Razlika između verzija stranice "Sveto Rimsko Carstvo"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
No edit summary |
No edit summary |
||
Red 104:
Sveto rimsko carstvo je dostiglo svoj vrhunac tokom vladavine Fridrikovog sina i nasljednika [[Henrik VI, car Svetog rimskog carstva|Henrika VI]]. On je zauzeo [[Kraljevina Sicilija|Kraljevinu Siciliju]] i držao engleskog kralja [[Rikard I, kralj Engleske|Rikarda I]] u zarobljeništvu. Želeći da uspostavi nasljednu monarhiju postavio je svog sina [[Fridrik II, car Svetog rimskog carstva|Fridrika II]] za kralja, ali su njemački kneževi odlučili da izaberi drugog kralja što je rezultiralo borbom za prijestolje između Fridrikovog najmlađeg sina [[Filip Švapski|Filipa Švapskog]] i [[Oton IV, car Svetog rimskog carstva|Otona Brunswicka]]. Plašeći se opasnosti koju je predstavljalo jedinstveno Sveto rimsko carstvo i Sicilija, [[papa Inocent III]] je podržao Fridrika II koji je umarširao u Njemačku i porazio Otona. Međutim, nakon pobjede Fridrik II nije razdvojio carstvo. U strahu od povećanja moći, papa Inocente III ga je ekskomunicirao.
Nakon smrti Fridrika II 1250. godine, Njemačko kraljevstvo je bilo podijeljeno između njegovog sina [[Konrad I, kralj Sicilije|Konrada IV]] i anti-kralja [[Vilim II, grof Holandije|Vilima II]]. Nakon Konradove smrti došlo je do interegnuma koji je omogućio kneževima da konsoliduju svoja gazdinstva i postanu nezavisni vladari. Godine 1257., došlo je do neslaganja između dinastija Guelph, koja je podržavala kornvolskog grofa [[Rikard, grof Kornvola|Rikarda]], i Hohenstaufen koja je podržavala kastiljskog kralja [[Alfons X, kralj Kastilje|Alfonsa X]]. Nakon Rikardove smrti 1273. godine, interegnum se završio jednoglasnim izborom njemačkog kralja [[Rudolf I, kralj Njemačke|Rudolfa I]].
== Također pogledajte ==
| |||