Razlika između verzija stranice "Aleksandar Aljehin"

Rođen je u imućnoj [[Plemstvo|plemićkoj]] moskovskoj porodici 31. 10. 1892.<ref>{{cite web|url=http://www.geocities.com/SiliconValley/Lab/7378/alekhine.htm|title=ALEXANDER ALEKHINE (1892-1946); autor: Bill Wall|accessdate=24. 7. 2008|archiveurl=https://www.webcitation.org/5kmWZHEVW?url=http://www.geocities.com/SiliconValley/Lab/7378/alekhine.htm|archivedate=25 Oktobar 2009|deadurl=yes|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite book

Prva poznata Aljehinova partija bila je sa [[dopisni šah|dopisnog]] turnira koji se održavao [[3. decembar|3. 12.]] [[1902]], kad je imao 10 godina. Između 1902. i [[1911]]. učestvovao je na nekoliko dopisnih turnira koje je sponzorirao časopis "Šahovski vjesnik". [[1907]]. odigrava svoje prvo službeno takmičenje, proljetni turnir ŠK "Moskva". Kasnije te godine završava na diobi od 11. do 13. mjesta na klupskom jesenjem turniru, a njegov brat Aleksej na diobi od 4. do 6-og. Sljedeće godine osvaja proljetni turnir, s 15 godina. 1909. osvaja Sverusko amatersko prvenstvo održano u [[Sankt Peterburg]]u. U narednih nekoliko godina učestvuje na sve jačim turnirima, od kojih su neki bili održani izvan [[Rusija|Rusije]]. Isprva je bilježio promjenjive rezultate, ali se već sa 16 godina učvrstio kao jedan od najboljih igrača Rusije.<ref name="Fine1952WorldsGreatChessGames">Fine 1952</ref> Igrao je prvu tablu u 2 prijateljska meča reprezentacija: St. Peterburg - Moskva 1911. i Moskva - St. Peterburg [[1912]] (oba puta remizira s Eugenom Borovskim). <ref>http://www.olimpbase.org</ref> Krajem 1911. seli se u St. Peterburg, gdje se upisuje na Carski pravni fakultet za više društvene slojeve. Do 1912. bio je najjači igrač u peterburškom klubu. Marta 1912. osvaja Zimski turnir peterburškog kluba. Aprila iste godine osvaja turnir 1. kategorije u istom klubu.<ref>{{cite web|title=(Naslov nepoznat)|url=http://www.geocities.com/SiliconValley/Lab/7378/alekhine.htm|work=|archiveurl=https://www.webcitation.org/5kmWZHEVW?url=http://www.geocities.com/SiliconValley/Lab/7378/alekhine.htm|archivedate=25 Oktobar 2009|deadurl=yes|accessdate=2 Oktobar 2010|url-status=dead}}</ref>. Januara 1914. osvaja svoj prvi veliki ruski turnir, kada dijeli 1. mjesto s [[Aron Nimzowitsch|Aronom Nimzowitschem]] na "Sveruskom majstorskom turniru" u St. Peterburgu. Poslije toga su igrali mini-meč za prvu nagradu (oba su dobili po partiju).<ref name="Khalifman_1902-1922KhalifmanAlekhine1923To1934">Khalifman 2002</ref> Također je odigrao nekoliko mečeva u tom razdoblju i njegovi rezultati pokazivali su isti obrazac: promjenjivo na početku, ali kasnije konstantno dobra igra.

Marta 1920. oženio se Aleksandrom Batajevom. Razveli su se iduće godine.<ref>{{cite book |last= Shaburov |first= Yuri |title= Alexander Alekhine. Nepobezhdyonny chempion |trans_title= Alexander Alekhine. Unbeaten champion. |publisher= Golos |year= 1992 |isbn= 5-7055-0852-2 |page=104}}</ref> Kratko vrijeme (1920-21) radi kao [[prevođenje|prevodilac]] za Komunističku internacionalu - [[Kominterna|Kominternu]] i biva imenovan za sekretara u uredu za obrazovanje. U tom svojstvu upoznaje švicarsku novinarku i izaslanicu Kominterne, Annalisu Ruegg, koja je bila 13 godina starija od njega, te se vjenčavaju [[15. mart|15. 3.]] [[1921]]. Ubrzo nakon toga, dobija dozvolu da sa suprugom napusti Rusiju radi posjete [[Zapad]]u, ali se iz te posjete nikad nije vratio. Juna 1921. Aljehin napušta suprugu u Parizu i seli se u [[Berlin]].

