Razlika između verzija stranice "Lipopolisaharid"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
N-Lipopolisaharid |
|||
Red 34:
LPS mogu biti modificirane kako bi se ispoljile specifične strukture šećera. Oni se mogu prepoznati od drugih LPS (koji omogućavaju inhibiciju LPS toksina) ili glikoziltransferaze koje koriste te strukturne šećere dodavanjem više specifičnih šećera. Nedavno je pokazano da specifični [[enzim]] u crijevima ([[alkalna fosfataza]]) može detoksificirati LPS uklanjanjem dvije [[fosfat]]ne grupe koje se nalaze na LPS [[ugljikohidrat]]u. To može funkcionirati kao adaptivni mehanizam u pomoći domaćinu za upravljanje potencijalno toksičnim efekatima gram negativnih bakterija, koje se normalno nalaze u tankom crijevu. Različiti enzimi mogu obaviti detoksikaciju LPS kada uđe ili se proizvodi u životinjskom tkivu. Neutrofili, makrofagi, i dendritske ćelije proizvode [[lipaza|lipaze]], aciloksiacil hidrolaze (AOAH), da iz lipida A deaktiviraji LPS, uklanjanjem dva srednja acil lanca. Ako im se daje LPS parenteralno, miševi koji nemaju AOAH razvijaju visok titar nespecifičnih antitijela, razvijaju produženu hepatomegaliju i produženu endotoksinsku toleranciju. Nakon parenteralne izloženosti LPS, za povratak [[životinja]] u [[homeostaza|homeostazu]], može biti potrebna inaktivacija LPS.
==Biosinteza i transport ==
[[Datoteka:LPS-Assembly.svg|thumb|left|
[[Datoteka:LPS-Transport.svg|thumb|
===Imuni odgovor===
Red 49:
[Bruce Beutler]] je dobila dio [[Nobelova nagrada|Nobelove nagrade]] za fiziologiju ili medicinu, [[2011]]. godine za svoj rad koji pokazuje da je LPS receptor – TLR4.
Dijelovi LPS iz nekoliko sojeva bakterija su pokazali hemijsku sličnost sa molekulama površine ljudskih ćelija domaćina. Sposobnost nekih bakterija da na njihovoj površini ispolje molekule koje su hemijski identične ili slične površinskim molekulama nekih vrsta ćelija domaćina se naziva molekulska [[mimikrija]]. Naprimjer, u ''Neisseria meningitidis'' L2,3,5,7,9 , terminalni tetrasaharidni dio oligosaharida (lakto-N-neotetraoza) je isti tetrasaharid koji se nalazi u paraglobozidu, prekursoru za ABH [[glikolipid]]ni [[antigen]] na ljudskim [[eritrociti]]ma (vidi: [[ABO sistem krvnih grupa]]). U drugom primjeru, terminalni trisaharid je dio (laktotriaoze) oligosaharida iz patogenih ''Neisseria'' spp. LOS se također nalazi i u laktoneoserijama [[glikosfingolipid]]a ljudskih ćelija. Većina meningokoka iz grupe B i C, kao i [[gonokokom]], pokazali su da je ovaj trisaharid dio njihove LOS strukture. Pojava da se površina ljudskih ćelija 'imitira', pored ostalog, djeluje kao "kamuflaža" od imunog sistema, što ima ulogu u ukidanju imunološkog tolerancije kada se domaćina zarazi određenim ljudskim leukocitnim antigenim ([[HLA]]) [[genotip]]ovima, kao što je [[HLA]]-B35.
==Uticaj varijabilnosti na imunološki odgovor===
O-antigeni (vanjski ugljukohidrati) su najvarijabilniji dio LPS molekula, prenoseći antigene specifičnosti. Nasuprot tome, lipid A je najkonzerviraniji dio. Međutim, sastav lipida A također može varirati (npr. u broju i prirodi acil lanaca, čak unutar ili između rodova). Neke od tih varijacija mogu prenositi antagonističke osobine ove ploče. Na primjer, difosforil lipid A (RsDPLA) ''Rhodobacter sphaeroides'' je moćan antagonist LPS u ljudskim ćelijama, ali je agonist u ćelijama [[hrčak|hrčka]] i [[konj]]a.
| |||