeka. Komponovao je izuzetno izazovna djela za solo gitaru, djela za orkestar i duete za gitaru-violinu kao i gitaru-flautu.

Giulianijeva najvažnija djela uključuju njegova tri gitarska koncerta (op. 30-36 i op. 70), niz od šest "Fantazija" za solo gitaru, op. 119-124, zasnovanih na [[arija]]ma iz [[Gioachino Rossini|Rossinijevih]] [[opera]] pod nazivom "'''Le Rossiniane'''" zatim nekoliko [[sonata]] za violinu i gitaru kao i [[Flauta|flautu]] i gitaru, Kvintet, op. 65, za [[Gudački instrumenti|gudače]] i gitaru, kao i nekim zbirkama za glas i gitaru, te "'''Grand Overture'''" napisana u italijanskom stilu. On je također obradio mnoga [[Simfonija|simfonijska]] djela, za solo gitaru kao i za gitarski duo. Jedna takva obrada odnosi se na uvertiru [[Seviljski berberin]] od Gioachino Rossinija, za dvije gitare. Postoje brojni obrazovni muzički radovi, među kojima su metode za gitaru koje često koriste nastavnici i danas.