Verzija na dan 28 novembar 2015 u 21:56 uredi Emir2312 (razgovor \| doprinosi) 254 edits No edit summary oznaka: vizualno uređivanje ← Starija izmjena		Verzija na dan 28 novembar 2015 u 23:31 uredi poništi Emir2312 (razgovor \| doprinosi) 254 edits No edit summary oznaka: vizualno uređivanje Novija izmjena →
Red 83: [[Datoteka:Portrait of Mehmed II by Gentile Bellini (Cropped).png\|mini\|mini\|[[Mehmed II\|Mehmed II (Osvajač)]]]]Sin Murata II, [[Mehmed II\|Mehmed Osvajač]], je reorganizirao državu i vojsku osvajajući [[Pad Konstantinopolja\|Konstantinopolj]] 29. maja 1453. godine. Mehmed je dozvolio [[Pravoslavna crkva\|Pravoslavnoj crkvi]] da zadrži svoju autonomiju i zemljište u zamjenu za prihvatanje osmanlijske vlasti. Zbog loših odnosa između država zapadne Evrope i Bizantijskog carstva, većina pravoslavnog stanovništva je prihvatila osmanlijsku vlast. Nakon osvajanja [[Bizantijsko carstvo\|Bizantijskog carstva]], Mehmed II je nastavio svoj osvajački pohod zauzimajući [[Trapezuntsko carstvo]], [[Transilvanija\|Transilvaniju]] i [[Kraljevina Bosna\|Kraljevinu Bosnu]]. Time su Osmanlije dobile kontrolu nad glavnim kopnenim trgovačkim putevima između Evrope i Azije. Sultan [[Selim I]] je drastično proširio istočne i južne granice carstva porazivši vladara [[Safavidsko carstvo\|Safavidskog carstva]], [[Ismail I\|šaha Ismaila]], u [[Bitka kod ~~Haldirana~~Čaldirana\|bici kod ~~Haldirana~~Čaldirana]]. Selim je uspostavio [[Egipat za vrijeme Osmanlijske vladavine\|osmanlijsku vladavinu u Egiptu]] i osnovao osmanlijsku mornaricu na [[Crveno more\|Crvenom moru]]. Nakon ove osmanlijske ekspanzije, započelo je neprijateljstvo između Osmanlijskog carstva i [[Portugalsko carstvo\|Portugalskog carstva]] oko težnje da postanu dominantne sile u regionu. [[Datoteka:Suleyman I of the Ottoman Empire.jpg\|mini\|200x200px\|lijevo\|[[Sulejman I\|Sulejman I (Veličanstveni)]]]]Selimov nasljednik Sulejman Veličanstveni će još više proširiti carstvo i njegovu moć. Nakon osvajanja [[Beograd\|Beograda]] 1521. godine, Sulejman zauzima južne i centralne dijelove [[Kraljevina Ugarska\|Kraljevine Ugarske]] nakon [[Mohačka bitka\|Mohačke bitke]] 1526. godine. Nakon toga maršira do [[Opsada Beča\|zidina Beča]] 1529. godine ali ga ne osvaja. Nakon neuspjelog zauzimanja Beča, zauzima [[Transilvanija\|Transilvaniju]], [[Vlaška\|Vlašku]] i [[Moldavija (pokrajina)\|Moldaviju]], koje postaju kneževine u okviru Osmanlijskog carstva. Na istoku, Osmanlije zauzimaju [[Bagdad]] i [[Mezopotamija\|Mezopotamiju]] 1535. godine, preuzimajući kontrolu nad [[Perzijski zaliv\|Perzijskim zalivom]]. Nakon napada na [[Kavkaz (geografska regija)\|Kavkaz]] 1555. godine potpisan je [[mir u Amasiji]], po kojem su [[zapadna Armenija]] i [[Gruzija\|zapadna Gruzija]] došle pod osmanlijsku vlast, a [[Dagestan]], [[istočna Armenija]], [[istočna Gruzija]] i [[Azerbejdžan]] ostali u posjedu Perzijanaca. ~~[[Datoteka:Suleyman I of the Ottoman Empire.jpg\|mini\|200x200px\|lijevo\|[[Sulejman I\|Sulejman I (Veličanstveni)]]]]~~[[Francusko carstvo\|Francuska]] i Osmanlijsko carstvo su, zbog suprostavljanja [[Habsburška monarhija\|Habsburškoj monarhiji]], postali jaki saveznici. Francusko [[Opsada Nice\|osvajanje Nice]] 1543. godine i [[Invazija na Korziku 1553\|Korzike]] 1553. godine se desilo udruživanjem snaga francuskog kralja [[Franjo I, kralj Francuske\|Franje I]] i [[Sulejman I\|Sulejmana I]], koji su bili su pod komandom osmanlijskih admirala [[Hajrudin Barbarosa\|Hajrudina Barbarose]] i [[Turgut Reis\|Turgut Reisa]]. Mjesec dana prije opsade Nice, Francuska je podržala osmanlije sa artiljerijskim jedinicama tokom osmanlijskog [[Opsada Esztergona 1543\|osvajanja Esztergona]]. Nakon ovih dostignuća, Habsburški vladar [[Ferdinand I, car Svetog rimskog carstva\|Ferdinand I]] je službeno priznao osmanlijsku dominaciju u Ugarskoj. Nakon Prvog Ajuransko-portugalskog rata Osmanlijsko carstvo je uspjelo da zauzme [[Adal sultanat]]. Ova ekspanzija je doprinijela osmanlijskom zauzimanju [[Somalija\|Somalije]] i [[Afrički rog\|Afričkog roga]]. Također je pojačalo njen uticaj u [[Indijski okean\|Indijskom okeanu]] gdje se nadmetala sa Portugalskim carstvom. Do kraja vladavine Sulejmana I, broj stanovnika carstva je iznosio oko 15.000.000 ljudi koji su se protezali na tri kontinenta. Osim toga, Osmanlijsko carstvo je postalo dominantna pomorska sila koja je kontrolirala veći dio [[Sredozemno more\|Sredozemnog mora]]. U to vrijeme, Osmanlijsko carstvo je bilo glavno carstvo evropske političke sfere. === Stagnacija i reforme (1683–1827) === Glavni članak: [[Stagnacija i reforme Osmanlijskog carstva]] Više od vijek i po poslije [[Sulejman I\|Sulejmanove]] [[Opsada Beča\|opsade]], u [[Bitka kod Beča\|Bici kod Beča]], [[1683]], Osmanlijsko carstvo je izgubilo svoje uporište u Evropi. [[1699]], po prvi put u svojoj historiji, Osmanlije su priznale da [[Austrija\|austrijsko]] carstvo sada može potpisati sporazum s Osmanlijama na ravnoj nozi. Ovome je između ostalog prethodio gubitak zemlje koja je bila u osmanlijskim rukama cijela dva vijeka. Nakon ovih događaja, Osmanlijskim carstvom su vladali sultani koji nisu bili ravni [[Mehmed II\|Mehmedu II]], [[Selim I\|Selimu I]] i [[Sulejman I\|Sulejmanu I]].

Razlika između verzija stranice "Osmansko Carstvo"