Od 1921. do 1927. osvaja ili dijeli 1. mjesto na oko 2/3 od mnogih turnira na kojima je igrao. Njegovi ''najmanje uspješni'' rezultati bili su dioba 3. mjesta na turniru u [[Beč]]u 1922, iza [[Akiba Rubinstein|Akibe Rubinsteina]] i [[Richard Réti|Richarda Rétija]], te 3. mjesto u [[New York]]u 1924. iza bivšeg prvaka svijeta, Laskera, i aktuelnog prvaka, Capablanke (ali ispred Marshalla, Rétija, [[Géza Maróczy|Géze Maróczyja]], Bogoljubova, [[Savielly Tartakower|Tartakowera]], [[Frederick Yates|Fredericka Yatesa]], [[Edward Lasker|Edwarda Laskera]] i [[David Janowski|Davida Janowskog]]).<ref name="Khalifman_1902-1922KhalifmanAlekhine1923To1934"/><ref name="KhalifmanAlekhine1923To1934">Khalifman 2002</ref> Tehnički, Aljehinova igra uglavnom je bila bolja od konkurencije, čak i Capablankine, ali je problem bio nedostatak samopouzdanja u partijama protiv najvećih rivala.<ref name="Fine1952WorldsGreatChessGames"/>

Tokom cijelog meča iz 1927. vodila se žestoka borba, koja je trajala gotovo 2 i po [[mjesec (period)|mjeseca]]. Aljehin dobija prvu partiju kao crni igrajući [[Francuska odbrana|Francusku odbranu]], uz Capablankinu pomalo pasivnu igru u [[Šahovska središnjica|središnjici]]; ovo je ujedno bila i njegova prva pobjeda nad Kubancem u nekom ozbiljnijem takmičenju, nakon 13 godina pokušavanja. Capablanca izjednačuje u trećoj partiji, a zatim dobija i sedmu, obje bijelim figurama, te tako prelazi u vodstvo. Aljehin veže 2 pobjede u 11. i 12. partiji nakon što je u objema primorao protivnika na predaju, te ponovo preuzima vodstvo. Čak je i nakon 31. partije vodio 4-3, uz 24 remija, te je izgledalo da će meč trajati još nekoliko sedmica. Ali potom dobija 32. i 34. partiju, dok u 33. remizira, da bi potvrdio titulu. Capablanca ne dobija nijedan meč kao crni, dok je Aljehin istim figurama dobio čak 3 partije. Tokom cijelog meča Aljehin je igrao mnogo više oprezno, solidno i tiho nego što je to radio u prethodnim susretima s Capablankom, izbjegavajući nepotrebne ili nelogične [[šahovska taktika|taktičke]] avanture, koje su ga u prethodnim mečevima često dovodile do poraza. Čini se da je njegova [[šahovska strategija|strategija]] bila čekanje da se prvak umori i oslabi, što se na kraju vjerovatno i desilo. Što se tiče otvaranja, oba igrača favorizirala su različite oblike [[Damin gambit|Daminog gambita]] u većini partija, izbjegavajući oštrija i manje analizirana [[hipermodernizam (šah)|hipermoderna]] otvaranja. Tokom cijele profesionalne karijere Capablanca nije bio izazivan ni pritiskan većim brojem uzastopnih veoma teških partija na način na koji je to Aljehin bio u stanju postići.

