Razlika između verzija stranice "Pariska komuna"

U januaru [[1871]]. kada je opsada trajala već četiri mjeseca, [[Louis-Adolphe Thiers]], koji je uskoro postao izvršni šef, a kasnije predsjednik [[Treća francuska republika|Treće republike]], je zatražio primirje. Jedan od pruskih uvijeta za mir je bila i okupacija Pariza. Usprkos dugotrajnoj i teškoj opsadi, mnogi su Parižani bili snažno uvrijeđeni i posebno bijesni zbog čina koji će Prusima dozvoliti kratku ceremonijalnu okupaciju njihovoga grada.

 

U tom su trenutku desetine hiljada Parižana bili članovi jedne građanske milicije poznate kao "[[Francuska nacionalna garda|Nacionalna garda]]" što se bila mnogo proširila da bi pomogla u obrani grada. Bataljoni iz najsiromašnijih kvartova su izabrali svoje časnike i posjedovali su mnoge od topova što bili postavljeni u Parizu i plaćeni javnim supskripcijama. Grad i njegova Nacionalna garda su se odupirali pruskim trupama šest mjeseci. Stanovništvo Pariza je bilo prezirno prema okupaciji - zato su ograničili prusko prisustvo na jedno malo područje grada i nadzirali su te granice.

 

Prusi su na kratko ušli u Pariz i izašli bez incidenata. Ali, grad je i dalje bio opkoljen dok se povlačilo pitanje ratnih odšteta.

 

Dok je Centralni komitet Nacionalne garde zauzimao sve radikalnije stajalište i osvajao sve više autoriteta, vlada nije mogla dozvoliti da isti ima na neodređeno vrijeme na raspolaganju četiristo topova. Zbog toga je Thiers, kao prvi korak, 18. marta naredio redovnim trupama da uzmu topove pohranjene na Buttes Montmartreu. Ali, umjesto da izvrše naredbu vojnici su prijateljevali s Nacionalnom gardom i stanovnicima. Kad im je njihov general [[Claude Martin Lecomte]] dao naredbu da pucaju na nenaouržanu gomilu oni su ga srušili s konja. Nakon čega su ga streljali, zajedno s generalom Thomasom - omraženim bivšim komandantom Garde kojeg je ulovila gomila u vanjskim bulevarima.