Razlika između verzija stranice "Masakr u Bijeljini"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m Kategorija:Rat u Bosni i Hercegovini dodata (uz pomoć HotCat-a) |
mNo edit summary |
||
Red 3:
U septembru 1991, [[bosanski Srbi]] su proklamovali [[Srpska autonomna oblast|srpsku autonomnu oblast]] sa Bijeljinom kao sjedištem. U martu 1992, [[Referendum o nezavisnosti Bosne i Hercegovine|bosanski referendum o nezavisnosti]] je prošao sa ogromnom podrškom Bošnjaka i [[Bosanskohercegovački Hrvati|bosanskih Hrvata]], iako su bosanski Srbi ili bojkotovali ili sprječavali glasanje kroz vlasti bosanskih Srba. Slabo organizirana, lokalna bošnjačka paravojna grupa [[Patriotska liga]] uspostavljena je kao odgovor na proklamovanja bosanskih Srba. Na 31. mart, Partiotska liga u Bijeljini je izazvala borbu lokalnih Srba i SDG-a. Na 1–2. april, SDG i JNA su preuzele Bijeljina sa malo otpora; ubistvima, silovanjima, pretresima kuća i pljačkanjima imovine. Ovi potezi je opisao [[Genocid|genocidni]] historičar prof. Eric D. Weitz na Gradskom koledžu u New Yorku. Profesor Michael Sells na Univerzitetu u Chicagu zaključio je da su dovedeni da izbrišu kulturnu historiju bošnjačkog naroda Bijeljine.
Oko 3. aprila, srpske snage uklonile su tijela masakriranih u očekivanju dolaska delegacije bosanske vlade sa zadatkom istrage o tome što se dogodilo. Jedan dio izvora iznio je broj ubijenih civila na stotine ili moguće hiljadu, ali su [[Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju|Haški tribunal]] (ICTY) i Srbijansko tužilaštvo za ratne zločine bili samo u mogućnosti verificirati između 48 i 78 ubistava. Poslijeratne istrage su dokumentirale ubistva nešto iznad 250 civila svih etniciteta u bijeljinskoj općini tokom rata. Nakon masakra, kampanja masovnog [[Etničko čišćenje|
<span>Od decembra 2014</span><sup class="plainlinks noprint asof-tag update" style="display:none;">[//en.wikipedia.org/w/index.php?title=Bijeljina_massacre&action=edit [update]]</sup>, lokalni sudovi nisu nikoga gonili za ubistva, niti ijedan pripadnik SDG nije proceusuiran za bilo koji zločin koje je jedinica vršila u Bijeljini ili drugdje u [[Hrvatska|Hrvatskoj]] ili Bosni i Hercegovini. Milošević je optužen od strane ICTY-ja i osuđen iznoseći genocidnu kampanju koja uključuje Bijeljinu i druge lokacije, ali je umro tokom procesa. Lideri [[Republika Srpska|Republike Srpske]] [[Biljana Plavšić]] i [[Momčilo Krajišnik]] su osuđeni za deportacije prisilna premještanja u etničkom čišćenju koja su pratili masakr. [[Radovan Karadžić]], bivši [[predsjednik Republike Srpske]], služi kaznu za masakr i ostale zločine protiv čovječnosti izvršene u Bijeljini. Na kraju rata, manje od 2.700 Bošnjaka je i dalje živjelo u općini u odnosu na prijeratnu populaciju od 30.000. Srbi u Bijeljini slavili su 1. april kao "dan odbrane grada", a ulica u gradu je imenovana po SDG.
| |||