Razlika između verzija stranice "Aktinij"

[[Datoteka:Uraninite-39029.jpg|150px|thumb|Ruda [[uraninit]]a ima povišenu koncentraciju aktinija.]]

Mala prirodna koncentracija i fizičke i hemijske osobine koje su vrlo bliske onima kod lantana i drugih lantanoida, a koje su vrlo bogate u rudama koje u svom sastavu imaju tragove aktinija, čine izdvajanje ovog elementa iz ruda vrlo nepraktičnim, a povrh toga potpuno izdvajanje nikad nije postignuto.<ref name=j2/> Iz tih razloga, aktinij u miligramskim količinama dobija se zračenjem neutronima izotopa [[radij]]a ²²⁶Ra u [[nuklearni reaktor|nuklearnom reaktoru]].<ref name=g946/><ref name="Emeleushj"/>

Ova reakcija ima prinos od oko 2% od težine upotrebljenog radija. ²²⁷Ac može kasnije i dalje "hvatati" neutrone što rezultira nastankom malih količina ²²⁸Ac. Nakon sinteze, aktinij se odvaja od radija kao i od proizvoda raspada i nuklearne fuzije, poput torija, polonija, olova i bizmuta. Ekstrakcija se vrši pomoću vodenog rastvora tenoiltrifluoroaceton-[[benzen]]a iz rastvora proizvoda zračenja, a selektivnost prema određenom elementu postiže se podešavanjem [[pH]] vrijednosti rastvora (oko 6,0 za aktinij).<ref name=j1/> Alternativni način jeste izmjena aniona sa odgovarajućom smolom u dušičnoj kiselini, čime se može postići faktor razdvajanja od 1.000.000 za radij i aktinij u odnosu na torij u dvostepenom procesu. Nakon toga aktinij se razdvaja od radija odnosom od približno 100, koristeći smolu sa slabom kationskom izmjenom niskog poprečnog vezivanja te dušičnu kiselinu kao eluant.<ref name=sep/>