Razlika između verzija stranice "Stefan Lazarević"

==Bitka kod Angore==

Odnos kneza Stefana i Brankovića tokom ovih godina, nije poznat iz historijskih izvora. Zna se da su oni uspeli, najviše pomoću novca koji je Vuk ostavio na čuvanje u [[Kotor]]u i [[Dubrovnik]]u, da povrate deo nekadašnjih zemalja. Početkom 1402. godine, njihova oblast je obuhvatala delove Kosova, Polimlja, okolinu Sjenice i utvrđeno Brskovo, a od proleća iste godine se javljaju kao Bajazitovi vazali, sa istim obavezama koje je imao i knez Stefan. Van njihove kontrole ostali su Zvečan, Jeleč i Gluhavica, koje su držale Osmanlije, odnosno Priština, za koju se zna da je u martu iste godine, bila u sastavu države Stefana Lazarevića.

Veliku promenu prilika u [[Mala Azija|Maloj Aziji]] i Balkanu, izazvao je prodor Tatara pod vođstvom Timur-Lenka, jednog od najvećih vojskovođa u svetskoj istoriji. Njegov prodor u Malu Aziju, primorao je Bajazita da okupi svoje snage i pokuša da mu se suprotstavi u velikoj bici, do koje je došlo 28. jula 1402. godine, nedaleko od Angore (današnja prestonica Turske [[Ankara]]).

 

 

Tokom borbi, knez Stefan je ranjen, dok je Grgur Branković zarobljen i kasnije otkupljen. U toku bitke, ili neposredno nakon nje, zarobljena je i Stefanova sestra Olivera, ali je i ona kasnije oslobođena, posredstvom dogovora koji je Stefanov poslanik sklopio sa Timurom. Za Oliveru, po svemu sudeći, nije plaćen otkup, zahvaljujući velikom poštovanju koje je Timur imao prema njenom bratu Stefanu i ona se vratila u Srbiju (proljeće 1403), a nešto kasnije se i trajno nastanila u Stefanovom dvoru, u Beogradu. Na drugoj strani, Timurove snage su već 1403. godine napustile Malu Aziju, a on sam je preminuo početkom 1405. godine, tokom svog pohoda na [[Kina|Kinu]]. U Osmanskoj imperiji, Bajazitovo zarobljavanje, a potom i njegova smrt, pokrenuli su među njegovim sinovima građanski rat oko vlasti.

== Također pogledajte ==

* [[Đurađ Branković]] (despot 1427 - 1456)