Razlika između izmjena na stranici "Sicilijski emirat"

<ref name="Kratka historija Sicilije">[http://web.stanford.edu/group/mountpolizzo/HandbookTOC.htm ''Kratka historija Sicilije''] (PDF) Archaeology.Stanford.edu. 24 November 2008. Pristupljeno 2.6.2015.</ref> obuhvatala današnje [[Italija|italijanskoitalija]]nsko [[ostrvo]] [[Sicilija|Siciliju]]. Glavni grad je bio [[Palermo]].

Nakon pada Emirata, sicilijanski muslimani su ostali građani multietničkog okruga i kasnije Kraljevine Sicilije do perioda 1240-tih, kada su ili pokršteni ili protjerani. Čak i do kasnog 12. vijeka, a vjerojatno do 1220tih, muslimani koji su govorili arapskim jezikom su činili većinu stanovništva ostrva.<ref>Alex Metcalfe (2009). The Muslims of Medieval Italy (illustrated ed.). Edinburgh University Press. str. 142. {{ISBN |9780748620081}}.</ref><ref>Roberto Tottoli (19 Sep 2014). Routledge Handbook of Islam in the West. Routledge. str. 56. {{ISBN |9781317744023}}.</ref><ref>Graham A. Loud; Alex Metcalfe (1 Jan 2002). The Society of Norman Italy (illustrated ed.). BRILL. p. 289. {{ISBN |9789004125414}}.</ref><ref>Jeremy Johns (7 Oct 2002). Arabic Administration in Norman Sicily: The Royal Diwan. Cambridge University Press. p. 284. {{ISBN |9781139440196}}.</ref> Njihov utjecaj se i dalje osjeti u nekim elementima sicilijanskog jezika.

535. godine, car Justinijan I je vratio Siciliju pod vlast [[Rimsko carstvo|Rimskog carstva]]. Kako je moć [[Bizantijsko carstvo|Bizantije]] oslabila na Zapadu, Sicilija je napadnuta od strane arapskih snaga za vrijeme 3. pravednog halife [[Osman ibn Affan|Osmana]] 652. godine. Međutim, ova prva invazije ostrva je bila kratkog vijeka i Arapi su se ubrzo nakon toga povukli. Do kraja 7. vijeka, za vrijeme [[Muslimansko osvajanja Sjeverne Afrike|Emevijskog osvajanja Sjeverne Afrike]], zauzet je lučki grad Kartaga što je omogućilo Arapima izgradnju brodogradilišta i stalnu bazu iz koje su pokretali održivije napade.<ref>Mack Smith, Denis (1968). A History of Sicily: Medieval Sicily 800—1713,. Chatto & Windus, London. {{ISBN |0-7011-1347-2}}.</ref>

826. Eufemius, komandant bizantijske flote Sicilije, je prisilio časnu sestru da se uda za njega. Car Mihael II je naredio da general Konstantin okonča ovaj brak i odsječe Eufemiusov nos. Eufemius se pobunio, ubio Konstantina i zatim zauzeo Sirakuzu. U zamjenu za svoju sigurnost, vladavinu nad Sicilijom ponudio je [[Zijadat Allah I od Ifrikije|Zijadatu I od Ifrikije]], emiru Tunisa iz [[Aglabidi|aglabidske]] dinastije.<ref name="Kratka historija Sicilije">[http://web.stanford.edu/group/mountpolizzo/HandbookTOC.htm ''Kratka historija Sicilije''] (PDF) Archaeology.Stanford.edu. 24 November 2008. Pristupljeno 2.6.2015.</ref>

Srakuza se dugo opirala padu ali je potpala pod vlast muslimana 878. godine, Taormin je pao 902. a posljednja bizantijska ispostava je osvojena 965. godine.<ref name="Kratka historija Sicilije">[http://web.stanford.edu/group/mountpolizzo/HandbookTOC.htm ''Kratka historija Sicilije''] (PDF) Archaeology.Stanford.edu. 24 November 2008. Pristupljeno 2.6.2015.</ref>

Međutim, u ovom periodu, sunitski muslimani su činili većinu muslimanske zajednice na Siciliji,<ref>Brian A. Catlos (26 Aug 2014). Infidel Kings and Unholy Warriors: Faith, Power, and Violence in the Age of Crusade and Jihad (illustrated ed.). Macmillan. p. 142. {{ISBN |9780374712051}}.</ref> a većina stanovništva i u Palermu su bili sunitski muslimani što je dovodilo do netrpeljivosti između ove dvije skupine muslimana.

