'''Veliki kršćanski raskol''' ili '''Velika šizma''' je događaj u historiji [[kršćanstvo|kršćanstva]] koji je razdvojio do tada jedinstveno [[halkedonsko kršćanstvo]] na zapadno [[katoličanstvo]] i istočno [[pravoslavlje]]. Mada se za datum uzima [[1054]], godina u kojoj su rimski [[Papa Leo IX]] i konstantinopoljski [[Patrijarh Mihael I]] [[ekskomunikacija|ekskomunicirali]] jedan drugog, istočno-zapadni raskol je u stvari bio proizvod dugog perioda međusobnog otuđivanja i zahlađivanja odnosa između dviju crkava, [[Rimska imperija|rimske]] i [[Bizantijsko carstvo|bizantijske]]. Glavni razlog raskola je bio u neslaganju oko papskog autoriteta - rimski [[papa]] je polagao pravo na četiri istočna [[patrijarhat]]a, koji su zajedno s Rimom činili [[pet ranih crkava]], dok su četiri istočna [[patrijarh]]a tvrdili da je prvenstvo [[Biskup Rima|Patrijarha Rimskog]], tj. pape, samo u smislu časti, te da papa ima pravo polaganja samo na zapadne kršćane. Ovaj stav je do danas ostao nepromijenjen među pravoslavnim crkvama. Drugi značajan razlog je bio u [[Filioque klauzula|''filioque'' klauzuli]] koju je zapadna crkva uvrstila u svoj [[Nikejski kredo]].
