Razlika između verzija stranice "Bosna i Hercegovina"

Većina bosanskih historičara smatra da je [[Bosna (rani srednji vijek)|prvobitna Bosna]] samostalna država još od [[9. vijek]]avijeka. Sa druge strane srpski i hrvatski historičari smatraju da [[Srednjovjekovna Bosna|Srednjovjekovna bosanska država]] stiče svoju nezavisnost oko [[1200]]. godine, zasnivajući svoje teze na osnovu nepotvrđenih dokumenata katoličke i pravoslavne crkve, te da se u ovom periodu razvija njen autohtoni bošnjanski narod. U početku vladari Bosne su banovi, prvi imenom poznati ban Bosne bio je [[ban Borić]], zatim [[Kulin Ban]], a poslije krunidbe [[Tvrtko I Kotromanić|Bana Tvrtka I Kotromanića]] [[1377]]. godine u [[Mile (Visoko)|Milima]] vladari Bosne postaju kraljevi. Nezavisnost Bosna zadržava sve do dolaska [[Osmanlije|Osmanlija]] [[1463]]. godine, kad zvanično postaje dio [[Osmanlijsko Carstvo|Osmanlijskog Carstva]].

Tokom osmanlijske vladavine u Bosni, mnogi Bošnjani odbacuju [[kršćanstvo]] i prelaze na [[islam]]. Istovremeno, [[Vlasi]], odnosno kasniji [[Srbi]], po prvi put se pojavljuju u nekim dijelovima tadašnjeg [[Bosanski ejalet|Bosanskog ejaleta]], dok se mnogi Bošnjani iseljavaju u pravcu zapada i sjevera. Ovaj razvitak demografije je korijen današnjih [[Narodi u Bosni i Hercegovini|naroda Bosne i Hercegovine]]. Mnogi [[Bošnjaci]] pripadali su bošnjačkom plemstvu, tako da su već u prvoj polovini [[16. vijek]]avijeka mnogi begovi i vojskovođe u osmanlijskoj [[Evropa|Evropi]] upravo porijeklom iz Bosne (npr. [[Mehmed-paša Sokolović]] i [[Gazi Husrev-beg]]).

U [[16. vijek|16.]] i [[17. vijek]]uvijeku, Bošnjaci su bili sastavni dio osmanlijske vojske, dok su najvažnije uloge vlade Bosanskog ejaleta najčešće pripadali Bošnjacima. Mnoge od bošnjačkih porodica koje su rano prešle na [[islam]] su bile vrlo moćne, što u Bosni dugo vremena zadržava i [[Feudalizam|feudalne odnose]] između Bošnjaka i drugih naroda.

Osmanlijski neuspjesi protiv druge regionalne velesile u ovom dijelu Evrope, [[Austro-Ugarska|Austrije]], pomiču granicu između Osmanlijskog carstva i ostatka Evrope, koja sad ponovo stiže pred same kapije Bosne, čime se opća situacija u zemlji pogoršava. Sa konstantnim napadima i ekonomskom krizom širi se nezadovoljstvo, tako da u prvoj polovini [[19. vijek]]avijeka, [[Sultani Osmanlijskog carstva|sultan]] nekoliko puta pokušava izvršiti reforme, ali ovome kapetani u Bosni odgovoraju pobunama. Najčuvenija od njih je pobuna [[Husein-kapetan Gradaščević|Husein-kapetana Gradaščevića]] [[1831]]. godine. Nakon što su poraženi od strane Osmanlija, vojni otpor Bošnjaka se završava, dok carstvo i dalje slabi. Istovremeno srpski i hrvatski nacionalni pokreti vrše jak pritisak na Bošnjake tako da se mnogi Bošnjaci na osnovi vjere ili nečeg drugog izdvajaju u srpski odnosno hrvatski nacionalni korpus, te broj Srba i Hrvata u Bosni raste.