Razlika između verzija stranice "Es-seffâh"

'''Ebu el-‘Abbās ‘Abdu'llāh ibn Muhammed es-Seffāḥ, ili Ebul `Abbas el-Seffaḥ''' (Arapski: أبو العباس عبد الله بن محمد السفّاح‎‎) (r. 721/722 AD – u. 10 Juni 754) je bio prvi halifa [[Abasidski halifat|Abasidskog halifata]], koje se uopštenouopćeno smatra za jedno od najvažnijih i najdugovječnijih islamskih vladarskih dinastija u historiji Bliskog i Srednjeg Istoka.

Es-Seffâh (السفّاح) je mesijanska vjerska titula iz hadiskih izvora o mehdijuMehdiju; u starijem obliku arapskog jezika značio je darežljiv<ref>M. Kanar Osmanlıca Türkçesi Sözlüğü, Yay yayınları, 2010, İstanbul.</ref> od arapskog glagola "yasfah" (izliti), implicirajući na liberalnu i darežljivu narav budućeg vladara ka svojim podanicima. (U modernom Arapskomarapskom riječ je dobila negativnu konotaciju: Onaj koji proliva krv/grubijan). Razlog ove titule je moguć iz razloga da se es-Seffah konotuje sa krvoprolićem i protjerivanjem [[Omajadi|Omejadske]] dinastije iz Sirije, međutim ne postoje snažni izvori za ovu tvrdnju.

Muhammed es-Seffah je bio vođa branše Beni Hašim porodice, koja se smatra klanskom skupinom [[Kurejš|Kurejšija]], te preko toga svoje porijeklo vuku do Hašima, velikog pradjeda poslanika [[Muhammed|Muhammeda]]a a.s, preko Abasa, amidže poslanika Muhammeda, te stoga titula "Abasid" sljeduje njegovu porodicu. Ova indirektna veza sa Muhammedovim a.s. širim klanom stvorila je zadovoljavajuću osnovu za es-Seffahovo polaganje na titulu [[Halifa|Halife]].

Za vrijeme posljednjih dana vladavine Umejadskogumejadskog halife Hišama ibn Abd′ul-Melika dolazi do velikog ustanka robova i nižih klasa u [[Kufa|Kufi]], južni Irak. Uskoro dolazi do pobuna [[Šija|Šiitskogšiitskog]] stanovništva i držali su grad od 736. do 740. godine pod vodstvom Zeyd ibn. Alija, unukom Husejna. Njegov ustanak je neuspješan i bio je ugušen od strane Umejdaskihumejdaskih vojski. Ovaj ustanak je naznačio na uprkos čvrstoj vladarskoj ruci Umejada, nemiri unutar Islamskogislamskog svijeta su postajali sve jači, te se javlja snažan otpor centralnoj vlasti u Damasku.<ref>Cambridge History of Islam, vol. I, The Formation of the Islamic World, Cambridge 2008, 114-115.</ref>

U posljednjim danima Umejadskog halifata, es-Seffah i njegov klan koji je bio raširen na području [[Horasan (grad)|Horasana]], važne ali poprilično udaljene provincije koja se sastojala od Istočnogistočnog Irana i južnih dijelova centralno-azijskih republika [[Turkmenistan|Turkmenistana]]a, [[Tadžikistan|TadžikistanaTadžikistaa]]a, [[Kirgistan|Kirgistana]]a i sjevernog [[Afganistan|Afganistana]]a. Smrću halife Hišama 743. godine dolazi do pobune na istoku. es-Seffah, podržan od strane [[Šija|Šiija]] i stanovništva Horasana, koje su ga dovele do pobjede nad [[Omajadi|Umejadima]]. Veliki broj proročanskih hadisa i uvjerenja tadašnjeg vremena doveli su Šiije da vjeruju da je es-Seffah obećani Mehdi. U određenoj šijskoj literaturi se navodi da je rečeno muslimanima da je krvavi građanski rat bila borba između dobra i zla. Činjenica da su Umejadi iši u borbu sa bijelim zastavama dok su Abasidi iši u borbu sa crnim zastavama dodatno su pojačavala takva uvjerenja.<ref>Farhad Daftary, The Study of Shi′i Islam, London 2014., 189.; F. Daftary, The History of Shi′i Islam, London 2013. 88-89.</ref> Bijela boja, uopšteno se smatrala bojom žalosti u srednjovjekovnom Iranu.