Razlika između verzija stranice "Sombor"

Sport u Somboru ima dugu tradiciju. Organizovanu formu dobio je osnivanjem Šahovskog [[Društvo|društva]] ([[1867]]), Kluba mačevalaca ([[1872]]), Somborskog klizačkog udruženja i najstarijeg atletskog kluba u bivšoj Jugosalviji Maraton (1873), i, naročito, osnivanjem Somborskog sportskog udruženja [[1887]]. sa gimnastičkom, mačevalačkom, plivačkom i atletskom sekcijom, sedište Fudbalskog kluba Radnički (1912). Somborci su u godinama između dva svetska rata, bili dobri u vaterpolu i plivanju, rvanju, atletici, tenisu i stonom tenisu, čije je prvo državno prvenstvo održano u Somboru 1928. na kome je osnovan i JugoslovenskiJugoslavenski ping pong savez. Još više domete su dosegli rvači sa prvim somborskim olimpijcima: Stevan Pišta Nađ i Nikola Grbić (Pariz 1924), da bi Ivan Frgić znatno kasnije, uz više svjetskih i evropskih odličja, iz Montreala [[1976]]. u Sombor doneo prvo olimpijsko srebro. Pre njega ([[1971]]) Sreten Damjanović je osvojio titulu svjetskog prvaka. Posle Drugog svjetskog rata afirmisale su se gimnastičarke, dizači tegova i ženski rukomet, plasmanom Ženskog Rukomentog kluba Bane Sekulić u finale Kupa pobednika kupova Evrope ([[1981]]) i srebrnim medaljama sa Olimpijade u Moskvi (1980) Mirjane Đurice i Zorice Vojinović, sa selektorom Josipom Samaržijom, uvećati fond olimpijskih medalja i još više podići ugled somborskog sporta.