Da bi zaštitio svoju suprugu Grace (koja je bila američka Jevrejka) i njenu imovinu u Francuskoj (dvorac Saint Aubin-le-Cauf, u blizini gradića [[Dieppe]], koji su opljačkali nacisti), pristaje na saradnju s njima. <ref>Kasparov 2003.</ref> Učestvuje na turnirima u [[München]]u, [[Salzburg]]u, [[Kraków]]u/Varšavi i Pragu, organiziranim od strane Ehrhardta Posta, izvršnog direktora Velikonjemačkog šahovskog saveza (''Grossdeutcher Scachbund''), kontroliranog od strane nacista - Keres, Bogoljubov, Gösta Stoltz i nekoliko drugih jakih majstora učestvovalo je u sličnim događajima u okupiranoj Evropi.<ref name="SBchessVignettes">{{cite web

Do kraja 1943. boravi u [[Španija|Španiji]] i Portugalu, kao njemački predstavnik za šahovska zbivanja. Ovo mu je dozvoljeno i da bi bio daleko od sovjetske invazije na istočnu Evropu.<ref name="WallAlekhineandtheNazis"/><ref name="chess.about.com">{{cite web

}}</ref> [[1944]]. jedva dobija meč protiv Ramóna Reya Ardida u [[Zaragoza|Zaragozi]] (+1, -0, =3; aprila 1944) i osvaja [[Gijón]] (jula 1944). Sljedeće godine pobjeđuje u Madridu (marta 1945), dijeli 2. mjesto s Antoniom Medinom u Gijónu (jula 1945; turnir osvaja Antonio Rico), osvaja Sabadell (augusta 1945), dijeli 1. mjesto sa F. Lopezom Nuñezom u [[Almería|Almeriji]] (augusta 1945), osvaja [[Melilla|Melillu]] (septembra 1945) i zauzima 2. mjesto u [[Cáceres (Španija)|Cáceresu]], iza Franciska Lupija (jesen 1945).

Aljehinov posljednji meč odigran je protiv Lupija u Estorilu kraj Lisabona u januaru 1946. Dobija 2 partije, 1 gubi i 1 remizira.<ref name="WallAlekhineandtheNazis"/><ref>{{cite webname="chess.about.com"/>

|Aljehinova odbrana, jedan od najvećih doprinosa velikog prvaka šahovskoj teoriji i analizi}}

Aljehinova odbrana počinje potezima 1. e4, Sf6. Aljehin je uvodi na turniru u [[Budimpešta|Budimpešti]] 1921, u partijama protiv Endrea Steinera<ref>[http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1012060 Steiner - Aljehin] na [http://www.chessgames.com/ ChessGames.com]</ref> i Sämischa.<ref>[http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1012059 Sämisch - Aljehin] na chessgames.com</ref> 4 godine kasnije, u časopisu ''[[Moderna šahovska otvaranja]]'', napisano je: "Ništa nije indikativnije u tekovinama nove, hipermoderne škole od bizarne odbrane koju uvodi Aljehin... Iako se protivi načelima klasične škole, ona omogućava crnom kraljevom [[skakač (šah)|skakaču]] mnogo veću pokretljivost u ranim fazama partije, u vrebanju slabosti na sredini table, gdje se nalaze bijeli [[pješak (šah)|pješaci]]".<ref>R. C. Griffith i M. E. Goldstein, ''Modern Chess Openings, Fourth Edition'', 1925, str. 1.</ref> S druge strane, ova strategija omogućuje bijelom da skoncentrira jaku masu pješaka na [[centar (šah)|centru]] table, uključujući polja c4, d4, e5 i f4. Velemajstor [[Nick de Firmian]] u jednom broju spomenutog časopisa iz [[2008]]. konstatira da "ovom koncepcijom igra gubi svaki smisao ravnoteže i simetrije, što predstavlja dobar izbor otvaranja u mečevima protiv agresivnih igrača".<ref name="MCO-15p.159">Nick de Firmian, ''Modern Chess Openings, Fifteenth Edition'', 2008, str. 159; ISBN 978-0-8129-3682-7</ref>