Razlika između verzija stranice "Antonov An-26"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m Bot: Automatska zamijena teksta (-<references/> +{{reference}} & -<references /> +{{reference}} & -opšt +opć & -[[Category: +[[Kategorija: & -[[File: +[[Datoteka: & -[[Image: +[[Datoteka: & -&npsb; + & -lako +lahko & -meko +mehko & -hromoz +hromos &... |
m ISBN magic link > {{ISBN}}; razne ispravke |
||
Red 21:
==Razvoj==
Razvoj vojnog transportnog aviona An-26 je započet [[1964.]] godine. Program se bazirao na daljem razvoju postojećeg transportnog aviona An-24T. Programom je rukovodio V. A. Garvardt (zamjenik glavnog konstruktora). Zamjenio ga je, aprila mjeseca [[1969.]] godine, Orlov.
Reprojekat aviona An-24T u An-26 se sastojao u rekonstrukciji zadnjeg dijela trupa, horizontalnog repa, ugradnjom velikog otvora (vrata) s utovarno-istovarnom rampom i u integraciji novih motora, veće snage. Zahtjevano je da An-26 ima maksimalnu poletnu masu do 24000
Do maja [[1968.]] godine je završena i predata fabrici sva tehnička dokumentacija za prototip aviona An-26. Razvoj i proizvodnja prvog prototipa su završeni 20. decembra 1968. godine. Njegov prvi let je izvršen 21. maja 1969. godine, a istog leta je prikazan na izložbi aviona u Buržeu, kraj [[Pariz]]a. Njegova detaljna ispitivanja su trajala do 21. septembra 1970. godine. Donesena je odluka i otpočela je serijska proizvodnja još 1968. godine, bez čekanja na poletanje i rezultate ispitivanja prototipa. To je učinjeno na osnovu procjene da ne postoji rizik za uspjeh razvoja zadatog reprojekta aviona An-24 u An-26. Serijska proizvodnja je organizovana u Kijevskoj fabrici aviona. Prvi serijski avion An-26 je završen 29. augusta 1969. godine. U 1970-toj godini je uhodana serijska proizvodnja. Proizvodnja toga tipa aviona je trajala sve do 1986. godine. Ukupno je proizvedeno 1410 aviona An-26.
U 1970-toj godini je počelo uvođenje An-26 u operativnu upotrebu u jedinice Crvene armije SSSR-a, a u [[Aeroflot]] 1973. god. Po podacima Federalne zrakoplovne službe (FAS), prvog maja 1998. godine u Rusiji se u upotrebi nalazilo 276 civilnih aviona. Po procjeni FAS-a u 2005. godine ostalo je svega 126 civilnih aviona An-26. Nepoznat je tačan podatak koliko se aviona An-26 nalazi u oružanim snagama.
Avion An-26 se masovno koristi u zrakoplovstvima 29 zemalja svijeta.<ref>Gordon, Yefim. Komissarov, Dmitry & Sergey. “Antonov's Turboprop Twins”. Hinkley. Midland. 2003. {{ISBN
==Opis==
[[Datoteka:Antonow An-26 inside Dmitry Belov 1898.jpg|thumb|Pogled u unutrašnjost aviona.]]
Avion AN-26 je metalni visokokrilac monoplan sa trupom tipa polumonokok i klasičnim repnim površinama. Na krilu aviona se nalazi visokoefikasni flaps koji je izveden iz četiri sekcije od kojih su dvije jednoprocjepne a dvije dvoprocjepne. Zahvaljujući ovakvoj konstrukciji flapsa kao i aerodinamici samog krila, brzine potrebne za polijetanje i slijetanje ovog aviona su male što doprinosi ukupnoj bezbjednosti posade i putnika.
Avion posjeduje efikasan sistem za presurizaciju i klimatizaciju kompletne pilotske i teretne kabine aviona. Sistem obezbjeđuje normalne uslove putnicima i posadi na svim visinama do plafona leta. Efikasnost sistema označava podatak da se na svaka 2-3 minuta izvrši izmjena kompletnog vazduha u avionu. Sa desne strane na prednjem dijelu trupa se nalaze vrata za ulazak posade. Završetak trupa aviona je rampa koja kada se spusti obezbjeđuje ulazak ljudi u avion. Kada se rampa podvuče ispod trupa omogućen je utovar tereta viljuškarem. Avion posjeduje na teretnoj kabini dva izlaza u slučaju nužde za evakuaciju putnika. Posada ima gornji prinudni otvor za evakuaciju ukoliko se nesreća desi na zemlji ili pri vanrednom slijetanju na vodu. Donji prinudni otvor za evakuaciju posada koristi uz padobrane u vanrednim situacijama u vazduhu.
Osnovnu pogonsku grupu čine dva turbo-prop [[motor]]a tipa AI-24VT snage 2820 KS sa automatskom regulacijom goriva i koraka elise. U slučaju otkaza motora elise odlaze na nož automatski. Startovanje osnovnih motora je automatizovano. Motori Al-24VT posjeduju automatski sistem zaštite od visoke temperature izpušnih gasova PRT-24 kao i sistem automatskog održavanja obrtaja motora UKO-24.
Svaki motor Al-24VT ima svoj nezavisan sistem zaštite od požara u motoru. Pomoćnu pogonsku grupu sačinjava turbomlazni motor RU19A-300 smešten iza desnog osnovnog motora statičkog potiska 800 Kp. Njegova uloga je da obezbjedi električnu energiju potrebnu za startovanje osnovnih motora , kao i dodatni izvor snage potreban pri poletanju i penjanju aviona.
==Također pogledajte==
Red 64:
| površina krila || 75 m<sup>2</sup>
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Težina (prazan) || 16.914
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Mogući tovar || - kg
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Težina (maksimalna pri startu) || 24.000
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Putnici || do 60
Red 74:
| Posada || 3-5 ovisno o namjeni
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Brzina || 540
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Visina leta || 9.000 m
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Dužina leta || 2.700
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Pogon || 2*Propelerske turbine AI-24T
|----- bgcolor="#EEEEEE"
| Snaga || 2*2073
|}
| |||