Razlika između verzija stranice "Kernel"

Kritični kod kernela se obično učitava u zasebnu oblast memorije, koja je zaštićena od pristupa [[Aplikativni softver|aplikativnom softveru]] ili drugim, manje kritičnim dijelovima operativnog sistema. Kernel izvršava svoje zadatke, kao što su pokrenuti procesi, upravljanje hardverskim uređajima kao što je [[tvrdi disk]] i rukovanje prekidima, u zaštićenom prostoru kernela. Nasuprot tome, sve što korisnik radi je u [[Korisnički prostor|korisničkom prostoru]]: pisanje u uređivaču teksta, pokretanje programa u [[Grafički korisnički interfejs|GUI-]]<nowiki/>u itd. Ovo razdvajanje sprječava miješanje podataka korisnika i kernel.<ref name="Linfo">{{Cite web|url=http://www.linfo.org/kernel.html|title=Kernel|website=Linfo|publisher=Bellevue Linux Users Group|accessdate=15 September 2016}}</ref> kao i sprječavanje neispravnih aplikativnih programa da ruše čitav operativni sistem.

[[Aplikativni programski interfejs|Programski interfejs]] kernela je apstrakcijski sloj niskog nivoa. Kada [[Proces (računarstvo)|proces]] pravi zahtjeve kernela, to se naziva [[Sistemski poziv|sistemskim pozivom]]. [[Monolitni kernel]] pokreće sve instrukcije operativnog sistema u istom adresnom prostoru što je puno brže. [[Mikrokernel]] pokreće većinu procesa u korisničkom prostoru,<ref>cf. [[Daemon (computing)]]</ref> što je bolje za modularnost.<ref name="mono-micro">Roch 2004</ref>

Primarna funkcija kernela je da bude posrednik između korisnika i računarskih resursa, uključujući: <ref name="Wulf74">Wulf 1974 pp.337–345</ref>

: U/I uređaji uključuju periferne uređaje kao što su tastature, miševi, diskovi, štampači, USB uređaji, mrežni adapteri i [[grafički izlazni uređaji]]. Kernel dodjeljuje zahtjeve od aplikacija za izvođenje U/I odgovarajućem uređaju i osigurava prikladne metode za korištenje uređaja

Ključni stvar u upravljanju resursima je definicija adresnog prostora i mehanizam zaštite koji se koristi za posredovanje u pristupu resursima unutar domena.<ref name="Wulf74">Wulf 1974 pp.337–345</ref> Kernel također obezbjeđuje metode za sinhronizaciju i [[Međuprocesna komunikacija|međuprocesnu komunikaciju]] (IPC).

Kernel ima potpuni pristup memoriji sistema i mora omogućiti procesima da sigurno pristupaju ovoj memoriji onako kako oni to zahtijevaju. Često je prvi korak u tome virtualno adresiranje, koje se obično postiže [[Stranična datoteka|straničenjem]] i/ili segmentacijom.

Da bi se izvršavale funkcije, procesima je potreban pristup [[Periferija|perifernim uređajima koji su]] povezani s računarom, a kojima upravlja kernel kroz [[Upravljački program|upravljačke programe uređaja]]. Upravljački program uređaja je računarski program koji operativnom sistemu omogućava interakciju sa hardverskim uređajem.

1. Sa strane hardvera:

* Simulacija rada sa hardverom, dok se radi nešto sasvim drugo.

2. Sa strane softvera:

* Implementacija jezika, ponekad visokog nivoa (Primjer: [[PostScript]]).

U računarstvu, sistemski poziv je način kako proces traži uslugu od kernela operativnog sistema. Sistemski pozivi pružaju interfejs između procesa i operativnog sistema.