Suniti su obnavljali pobune protiv Fatimida širom Sjeverne Afrike u periodu između 943. i 947. godine, protiv oštre vjerske politike koju su provodili šiiti, što je dovelo do nekoliko talasa izbjeglica koji su stigli na Siciliju u pokušaju da pobjegne od fatimidske odmazde.<ref>Stefan Goodwin (1 Jan 1955). Africa in Europe: Antiquity into the Age of Global Exploration. Lexington Books. p. 83. {{ISBN |9780739129944}}.</ref> Bizantijci su iskoristili tu slabost muslimana da zauzmu na nekoliko godina istočni dio ostrva.

Nakon suzbijanju pobune, fatimidski halifa [[Ismail al-Mansur]] imenovao je Hassana al-Kalbija (948-964) emirom Sicilije. Uspješno je uspio kontrolirati kontinuirane revolte Bizantijaca te je osnovao i dinastiju Kalbida. Upadi u južnu Italiju nastavljeni su i pod vlašću Kalbida u 11. vijeku dok je 982. njemačka vojska pod vlašću Ottoa II, carem [[Sveto rimsko carstvo|Svetog rimskog carstva]], poražena kod Crotonea u [[Kalabrija|Kalabriji]]. Sa emirom Yusufom al-Kalbijem (986-998) započeo je period stalnog pada. Za vrijeme al-Akhala (1017-1037), dinastički sukob se intenzivirao, a frakcije unutar vladajuće porodice stupale su u saveze na razne načine sa Bizantijom i Ziridima. Nakon tog perioda, Al-Mu'izz ibn Badis je pokušao pripojiti ostrvo Ziridima, međutim, na kraju je pokušaj propao.<ref>Luscombe, David; Riley-Smith, Jonathan, eds. (2004). The New Cambridge Medieval History, Volume 2; Volume 4. Cambridge University Press. p. 696. {{ISBN |9780521414111}}.</ref>

Novi arapski vladari pokrenuli su zemljišne reforme, što je dovelo do povećanja produktivnosti i podstaklo rast malih domaćinstava. Arapi su dodatno poboljšali sisteme navodnjavanja, uvođenjem sistema za navodnjavanje tzv. [[Kanat|kanatakanat]]a. Na Siciliju su počeli sa uzgojem [[Narandža|narandži]], [[limun]]a, [[pistacija]] i [[Šećerna trska|šećerne trske]]. Opis sicilijanskog grada [[Palermo|Palerma]] dao je [[Ibn Havkal]], trgovac iz [[Bagdad]]a koji je posjetio Siciliju 950. godine. Utvrđeno predgrađe Kasr je ostao centar Palerma sve do današnjih dana, s velikom džamijom na mjestu kasnije katedrale. Predgrađe Al-Khalisa sadržalo je sultansku palatu, kupatila, džamiju, vladine kancelarije i privatni zatvor. Ibn Havkal je procjenio da postoji 7.000 individualnih mesara koji su trgovali u 150 prodavnica. Do 1050. godine, u Palermu je živjelo oko 350.000 stanovnika što ga je činilo jednim od najvećih gradova u Evropi, poslije glavnog grada islamske [[Córdoba (Španija)|Kordobe]] i bizantijskog glavnog grada [[Carigrad]]a, koji je imao populacije od oko 450 do 500.000 stanovnika. Pad broja stanovnika Palerma dogodio se za vrijeme normanske vladavine kada je iznosio oko 150.000 stanovnika dok je broj stanovnika Cordobe u većoj mjeri opao nakon slabljena muslimanske vlasti na tom području. 1330. godine u Palermu je živjelo tek 51.000 stanovnika.<ref name="Long">{{citation|title=Princes and Merchants: European City Growth before the Industrial Revolution|author=J. Bradford De Long and Andrei Shleifer|journal=The Journal of Law and Economics|volume=36|issue=2|date=October 1993|publisher=University of Chicago Press|pages=671–702 [678]|doi=10.1086/467294}}</ref>