Verzija na dan 28 februar 2019 u 17:11 uredi 31.147.149.213 (razgovor) →‎Nastanak i izvori oznake: mobilno uređivanje mobilno veb-uređivanje ← Starija izmjena		Verzija na dan 28 februar 2019 u 17:11 uredi poništi Stanglavine (razgovor \| doprinosi) 25 edits m Vraćene izmjene korisnika 31.147.149.213 (razgovor) na posljednju izmjenu korisnika 93.143.159.162 oznaka: vraćanje Novija izmjena →
Red 6: == Nastanak i izvori == ~~Kurac~~Hrišćanstvo je ~~Hrišćanstvo~~ nastalo u prvom vijeku naše ere u Palestini unutar [[Judaizam\|Judaizma]]. U drugoj polovini tog vijeka osamostaljuje se kao posebna religija i širi po gradovima [[Rimska imperija\|Rimskog carstva]], naročito zaslugom apostola [[Sveti Pavao\|Pavla]] i njegovih misijskih putovanja. U [[Biblija\|Novom Zavjetu]] spominju se samo hrišćani (Dj 11,26), a naziv hrišćanstvo prvi spominje [[Ignacij Antiohijski\|Ignacije Antiohijski]] ([[107.]]) i drugi ranohrišćanski pisci ([[Origen]], [[Euzebije]]). Izvori hrišćanstva su pisana Božja objava ([[Biblija\|Sveto pismo]] Starog i Novog zavjeta) i usmena hrišćanska predaja (Tradicija). Nauk su mu razradili i sistematski obrazložili veliki teolozi, definirali ekumenski (vaseljenski) sabori, a nad njegovom pravovjernošću bdije crkvena hijerarhija. Dok rimokatoličanstvo i pravoslavlje priznaju oba izvora (Pismo i Predaju), a veliku važnost pridaju teološkom mišljenju i crkvenim ocima, protestantizam priznaje samo Pismo (''sola Scriptura''). Kršćanstvo je na neki način proizašlo iz judaizma, ali je prema njemu, jednim dijelom, bilo i oprečno. Prihvatilo je starozavjetni monoteizam, ali ga je nadopunilo učenjem o Trojstvu. Starozavjetnom legalizmu suprotstavilo je evanđelje, a nacionalnoj religiji univerzalističku, nadnacionalnu religiju. == Zajednica == ~~Picka~~ Hrišćanstvo je organizirano kao vidljiva zajednica vjernika, crkva, okupljenih oko temeljnog hrišćanskog dogmatskog, liturgijskog, moralnog i kanonsko-pravnog sistema. Premda se u Novom Zavjetu i Nicejsko-carigradskom vjerovanju crkveno jedinstvo drži jednim od četiri glavna obilježja hrišćanske Crkve, ona se kroz historiju raščlanila na brojne hrišćanske crkve i sekte. Od sveopće Crkve najprije su se za prvih ekumenskih koncila odvojile pretkalcedonske hrišćanske crkve, nestorijanske ([[431]]) i monofizitske ([[451]]). Za "Velikog raskola" ([[1054]]) dolazi do razlaza Istočne ili Pravoslavne crkve i Zapadne ili Rimokatoličke crkve, a za reformacije ([[16. vijek]]) protestantske crkve (Anglikanska crkva, luteranske i reformirane crkve) i sekte. Pojedine historijske crkve organizirane su u skladu s vlastitom vjeroispoviješću i svojim kanonskim pravom. U Katoličkoj crkvi prevladao je strogo centralizirana i hijerarhizirana crkvena organizacija ([[papa]] i [[biskup]]i), u pravoslavnim i pretkalcedonskim crkvama sinodalno načelo (sveti sinod sa patrijarhom ili mitropolitom na čelu), a u protestantskim crkvama prezbiterijalno ili kongregacionističko načelo, bez svećeničke hijerarhije. U historiji hrišćanstva crkveni raskoli i konfesionalna podijeljenost izazivali su trajna sporenja, nesnošljivost, pa i vjerske ratove. U novije vrijeme historijska nastojanja oko institucionalnog crkvenog jedinstva zamijenjena su ekumenskim duhom.

Razlika između verzija stranice "Kršćanstvo"