Razlika između verzija stranice "Helij"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
No edit summary |
|||
Red 137:
Prvi dokaz postojanja helija dobijen je 18. augusta [[1868]]. godine, kao svijetla žuta linija talasne dužine 587,49 [[nanometar]]a u spektru [[hromosfera|hromosfere]] Sunca. Liniju je otkrio francuski astronom [[Jules Janssen]] tokom potpunog pomračenja Sunca u gradu Guntur, [[Indija]].<ref name="kochar" /> U prvi mah, za ovu liniju se smatralo da je [[natrij]]eva. Ubrzo 20. oktobra iste godine, engleski astronom Norman Lockyer je posmatrao istu žutu liniju u [[Spektar (fizika)|sunčevom spektru]] koju je nazvao D3 Fraunhoferova linija jer je bila u blizini tada već poznatih D1 i D2 linija natrija.<ref name="enc" /> On je zaključio da je ona uzrokovana elementom na Suncu koji je nepoznat na Zemlji. Lockyer i engleski hemičar Edward Frankland dali su ime novom elementu po grčkoj riječi za Sunce ἥλιος (helios).<ref name="baloon" /><ref name="thomson" />
Italijanski fizičar [[Luigi Palmieri]] prvi je otkrio 1882. godine postojanje helija na Zemlji, putem njegovih D3 spektralnih linija pri analizi lave na [[Vezuv]]u. Škotski hemičar [[William Ramsay]] 26. marta 1895. godine uspio je izolirati helij na Zemlji tretiranjem minerala cleveita (jednog oblika [[uraninit]]a sadržaja najmanje 10% rijetkih zemnih elemenata) mineralnim [[kiseline|kiselinama]]. Ramsay je tražio [[argon]], ali je nakon što je odvojio dušik i kisik iz gasa oslobođenih [[sumporna kiselina|sumpornom kiselinom]], primijetio je svijetlu žutu spektralnu liniju koja je odgovarala D3 liniji posmatranoj u spektru Sunca.<ref name="enc" /><ref name="ramsay" /> Ovi uzroci su identificirani kao helij od
[[Datoteka:2 Helium.png|lijevo|thumb|200px|Tečni helij]]
| |||